FrapressΥπάρχουν πολλές φορές που έχουμε ακούσει την έκφραση “μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει αυτό” και μάλλον ισχύει. Διαβάστε τις απόψεις μερικών αρθρογράφων μας και πείτε μας και τη δική σας.
Δανάη Λοϊζου Μάνσκε
Καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι στην Ελλάδα όταν:
Ο ντελιβεράς έρχεται πιο γρήγορα από την αστυνομία. Οι πεζοί σταματούν για να περάσουν τα αυτοκίνητα. Η δασκάλα σου σε έχει πει κάποια στιγμή μανάρι της. Όταν λες «μαλάκα» δεν σημαίνει απαραίτητα ότι βρίζεις. Φραπές, φραπές παντού. Βγαίνεις αργά και περιμένεις την πρωινή συγκοινωνία τρώγοντας σουβλάκι. Δίνεις ραντεβού στην Ακρόπολη. Δεν διανοείται κανείς ότι έχεις όνομα χωρίς να σε έχουν βαφτίσει. Βρίσκεσαι για καφέ και απλώνεις κινητό-κλειδιά-τσιγάρα στο τραπέζι. Στους δρόμους έχει παντού γατάκια και σκυλάκια. Δεν βρίσκεσαι ποτέ πολύ μακριά από κάποια παραλία.
Ζεις στο πατρικό σου σχεδόν τη μισή σου ζωή. Πας για ποδήλατο στο Ολυμπιακό Στάδιο. Οι άνθρωποι φωνάζουν και μιλάνε δυνατά. Άγνωστοι σου μιλάνε στον ενικό στην καλύτερη-στην χειρότερη σε αποκαλούν «Κοπελιά/Κορίτσι». Όλοι ξέρουν την ταινία «Γάμος αλά Ελληνικά».
Ο κόσμος υποθέτει πράγματα. Φιλιέσαι δεξιά και αριστερά στα μάγουλα. Η οικογένειά σου ανακατεύεται στη ζωή σου και πολύ καιρό μετά τα 18. Οδηγάς έξω από την πόλη και τα χορτάρια στο δρόμο είναι ξερά και έχουν χρώμα ανοιχτό καφέ. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν είναι από κάποιο χωριό. Το καλοκαίρι μυρίζεις φιδάκια για τα κουνούπια. Είτε το θέλεις είτε όχι, θα σε έχουν πάει κάποια στιγμή σε ελληνάδικο (το λέει και το όνομα παναθεμά το).
Και όλοι σκέπτονται να φύγουν για εξωτερικό, το οποίο κράζουν, λόγω της κατωτερότητάς του.
Χρήστος Ρούκος
Το να καταλάβει κάποιος πως βρίσκεται σε μια χώρα όπως η Ελλάδα είναι πολύ εύκολο. Αρχικά, με το που θα βγει λίγο έξω να κυκλοφορήσει στα γραφικά σοκάκια της πόλης θα γίνει μάρτυρας μιας όλο και αυξανόμενης αποξένωσης των πολιτών. Δε θα ακούσει μια καλημέρα.
Δε θα ακούσει επ’ ουδενί έναν καλό λόγο. Το μόνο που θα ακούσει θα είναι κόρνες, βωμολοχίες μεταξύ οδηγών Ι.Χ. και γενικότερα μια οχλαγωγία που θυμίζει αγώνα στο ΟΑΚΑ σε τελικό κυπέλλου. Δε θα αρχίσω καν να μιλάω για απορρίμματα, για ειρωνείες και χλευασμούς απέναντι στους τουρίστες αλλά και για το αφ’ υψηλού στυλάκι του νεοέλληνα που τα ξέρει όλα και έχει άποψη για όλα γιατί έχω και ένα όριο λέξεων που δεν πρέπει να ξεπεράσω.
Και για να το γυρίσω και λίγο (αλλά και για να μην χαρακτηριστώ και ως ανθέλληνας) καταλαβαίνεις και από άλλα πράγματα ότι είσαι στην Ελλάδα. Αυτά είναι τα υπέροχα και μαγευτικά της μέρη, τα εκπάγλου καλλονής νησιά της, τα φοβερά ηλιοβασιλέματά της και γενικότερα το μεσογειακό καιρό της.
Θετικά και αρνητικά όλα μαζί ενώνονται για να σκιαγραφήσουν την εικόνα μιας χώρας η οποία αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί το λίκνο της παγκόσμιας ιστορίας.
