FrapressMy Reality (Mi Realidad) του Carlos Ocho
Ο Xavi μόλις χώρισε από μια πενταετή σχέση. Δεν τα πάει καθόλου καλά, κι αποφασίζει έτσι να το ρίξει στα βιβλία αυτοβοήθειας –ίσως όμως αυτό να μην είναι τελικά και η καλύτερη ιδέα…
Ο Xavi είναι απαρηγόρητος, καθώς του λείπει ο πρώην του και αναζητά λύση σε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας. Αυτό τον οδηγεί στο να δημιουργήσει μια δική του πραγματικότητα μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις του, στην οποία είναι ακόμα με τον Alex. Όταν ξυπνά, όταν πλένει δόντια, όταν τρώει και ούτω καθ’εξής, φαντάζεται πως είναι μαζί, αρνούμενος να προχωρήσει τη ζωή του. Όμως το να ζει έτσι δεν είναι καθόλου εύκολο, διότι η αληθινή πραγματικότητα παραμονεύει παντού, έτοιμη να τον γονατίσει και να τον φέρει αντιμέτωπο με την σκληρή αλήθεια. Ακόμα και οι φίλοι του έχουν αρχίσει να ανησυχούν για αυτόν. Παρ’όλα αυτά όμως ο Xavi έχει ακόμα πλήρη συναίσθηση του τι ακριβώς κάνει.
Μια ιδιαίτερα συγκινητική ταινία, που πραγματεύεται την ανθρώπινη επιθυμία για ευτυχία και απροθυμία να αντιμετωπίσει άσχημες αλήθειες. Ο πρωταγωνιστής-αφηγητής, αν και αρχικά φαίνεται απελπισμένος, στη συνέχεια καλλιεργεί ενσυναίσθηση στον θεατή, καθώς του εκθέτει απλά και ειλικρινά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Τονίζει το πως όλοι μας, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, καταφεύγουμε στη φαντασία, προκειμένου να διαχειριστούμε άσχημες καταστάσεις. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα. Τι είναι σημαντικότερο τελικά; Η αλήθεια, ή η ευτυχία;
Χώρα: Ισπανία
Παραγωγή: 2013
Παίζουν: Xavi Mañé, David Marin, Zara Sobral, Albert Bonanova, Aurelia Fernández, Christian Márquez, Itsaso Alonso, Adriana Galofré
Σκηνοθεσία: Carlos Ocho
Διάρκεια: 13′
Προβλήθηκε με ελληνικούς υπότιτλους στις 10/05/2015 στο Outview Queer Film Festival.
Fuck Freud του Αδάμ Καρυπίδη
Ένα γκέι ζευγάρι, μια γυναίκα που μπαίνει στη ζωή τους, η αποφυγή των συναισθημάτων και η ζήλια που θα τρυπώσει και θα φέρει αναπάντεχες ανατροπές και αλήθειες.
Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα τελικά;
Ο Φαίδων είναι έξαλλος, όταν ο Φώτης του ανακοινώνει πως τον αφήνει, για να πάει να ζήσει με την Κατερίνα, την οποία γνώρισε πριν λίγο διάστημα. Ενώ καυγαδίζουν, τον κατηγορεί πως δεδομένου της διαφοράς ηλικίας που έχουν, ο Φώτης απλά «Φεύγει από τον μπαμπά και πάει στη μαμά». Ο Φώτης από την άλλη φωνάζει πως ο Φαίδων τον εγκλωβίζει και πως τον κάνει να νιώθει μονίμως σαν ένα αγράμματο παιδί.
Ένα βράδυ, η Κατερίνα επισκέπτεται τον Φαίδων, προκειμένου να του ζητήσει να βοηθήσει τον Φώτη, ο οποίος κοντεύει να γίνει αλκοολικός. Τσακώνονται και τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή.
Μια ενδιαφέρουσα και μινιμαλιστική ταινία, που προβληματίζει τον θεατή πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, την ζήλια και τα συναισθήματα, ή μάλλον την αποφυγή τους. Αφήνει, επιπλέον, πολλά ερωτήματα αναφορικά με το πόσο «ρεαλιστικοί» είναι οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται, καθώς και το ποιος τελικά έχει το δίκιο με το μέρος του, αν όντως το έχει κανείς.
Ίσως αυτό να είναι και το ωραίο στους χαρακτήρες. Το ότι έχουν όλοι τα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματά τους, όπως φανερώνονται μέσα από τις πράξεις και τα λεγόμενά τους. Έτσι, ο θεατής έχει την ελευθερία να αποφασίσει ο ίδιος ποιον προτιμά, αντί αυτό να του επιβάλλεται, ενώ παράλληλα η ταινία του θυμίζει κάτι δεδομένο, πως κανείς δεν είναι ποτέ τέλειος.
Παίζουν: Ερρίκος Λίτσης, Κωνσταντίνος Μωραϊτης, Βασιλική Τσεκούρα
Σενάριο & Σκηνοθεσία : Αδάμ Καρυπίδης
Διεύθ. Φωτογραφίας : Γιώργος Χρυσαφάκης
Μοντάζ : Διονύσης Τσιρώνης
Ήχος : Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Μακιγιάζ : Ελευθερία Μιχαηλίδη
Κάμερα : Νίκος Κουτσουράς
Ηλκτρολόγος : Νίκος Παπαθανάσης, Διονύσης Μοσχόπουλος
Σκριπτ : Άννα Μαρία Λυρή
Βοηθός Παραγωγής : Ανδρέας Παπαδάκης
Παραγωγή: Αδάμ Καρυπίδης, Wonderspot (2012)
Χώρα: Ελλάδα
Διάρκεια: 22’