Είναι περίεργες οι γνωριμίες, αλλά για όσο και αν διαρκέσουν, θα έχουν να σου προσφέρουν κάτι, κάτι που θα μεινει δικό σου…

Έχω γνωρίσει ανθρώπους και ανθρώπους…ανθρώπους

Ανθρώπους ενδιαφέροντες για μένα ή και όχι.

Ανθρώπους ιδιαίτερους να μιλάμε πιο ειλικρινά, που έτυχε να περάσουμε μαζί ένα ή πέντε καλοκαίρια.

Γνώρισα ανθρώπους και παρατηρούσα με προβλήματα που τα ήξεραν οι γύρω και θαύμαζες το πως δεν μιζέριαζαν εμπρός σου…

Και όταν λέω πως γνώρισα, αναφέρομαι στο  κάποτε που πιθανώς η γνωριμία μετατράπηκε σε έναν χαιρετισμό ανα καιρούς και έναν απογευματινό καφέ με λοξή ματιά σε απόσταση 5 τραπεζιών…

Και σήμερα τυχαίνει να τους βλέπεις ή να μαθαίνεις γι’αυτούς και πως οι βιοτικές κακουχίες έφεραν στην επιφάνεια ένα δημιουργικότατο πρόσωπο, μια φιγούρα που θαυμάζεις από μακριά… Και χαίρεσαι γι ‘αυτούς τους ανθρώπους, τους αξίζει το χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη σου να προφέρει σιωπηλά ”μπράβο κορίτσι μου, το άξιζες”.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους και ανθρώπους.

Ανθρώπους μυστήριους, κλειστούς που κάποτε σου κινήθηκε η περιέργεια να γνωρίσεις απλά για να καταλάβεις.

Ανθρώπους που αντάλλαξες μια κουβέντα, κι όμως ήταν ουσιαστικότερη από πολλές μακροσκελείς συζητήσεις.

Ανθρώπους που γνώρισες και είδες κάτι καλό ή έστω συμβατό παρέμεινε έτσι,

και άλλους που σε ώθησαν να αναθεωρήσεις για τη δομή της εντύπωσης σου.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους με απίστευτο μυαλό και γνώσεις κι όμως με λίγη ανθρωπιά.

Κι απ την άλλη ανθρώπους που ο μόνος λίθος που έχουν ή το μόνο που εστιάζεις και σου είναι παραπάνω από αρκετό είναι η ανθρωπιά.

Ανθρώπους με ελαττώματα, όπως όλοι μας, όμως σε αυτούς τα αποδέχθηκες γιατί τα προτερήματα τους για σένα ισορροπούσαν τη ζυγαριά, ενώ άλλους που τα ελαττώματα τους στην ηθική σου ήταν ξεκάθαρο τοπίο.

Έχεις γνωρίσει ανθρώπους που τους έκανες δικούς σου και όταν έφυγαν κράτησες κομμάτι τους.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους, απλά για να γνωρίσω. Δυο σωστές κοινωνικές συναναστροφές για να χαμογελά η μέρα στο μπαλκόνι.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν με ήξεραν καν και συμπεριφέρθηκαν λες και γνωριζόμασταν χρόνια.

Έχεις γνωρίσει ανθρώπους που η εκτίμηση τους δεν ήταν αγάπη, αλλά σου έδειξαν να αγαπάς τον εαυτό σου.

Έχω γνωρίσει τύπους ανθρώπων που δεν περίμενα πως θα μου διεγείρουν τόσο το κεφάλι.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ήθελα να φύγουν και απομακρυνόμουν, αλλά και ανθρώπους που ήξερα ότι θα φύγουν αλλά συνέχιζα να τους μαθαίνω.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν εκτίμησα όπως έπρεπε τη γνωριμία τους…

Έχω γνωρίσει και ανθρώπους που ευχόμουν να μην είχα γνωρίσει καν, αλλά αυτό είναι λάθος, γιατί κάπου κάπου διαπιστώνεις πως από όλους έχεις να πάρεις κάτι….

Ίσως κάτι καλό, όμορφο, ποιοτικό, τροφή για σκέψη και αποτίμηση ή έστω μια πιασάρικη ατάκα
ή και χειρότερο από το οτιδήποτε μπορείς να σκεφτείς…

Όμως κάπου έλεγαν ότι «ακόμη και η χειρότερη στιγμή που ζούμε είναι αξιότερη από την καλύτερη στιγμή που περιγράφουμε.» και δεν είσαι στο mood  να το καταλάβεις αλλά στην αποτίμηση σου κάθε πότε θα το επιβεβαιώνεις.

Το κακό της γνωριμίας είναι ότι έχω γνωρίσει ανθρώπους χωρίς να τους έχω γνωρίσει…
Γιατί πάντα κάποιος θα κρύβει κάτι, πάντα οι άμυνες θα βγαίνουν, πάντα το ξεκλείδωμα θέλει καιρό…

  Αλλά αυτό είναι το ωραίο που με τους ανθρώπους πάντα έχεις να γνωρίσεις κάτι…
                             από επιφανειακό μέχρι βαθύτατο.

Υπήρχαν και άνθρωποι που ήθελες να γνωρίσεις αλλά δε το επιχείρησες ποτέ.

Γιατί γνώρισες τον εαυτό σου και ακόμη τον γνωρίζεις και είναι φορές που δεν τον αναγνωρίζεις
ή γιατί αποκόμισες κάτι λιγότερο απο απελπισία από  ωχρά πρόσωπα, κάποτε σου φαίνονταν τόσο γνώριμες φυσιογνωμίες…

Ίσως δε πρέπει να αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος δεν συναναστρέφεται πλέον -ουσιαστικά-.
Ίσως δε θέλει ή ίσως και να είναι όλα τα παραπάνω.

Και σκέψου ότι έχεις γνωρίσει ανθρώπους χωρίς να σε έχουν γνωρίσει και τους μετέτρεψες σε ‘’πρότυπα’’, με αυτά τα λίγα που σου ετεροπλασάρανε.

Είναι περίεργες οι γνωριμίες των ανθρώπων, όμως για όσο διάστημα και να είναι, μπορούν να σου φέρουν ένα γαλήνιο όμορφο γελάκι ή ένα αστείο γελάκι όταν αποφορτιστείς.

Το καλό ξέρεις όμως ποιο είναι;Ότι παρ’όλη την κατάληξη, ακόμη και αν ο τυπικός χαιρετισμός κουράσει, θα χεις πάρει κάτι που θα μείνει δικό σου.

Το καλό είναι ότι θα συνεχίζεις να γνωρίζεις ανθρώπους και να γεμίζουμε μαζί τη σελίδα με πορίσματα….
Το καλό είναι το καλό που θα θελήσεις να δεις και να κρατήσεις απ αυτούς…

Γιατί στο τέλος αυτό μένει όταν θα τους αντικρύσεις τυχαία στο δρόμο  ή θα αναφερθούν σε μια ξεχασμένη ουδέτερη κουβέντα…

 

 

Σχόλια