Αντώνης Μαντζαβίνος
Είσαι φοιτητής! Έχεις μόλις γυρίσει από το πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus στο οποίο συμμετείχες. Είσαι γεμάτος νέες εμπειρίες τις οποίες θέλεις να μοιραστείς με τους συμφοιτητές σου. Και για αυτό χωρίς να χάνεις χρόνο, θέλεις να πας στο πανεπιστήμιο να δεις τους φίλους σου, τους καθηγητές σου και να μιλήσεις για το τι έζησες.
Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό σου ακόμα βρίσκεται στο έξω. Δε δείχνεις με τίποτα να μπορείς να προσαρμοστείς πίσω στην παλιά σου ρουτίνα. Και όμως η αγαπημένη σου χώρα #not έχει ήδη φροντίσει για σένα. Γρήγορα προσγειώνεσαι κάπως ανώμαλα.
Αρχικά συνειδητοποιείς ότι οι συγκοινωνίες δε λειτουργούν γιατί λόγω των τελευταίων μέτρων οι έκτακτες απεργίες έχουν αρχίσει και παίρνουν διαστάσεις. Όταν δε, καταφέρεις και βρεις κάποιο μέσο που συνταγματικά δε γινόταν να ενταχθεί στον απεργιακό κλοιό προβληματίζεσαι με την εικόνα των άστεγων που ολοένα και πληθαίνουν. Ξαφνικά μετά από πραγματικό ταξίδι φτάνεις και στο Πανεπιστήμιο. Ούτε εδώ όμως φαίνεται η κατάσταση να είναι διαφορετική.
Οι δρόμοι που άλλοτε χρησιμοποιούσες έχουν μονοδρομηθεί και χρειάζεσαι περισσότερη ώρα για να φτάσεις. Δε σε νοιάζει όμως, βλέπεις τη θετική πλευρά. «Γυμνάζεσαι» περισσότερο έτσι! Η μεγαλύτερη έκπληξη όμως είναι καθώς φτάνεις στο Πανεπιστήμιο. Λόγω της απεργίας όλα υπολειτουργούν, μάθημα δε γίνεται και σα να μην έφτανε αυτό, το γραφείο που έψαχνες για να καταθέσεις τα χαρτιά σου από το Erasmus δεν υπάρχει πλέον. Έχει συγχωνευθεί και αυτό, στο βωμό της κρίσης.
Μαρία Τσιμάρα
Δευτέρα πρωί. Έχοντας ακόμη hangover από τις κραιπάλες του σαββατοκύριακου, πίνεις βιαστικά τον πρωινό σου καφέ, καθώς σήμερα είναι η μέρα που αποφάσισες να τρέξεις για όλες εκείνες τις γραφειοκρατικές δουλείες που τόσο καιρό είχες αμελήσει. Αφού, λοιπόν, ετοιμαστείς. πηγαίνεις στην στάση περιμένοντας το λεωφορείο.. Και περιμένεις… Και περιμένεις… Και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μετά από είκοσι ολόκληρα λεπτά βλέπεις να αχνοφαίνεται ένα λεωφορείο! Η χαρά μετατρέπεται σε απογοήτευση, καθώς βλέπεις το λεωφορείο να γράφει : ”ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ”.
Δε χαλιέσαι, όμως. Μετά από ένα μισάωρο αναμονής, λοιπόν, επιτέλους εμφανίζεται! Κάθεσαι αναπαυτικά στο λεωφορείο, φοράς τα ακουστικά σου, και απολαμβάνεις την αγαπημένη σου μουσική. Σιγά σιγά και οδεύοντας προς το κέντρο, το λεωφορείο αρχίζει να γίνεται φίσκα από κόσμο. Σκέφτεσαι πως είσαι τυχερός που είχες πάρει το λεωφορείο ενώ ήταν σχεδόν άδειο και βρήκες να κάτσεις αντί να είσαι στριμωγμένος σαν παστή σαρδέλα. Ξαφνικά ακούς μια κυρία να λέει:” Αμάν! Ανοίξτε λίγο τα παράθυρα! Έχουμε βρομίσει εδώ μέσα με όλους αυτούς τους άπλυτους τους ξένους! .
