Ευαγγελία ΔημηνάκημΤο 2007 πολλοί από εμάς απολαύσαμε το μοναδικό ‘Once’ του Ιρλανδού John Carney .’Ενας φρεσκοχωρισμένος κιθαρίστας τραγουδά για την πρώην αγαπημένη του σε κάποιο δρόμο του Δουβλίνου μέχρι που γνωρίζει μια Τσέχα πλανώδια πωλήτρια με την οποία δειλά-δειλά θα κάνουν σχέδια ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
Λίγο-πολύ η υπόθεση και της ταινίας Begin Again κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Dan (Mark Ruffalo) ένα πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος δισκογραφικής εταιρίας, που μόλις έχει δει την καριέρα του να καταρρέει και την Greta (Keira Knightley) μία τραγουδίστρια που μόλις έχει χωρίσει από τον ροκ σταρ φίλο της (Adam Levine) να προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Όταν οι δυο τους θα συναντηθούνε μία νέα συνεργασία και μία νέα φιλία θα ξεκινήσει σε ένα μουσικό ταξίδι στους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Από ότι φαίνεται τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι ηθοποιοί και τραγουδιστές μεταπηδούν από τον ένα χώρο στον άλλο. Εδώ βλέπουμε τον Adam Levine να δοκιμάζει τις υποκριτικές του ικανότητες (μέτριος προς το καλός θα έλεγα) καθώς και την Keira Knightley να δοκιμάζει το ταλέντο της στην μουσική (μεγαλύτερη πρόκληση για εκείνη).
Οι διαφορές αλλα και οι ομοιότητες με το πετυχημένο Once πολλές. Η μουσική κυριαρχεί σε όλη την ταινία με τον Adam Levine να είναι μέτριος στην μουσική του ερμηνεία (μάλλον έφταιγε το κομμάτι) ενώ η Keira Knightley να είναι πάρα πολύ καλή (παρόλο που την θεωρώ απίστευτα ξινή και ξενέρωτη το παραδέχομαι έβγαλε το ‘καθήκον’ της εις πέρας). Η μποέμικη ατμόσφαιρα που είχαμε δει στην προηγούμενη ταινία του John Carney εκλείπει εδώ, βλέπουμε σχεδόν ολόκληρη την Νέα Υόρκη να ξετυλίγεται μπροστά μας μην χορταίνοντας τα τεράστια πάρκα και τους μεγαλοπρεπείς ουρανοξύστες.
Ο σκηνοθέτης επανεξετάζει τα θέματα της ανθρώπινης δημιουργικής διαδικασίας και της ψυχολογικής επίδρασης της μουσικής, εστιάζοντας στις εξελίξεις στον κλάδο της μουσικής και την χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας. Τονίζει το γεγονός οτι το δημιουργικό και άρτιο αποτέλεσμα μπορεί να προκύψει όταν το έμφυτο ταλέντο αφιερώνεται αποκλειστικά στην δημιουργία, και επίσης τάσσεται υπέρ της άμεσης επαφής του καλλιτέχνη με το κοινό του. Το σενάριo δεν έχει να κάνει επ ουδενί λόγο με την ιστορία αγάπης αλλά επικεντρώνεται στην προσπάθεια, στον αγώνα για την καταξίωση του καλλιτέχνη, ο οποίος συχνά εμποδίζεται από τις μεγάλες και δύσκολες αλλαγές της ζωής, αναδεικνύοντας την επίδραση της μουσικής πάνω στην ανθρώπινη καθημερινότητα και ψυχοσύνθεση.
Από τις ωραιότερες σκηνές της ταινίας είναι όταν ο μουσικός παραγωγός ακούει για πρώτη φορά την τραγουδίστρια – δημιουργό και φαντάζεται ολόκληρη ορχήστρα να παίζει μαζί της. Επίσης μια ακόμα σκηνή ωραία στημένη αλλα στην οποία φαίνεται και η ‘απληστία’ του ανθρώπου είναι όταν η Keira μαθαίνει πως ο δίσκος της θα κάνει 20 δολάρια και εκείνη θα παίρνει μόνο το 1 από κάθε πώληση… έτσι αποφασίζει και βγάζει τα κομμάτια προς πώληση στο internet προς ένα δολάριο!
Σίγουρα η Keira Knightley δεν καταφέρνει να συνδυάζει την υποκριτική και το τραγούδι στον βαθμό που κατάφερε η Natalie Portman να συνδυάσει την υποκριτική με τον χορό αλλά εντέλει τα φέρνει εις πέρας!
Στο τέλος σίγουρα πάντως μπορεί να μην τις βάλουμε 10 αλλά μας αφήνει μια νότα αισιοδοξίας και ένα χαμόγελο!