Μάκης ΣερεπίσοςΟι μεγάλες ομάδες σε όλο τον κόσμο καθορίζονται από πολλά ομολογουμένως κριτήρια. Ο τρόπος ίδρυσης, η ιστορία, οι τίτλοι, οι φίλαθλοι και οι οπαδοί, η σπουδαιότητα της φανέλας, το στάδιο, ακόμα και ο τρόπος λειτουργίας της εταιρείας-ομάδας στην σημερινή εποχή της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου είναι στοιχεία γνωστά που μπορούν να κάνουν μία ομάδα μεγάλη, όπως για παράδειγμα η Barcelona, η Real Madrid, η Liverpool, η Manchester United, η Chelsea, η Boca Juniors, η Benfica,η Juventus. Υπάρχει όμως αδιαμφισβήτητα μία ομάδα που μπορεί και συνδυάζει με απόλυτη επιτυχία αυτά τα κριτήρια και να τα τελειοποιεί με το πέρασμα των χρόνων. Η Bayern Munich.
O σύλλογος του Μονάχου και –για τους πιο πολλούς- πιο πετυχημένος σύλλογος της Γερμανίας, ιδρύθηκε την 27η Φεβρουαρίου του 1900. Από τις πρώτες μέρες της ύπαρξής της, η Bayern έδειξε πως ο ρόλος του πρωταγωνιστή στα πρωταθλήματα της Γερμανίας της ταίριαζε απόλυτα. Οι πρώτες πορείες στα πρωταθλήματα αυτά ήταν αρκετά καλές, αλλά η ομάδα έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο με την ίδρυση της Bundesliga , όταν και πολύ γρήγορα κατέκτησε την τρίτη θέση μαζί με το Κύπελλο Γερμανίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων, το 1966. Αυτή ήταν ουσιαστικά η αρχή των επονομαζόμενων και ως «Χρυσών χρόνων» της ομάδας, η οποία κράτησε περίπου 20 χρόνια και είχε πρωταγωνιστές κάποια «ιερά τέρατα» των γερμανικών και ευρωπαϊκών γηπέδων , όπως ο Franz Beckenbauer, o Sepp Maier, ο Gerd Muller και αργότερα ο Paul Breitner και ο Karl-Heinz Rummenigge . Σε αυτή την περίοδο εδραιώθηκε η θέση και η κυριαρχία της Bayern, καθώς κατέκτησε 3 συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (1974-1976) , 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων αλλά και πολλά πρωταθλήματα και κύπελλα Γερμανίας. Η Bayern παρουσίαζε ένα ποδόσφαιρο αρκετά όμορφο, που χαρακτηρίστηκε από την παραδοσιακή επιμονή, υπομονή και δουλειά που χαρακτηρίζει τους Γερμανούς μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο αλλά και την παρουσία μίας μεγάλης ποδοσφαιρικής ιδιοφυίας και ενός από τους μεγαλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών, τον Beckenbauer και τον Muller αντίστοιχα.
Αυτή η εποχή κράτησε περίπου μέχρι την δεκαετία του 90’ , η οποία ήταν αρκετά παράξενη για την ομάδα από την Βαυαρία. Μεγάλοι προπονητές όπως ο Giovanni Trapattoni και ο αγαπητός Otto Rehaggel απέτυχαν να κατακτήσουν τίτλους, κάτι που κατάφερε μόνο ο Jupp Heynckes αλλά και ο Beckenbauer, ο οποίος κατόρθωσε με την προσωπικότητά του και την εξαιρετική καθοδήγηση από τον πάγκο να δώσει στην ομάδα τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να κατακτήσει το πρωτάθλημα του 1995 και το Κύπελλο Uefa του 1996. Στην συνέχεια, και αφού ο μεγάλος Kaiser άρχισε να ασχολείται με τα διοικητικά του συλλόγου, η Bayern Munich γνώρισε μία μεγάλη ανάπτυξη και άρχισε να πρωταγωνιστεί ξανά στους εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους. Η κίνηση-ματ ήταν ίσως η πρόσληψη του Ottmar Hitzfeld στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, με τον Γερμανό κόουτς να προσλαμβάνεται μετά την εξαιρετική πορεία του στην Borussia Dortmund και να καταφέρνει να μεταμορφώσει την ομάδα σε μία μεγάλη υπερδύναμη, βάζοντας την βάση για την σημερινή εικόνα της Bayern Munich σε όλα τα επίπεδα. Από το 1998 μέχρι το 2004 η ομάδα κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Γερμανίας αλλά και το Uefa Champions League του 2001, όταν και νίκησε την Valencia στα πέναλτι. Η εποχή Hitzfeld- που είχε για μοναδικό μελανό σημείο τον ιστορικό χαμένο τελικό του Champions League στις καθυστερήσεις απέναντι στην μεγάλη Manchester United του Ferguson- ολοκληρώθηκε με μία κακή χρονιά το 2004. Από τότε, και αφού πέρασαν στην θέση του προπονητή ο Felix Magath και Jurgen Klinsmann, η ομάδα βρήκε αρκετά τρόπαια –πρωταθλήματα, κύπελλα, Σούπερ κάπ Γερμανίας αλλά και Champions League το 2013 υπό την καθοδήγηση του Luis Van Gaal αλλά και τελευταία του Jupp Heynckes, ο οποίος έφυγε έχοντας κατακτήσει όλα τα πιθανά τρόπαια και με παρακαταθήκη μία εξαιρετική ομάδα, με πρωταγωνιστές τον Arjen Robben, τον Franck Ribery,τον Phillip Lahm, τον Bastian Schweinsteiger και τον Thomas Muller. Η διοίκηση του συλλόγου όμως, πιστή στην συνεχή θέληση των Γερμανών για βελτίωση σε όλους τους τομείς, θέληση να προβεί σε μία αλλαγή που θα άλλαζε τα δεδομένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτή η αλλαγή άκουγε στο όνομα Pep Guardiola.
