μμμΑν παρατηρήσουμε μικρές φράσεις που ξέρουμε οπωσδήποτε ότι κάπου τις έχουμε ακούσει και συνάμα η έκταση τους φαντάζει δυσανάλογη του νοήματός τους σε σημείο αυτόματα να τις εμπεδώνουμε ως ευρέως γνωστή ρήση,
θα δούμε ότι ίσως ήμασταν ολίγον τι απερίσκεπτοι στο τι θεωρούσαμε μεγαλοπρεπές, έστω και στα λόγια.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την λέξη «ελευθερία».
Μια έννοια παραπάνω από σημαντική, που έχει χρησιμοποιηθεί από αμέτρητα στόματα αμέτρητες φορές. Μια έννοια που κατατάχθηκε στις ηθικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μια ηθική αξία για την οποία ‘’πασχίζει’’ κάθε λαός και κάθε άνθρωπος του λαού αυτού.
Γιατί όντως αν αναλύσουμε το τι πρεσβεύει είναι χωρίς υπερβολές από τα ομορφότερα συνονθυλεύματα σκέψεων που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε σε μια απλή ολιγοσύλλαβη λέξη.
Τόσο όμορφη και σημαίνουσα που ξεχάστηκε να μη προφέρεται μόνο κατ’επίφαση και πλέον η αναφορά της, παίρνει την ουσιαστική της αξία στα δικαστήρια ή στις έσχατες αποπνηχτικές καταστάσεις και όταν βγεις από αυτές πάλι αρχίζεις να την αδικείς.
Στην ανέλπιστα ρομαντική μας κοινωνία η λέξη αγάπη, φιλία παίρνει πιο μεγάλες διαστάσεις.. Αυτό δεν είναι τρομακτικό όσο το ότι στις πράξεις οι λέξεις, χρήμα, συμφέρον και δόξα φαίνεται να αγγίζουν τις προηγούμενες ή και πολλές φορές να τις καταπατούν.
image:All rights reserved to Lora Zombie.[artist-painter]
Το καλό βέβαια με τις έννοιες είναι ότι τους δίνεις τη χροιά που σε εκφράζει ή καλύτερα βρίσκεις τη μικρογραφία τους ακριβώς εμπρός σου αν εστιάσεις…
Συγκεκριμένα ίσως να αγγίζει το ουτοπικό μια «ελεύθερη» ζωή, αποδεσμευμένη από τα κοινωνικά στερεότυπα και την κανονικότητα που προπολλού κατασκευάσαμε και φαντάζει όχι δύσκολο, αλλά τρομαχτικό να τα ξεφορτωθούμε…
Όμως εάν αυτό σου φαίνεται μακρινό ή αδιέξοδη συζήτηση, σκέψου ότι την ελευθερία την βρίσκεις πολλές φορές και την αγνοείς…
Η ελευθερία υπάρχει όχι εκεί που δεν έχεις κάτι να χάσεις ,αλλά εκεί που ρισκάρεις να χάσεις.
Γιατί αγνόησες τη λογική ή το συναίσθημα ή τη λογική του κόσμου για να κερδίσεις κάτι.
Κι όμως την ελευθερία την βρίσκεις…
Στο ταξίδι που πας να περιπλανηθείς ελεύθερα, να γνωρίσεις μέρη και κουλτούρες και να ονομάσεις κάτι όμορφο, επειδή στα μάτια σου είναι καλαίσθητα ασυνήθιστο…
Στις βαθιές εισπνοές μετά απο την πιο κουραστική σου προπόνηση…
Στους φίλους σου όταν σε πιάνει έκρηξη αγάπης χωρίς λόγο κι αιτία και αν θες να αγκαλιάσεις μια φορά όλο τον κόσμο, αυτούς τους αγκαλιάζεις εκατό.
Στους γονείς σου όταν νιώθεις την ανάγκη να γίνεις πάλι λίγο παιδί και λες δυο γλυκόλογα εκτίμησης που μετα βίας σου βγαίνουν γιατί ‘’μεγάλωσες’’…
Κάθε φορά που σημειώνεις μια επιτυχία και αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να επαναπαυτεί και να ανακουφιστεί, ένα κενό χρόνου φορτισμένο από σύννεφα χαράς και ευφορίας…
Κάθε φορά που τελειώνει κάτι συν των άλλων, μια ανακούφιση και μια αίσθηση ελευθερίας την έχεις…
Κάθε φορά που είσαι ο εαυτός σου και αυτό θα ‘πρεπε να ναι κάθε φορά.
Κάθε φορά που γυρνάς σπίτι σου μετά από καιρό ή εκεί που αισθάνεσαι σπίτι σου.
Κάθε φορά που μαθαίνεις κάτι καινούριο και οικοδομείς μια σκέψη που δεν προυπήρχε.
Κάθε φορά που παίρνεις μια σοβαρή απόφαση.
Κάθε φορά που πατάς replay το αγαπημένο σου για σήμερα κομμάτι.
Σε καθετί που στολίζεις με την φαντασία σου.
Κάθε φορά που αφήνεσαι σε κάτι καινούριο και επενδύεις ότι έχεις σε αυτό.
Κάθε φορά που κοιταζόμαστε αληθινά στα μάτια.
εγώ και συ
αυτός με αυτήν…
Κάθε φορά που ζούμε ‘’λίγο πιο απλά’’ χωρίς πολύ ανάλυση
και ξέρουμε ότι αυτό μας κάνει λίγο πιο
ελεύθερους.:)