Μια γυναικά με μαντήλα, μιλώντας άπταιστα ελληνικά, σπεύδει ευγενικά να της πει να είναι πιο ευγενική, όμως η άλλη κυρία συνεχίζει να της απαντάει με επιθετικό τρόπο. Αρκετοί από τους επιβάτες του λεωφορείου υποστηρίζουν την θέση της κυρίας, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν την γυναίκα με την μαντήλα. Παρακολουθείς αμέτοχος και με περιέργεια το περιστατικό, ενώ σχεδόν το μισό λεωφορείο έχει μετατραπεί σε ένα ρινγκ λεκτικών επιθέσεων. Δυο είναι τα ερωτήματα που έρχονται στο μυαλό σου.
Γιατί ο οδηγός δεν προσπάθησε καν να καλμάρει τα πνεύματα; Και γιατί τόσος ρατσισμός; Εν πάση περιπτώση, μετά καμιά ώρα διαδρομής, λόγω του κυκλοφοριακού κομφούζιο στο κέντρο, ήρθε η ώρα να αποβιβαστείς. Μετά από πολύ προσπάθεια η αλήθεια είναι, καθώς μόλις άνοιξαν οι πόρτες του λεωφορείου, ένα ωστικό κύμα κόσμου νιώθεις να πέφτει κατά πάνω σου. Φτάνεις, εν τέλη, στην δημόσια υπηρεσία που έπρεπε να πας για να τακτοποίησεις κάποια χαρτιά σου.
Η ώρα ήταν 11 και βλέπεις πως η ουρά είχε ήδη φτάσει στη είσοδο του κτηρίου. ”Ελπίζω να προλάβω μέχρι τη 1 που κλείνει να εξυπηρετηθώ και να μην κατέβηκα τζάμπα!” σκέφτεσαι. Μετά από πολύ βαρεμάρα, η ώρα πήγε μια παρά τέταρτο. Είσαι αρκετά τυχερός και ήρθε η σειρά σου. Είχες ήδη τσεκάρει αν έχεις τα 3,765 έγγραφα που απαιτούνταν . Πηγαίνεις στον υπάλληλο λέγοντας ΄΄Καλησπέρα!΄΄ αλλά ούτε ένα νεύμα. ”Ταυτότητα, ΑΦΜ, Ε9, ΑΜΚΑ κλπ κλπ κλπ…” ζητάει αμέσως ανέκφραστος και αγέλαστος. Και εκεί που νομίζεις πως όλα είχαν σχεδόν τακτοποιηθεί, ακούς τον υπάλληλο να σου λέει , δεν έχεις επικυρωμένη φωτοτυπία ταυτότητας, δεν μπορείς να διεκπαιρεώσεις τη διαδικασία.
Εκείνη την ώρα μένεις κάγκελο και. Να τον βρίσεις; Να κλάψεις; Να κάνεις τι; Μαζεύεις τα έγγραφα άρον άρον και βγαίνεις έξω. Μια ολόκληρη ήμερα ταλαιπωρίας για για μόνο σφραγίδα που έλειπε.. Αλλά μετά σκέφτεσαι: ” Στη Ελλαδα ζω, μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά..”
Μαιρυλίνα Φρέρη
H Κυριακή ανήκει στους Έλληνες. Κυκλοφοριακό κομφούζιο έξω από τα γήπεδα ποδοσφαίρου γιατί παίζει η μεγάλη ομάδα. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα όπως όπως απλά και μόνο για να πάμε να φωνάξουμε πωρωμένα και οργανωμένα. Στα συνθήματα φυσικά συμπεριλαμβάνονται και τα πολιτικά υβριστικά σχόλια.
Μετά το τέλος ενός αγώνα, για να δώσουμε τροφή και στο αστυνομικό σώμα, καίμε την λεωφόρο, προκαλούμε μικροκαταστροφές στον χώρο του γηπέδου. Αφού θυμηθούμε την άγρια φύση μας, ένα σουβλάκι είναι αρκετό για να επανέλθουμε στον ελληνικό πολιτισμό. Ουρά στα σουβλατζίδικα και μικροί τσακωμοί για την σειρά προτεραιότητας.
Ο δρόμος της επιστροφής είναι ακόμη δυσκολότερος. Έχεις φωνάξει, έχεις φάει, έχεις παίξει λίγο το ξύλο σου και η κούραση σε έχει καταβάλει. Τα κόκκινα φανάρια γίνονται στα μάτια σου πράσινα και ξαφνικά όλα μοιάζουν ευκολότερα. Φτάνεις έξω από το σπίτι αλλά γιατί να παιδευτείς να παρκάρεις; το αφήνεις κάπου “στην άκρη” και ας παιδευτεί ο άλλος. Λίγο από όλα..στην Ελλάδα!