Σάββας ΧρυσικόπουλοςΣτη λίστα αυτή θα μπορούσε να είναι φυσικά ο Malcolm McDowell (με το μάτι να γυαλίζει) από το Clockwork Orange ή ο Di Caprio στο Shutter Island ή δεκάδες άλλοι αξιόλογοι τρελάρες. Διάλεξα μονάχα τους τρεις αγαπημένους μου γιατί ήθελα να αναλύσω λίγο παραπάνω τον καθένα από αυτούς τους χαρακτήρες, καθώς και τις ταινίες τους.
Το άρθρο αυτό έχει ελάχιστα SPOILERS, φυσικά, οπότε αν δεν έχετε δει τα παρακάτω έπη μπορείτε να διαβάσετε άφοβα.
The Shining
Δηλώνω φαν των βιβλίων του Stephen King. Και ως αληθινός φαν παραδέχομαι ότι οι ταινίες που βασίζονται στις τρομακτικές-μεταφυσικές ιστορίες του συγγραφέα είναι μαύρα χάλια. (Εδώ φυσικά δε μιλάω για τις πιο… «φυσιολογικές» ιστορίες του, όπως το «Πράσινο Μίλι» ή η «Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», η οποία μάλιστα είναι πρώτη σε βαθμολογία στο imdb). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ψυχολογικός τρόμος και η αγωνία που γεννιέται στο μυαλό του αναγνώστη από τις εξαιρετικές περιγραφές του King δεν μπορεί να μετουσιωθεί στη μεγάλη οθόνη. Υπάρχει όμως μία εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Ένας έξοχος σκηνοθέτης (Stanley Kubrick) και ένας ταλαντούχος ηθοποιός (Jack Nicholson) μπόρεσαν να γεννήσουν ένα διαμάντι του σινεμά. Μιλάω φυσικά για το «The Shining».
Ο ομώνυμος χαρακτήρας που παίζει ο Τζακ μετακομίζει σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στα βουνά με την οικογένειά του για να δουλέψει εκεί ως συντηρητής και επιστάτης όλον τον χειμώνα. Στο ξενοδοχείο όμως αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα πράγματα… αλλά δεν είναι αυτό που σε τρομάζει. Αυτό που σε κάνει να νιώθεις άβολα στην καρέκλα σου είναι το βλέμμα του Τζακ. Ο άντρας αλλάζει συμπεριφορά, γίνεται απότομος με τη γυναίκα και το γιο του και χάνει πιο εύκολα την υπομονή του. Σε εκείνο το μέρος φαίνεται να έχουν γίνει πολλά εγκλήματα στο παρελθόν, μα οι βασανισμένες ψυχές των θυμάτων δεν έχουν σκοπό να βλάψουν άμεσα την οικογένεια του Τζακ. Βλάπτουν μόνο το μυαλό του πρωταγωνιστή και ο Τζακ αρχίζει να μιλάει μόνος του, να πίνει και να μεθάει δίχως λόγο, να βλέπει οπτασίες. Αν έπαιζε κάποιος άλλος τον ρόλο του πρωταγωνιστή, ίσως η ταινία να ήταν άλλη μία αποτυχημένη προσπάθεια να μεταφερθεί ένα βιβλίο του King στο σινεμά. Ο Nicholson όμως θα κάνει όλες τις τρίχες σας να σηκωθούν.
Λίγο πριν το αγωνιώδες τέλος της ταινίας– δίχως να μαρτυρήσω τίποτα άλλο για την υπόθεση – θες να τελειώσει η ταινία μόνο και μόνο για να μην αναγκάζεσαι να βλέπεις τον Τζακ να σε κοιτάει με εκείνο το σαλεμένο βλέμμα και να χαμογελά φορώντας τη μάσκα ενός πραγματικού παράφρονα.
Nightcrawler
Μετά από το ανεπανάληπτο «Donnie Darko», παραδέχτηκα ξανά τον Jake Gyllenhaal στην αγωνιώδη ταινία «Prisoners». Ο εν μέρει μελαγχολικός και λίγο μυστήριος Jake, με πολύ καλή ερμηνεία και παρουσία, διάλεγε πάντοτε να ενσαρκώσει τους ρόλους του ήρωα (και στο «Brokeback Mountain» ήρωας ήταν κατά κάποιον τρόπο…). Στο φετινό «Nightcrawler» (όπως και στο περσινό «Enemy»), ο Jake απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και τον απόλυτα διαταραγμένο, τον ψυχασθενή που θα στοιχειώνει τους εφιάλτες σας.
Αν για κάποιο λόγο τρέφετε αντιπάθεια στους δημοσιογράφους τότε καλύτερα να μη δείτε αυτήν την ταινία, μιας και θα σας την εντείνει. Δε θα παρακολουθήσετε ποτέ ξανά τις ειδήσεις με το ίδιο μάτι. Ο Jake ενσαρκώνει τον ρόλο 
ενός γλοιώδους υποκειμένου που ζει παρασιτικά δίχως κανένα ίχνος ηθικών φραγμών και, σαν κερασάκι στην τούρτα, είναι και μεγαλομανής. Μετά από ένα τυχαίο γεγονός στο δρόμο, του έρχεται η επιφοίτηση και αποφασίζει να πάρει μία κάμερα και να αρχίσει να κάνει ρεπορτάζ καλύπτοντας αυτοκινητιστικά και διάφορα εγκλήματα. Όταν βλέπει ότι μπορεί να βγάλει λεφτά τραβώντας βίντεο βίαιες κι αιματηρές σκηνές, μπλέκεται σε μία άρρωστη κατάσταση μπλέκοντας και άλλους ανθρώπους σε αυτήν. Παθιασμένα, αρχίζει να κυνηγάει νεκρούς και ατυχήματα, προσπαθώντας να τα κάνει να δείχνουν όσο πιο δραματικά γίνεται. Η ταινία κορυφώνεται με τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να προκαλεί κατά κάποιον τρόπο συμβάντα ώστε να μπορεί να τα κινηματογραφήσει. Αν ο Jake ήταν αληθινό πρόσωπο, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα ήταν να μου πάρει συνέντευξη.
Sleep Tight – “Mientras duermes” (original title)
Θυμάστε το ισπανικό θρίλερ «Rec» που σας έκανε να κλείνετε τα μάτια σας σαν παιδάκι που βλέπει για πρώτη φορά ταινία τρόμου; Ο ισπανός σκηνοθέτης Jaume Balaguero επιστρέφει με ένα νέο θρίλερ αλά Χίτσκοκ ατμόσφαιρας. «Ο Θυρωρός» είναι μία ταινία για έναν άνθρωπο με πολλά ψυχολογικά θέματα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα ψυχολογικά θα μεταφερθούν σε εσάς όταν τελειώσει η ταινία. Ο Cesar, τον οποίο ενσαρκώνει ο Ισπανός ηθοποιός Luis Tosar, είναι ένας άντρας που δουλεύει ως θυρωρός σε μία πολυκατοικία με πολλούς ενοίκους. Έχει πρόσβαση σε όλα τα δωμάτια ανά πάσα στιγμή. Κάποτε αυτό ήταν συχνό φαινόμενο, ακόμα και στην Ελλάδα. Μη φοβάστε. Δε μιλάμε για έναν μανιακό δολοφόνο που απλά μπαίνει και σκοτώνει τους ανυποψίαστους ενοίκους. Μιλάμε για έναν ψυχρό άντρα που μπαίνει στις ζωές τους.
Ο Luis έχει το βλέμμα του καθημερινού ανθρώπου. Πίσω από τη λάμψη στα μάτια του όμως, ο ηθοποιός έχει καταφέρει να φέρει στη ζωή το διαταραγμένο μυαλό του χαρακτήρα. Μη θέλοντας να σας αποκαλύψω πολλά, μιας και η ταινία έχει πολλά ανατρεπτικά σημεία, σας προετοιμάζω απλώς για την ίδια αγωνία που νιώσατε όταν βλέπατε το «Vertigo», για το φάγωμα των νυχιών που υπεστήκατε στο «Psycho». Και επίτηδες αναφέρω εδώ δύο ταινίες του Χίτσκοκ, μιας και ο Jaume πετυχαίνει μία παρόμοια ατμόσφαιρα, αναβιώνοντας αυτού του είδους το ατμοσφαιρικό θρίλερ στην επιφάνεια.
Αν ζητάτε κάτι διαφορετικό από ότι μας συνηθίζει το Χόλυγουντ, δείτε το Sleep Tight με φώτα κλειστά και άμα καταφέρετε μετά να κάνετε αυτό που λέει ο αγγλικός τίτλος της ταινίας, να μου τρυπήσετε τη μύτη.