Ο Καταλανός κόουτς, μετά από μία εξαιρετική θητεία στον πάγκο της αγαπημένης του Barcelona- όπου δημιούργησε την καλύτερη ίσως ομάδα όλων των εποχών και κατέκτησε όλους τους πιθανούς τίτλους-αλλά και μία σύντομη περίοδο που αποφάσισε να μην δουλέψει σε κάποιο σύλλογο, είπε το ναι στην πρόταση των Γερμανών για συνεργασία, η οποία και ξεκίνησε επίσημα την 1η Ιουλίου 2013. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που αμφισβήτησαν έντονα την έλευση του Pep στην Βαυαρία, πιστεύοντας πως το δικό του ισπανικό στυλ, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά το ανελέητο passing game σε μικρούς χώρους (Tiki Taka), την ιδιαίτερα ανεβασμένη άμυνα με σκοπό το τεχνητό offside και το άμεσο και κοντινό pressing στην μπάλα μετά από κάθε λάθος στην κυκλοφορία, δεν θα μπορούσε να ταιριάξει στην γερμανική ιδιοσυγκρασία και νοοτροπία. Μετά από ένα μικρό διάστημα προσαρμογής, όπου η Bayern έχασε από την Borussia Dortmund του Klopp στο Γερμανικό Σούπερ Καπ με 4-2, ο Guardiola μεταμόρφωσε την Bayern προς το καλύτερο. Δεν κατέκτησε το Champions League, πήρε όμως πολύ άνετα το νταμπλ στην Γερμανία και η ομάδα απέδωσε σε πολλές περιπτώσεις ένα διαστημικό, πολύ επιθετικό και γρήγορο ποδόσφαιρο. Οι αλλαγές του Pep μέσα στον αγωνιστικό χώρο ήταν πολλές και, φυσικά, δεν θα σταματήσουν εδώ καθώς ο Καταλανός είναι ένας προπονητής που συνεχώς αφουγκράζεται, μελετά και προσπαθεί να φτάσει στο υψηλότερο και τελειότερο επίπεδο το «Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» που κάποτε εμπνεύστηκε και χρησιμοποίησε στην μεγάλη Εθνική Ολλανδίας του 1974 ο Rinus Michels. Ιδιαίτερα την φετινή χρονιά, ο Guardiola πειραματίζεται συνεχώς ώστε η ομάδα της Bayern Munich να προσφέρει θέαμα και ουσία, γκολ και νίκες. Συστήματα όπως το 3-4-3 ή το πολύ παράξενο 2-3-5 ή 3-3-4 (σε κάποια σημεία ενός αγώνα), άμυνα στα όρια του κέντρου του γηπέδου, δίδυμο στα αμυντικά χαφ Xabi Alonso και ο μέχρι πρότινος αμυντικός Phillip Lahm, πλάτος στο γήπεδο με τα ακραία μπακ Bernat και Rafinha να πατούν ουσιαστικά τις πλάγιες γραμμές, ο Alaba να παίζει έναν πολύ παράξενο ρόλο (κάτι ανάμεσα σε αριστερό στόπερ-μπακ και αμυντικό χαφ) και να δίνει την απαιτούμενη ισορροπία στα μετόπισθεν, όπου κυριαρχεί φυσικά ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο, Manuel Neuer. Η επίθεση με Lewandowski, Gotze, Robben, Muller, Ribery, Shaqiri, Pizarro πετάει φωτιές, με το ματς απέναντι στην Roma(1-7) να αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της καλοδουλεμένης μηχανής του Guardiola.
Η Bayern Munich φαίνεται πως θα συνεχίσει να κρατά τον πρωταγωνιστικό της ρόλο για πολλά χρόνια. Με μία πολύ σταθερή διοίκηση και δομή στην λειτουργία της ομάδας, με τα οικονομικά να είναι σε πλήρη άνθηση και εντελώς τακτοποιημένα, με τον καλύτερο και πιο έξυπνο προπονητή στον κόσμο, με ένα από τα πιο πλήρη ρόστερ γεμάτο λαμπερά αστέρια και ελπιδοφόρους πιτσιρικάδες, η ομάδα του Μονάχου θα μας χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές στο μέλλον. Και γιατί όχι? Ίσως με την καθοδήγηση του Guardiola να φτάσει στην ουτοπία του Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου.