Χρήστος ΦαληρέαςΤα 10 live albums που αξίζει κάποιος να έχει ακούσει
Καθαρά μουσικά τα live album δύσκολα φτάνουν τα επίπεδα ερμηνειών ή ήχου ηχογραφήσεων σε studio. Ωστόσο, επειδή μουσική δεν είναι μόνο ποιότητα ήχου ή αλάνθαστες ερμηνείες και σετ, τα ηχογραφημένα live δημιουργούν άλλου είδους συναισθήματα και ακούγονται συχνά πιο άμεσα στον ακροατή, ειδικά αν έχει παραβρεθεί στο συγκεκριμένο live αλλά ακόμα και αν δε συμβαίνει αυτό, ισχύει το ίδιο.
Φυσικά έχουν ηχογραφηθεί και κυκλοφορήσει και live απο μεγάλες μπάντες και μουσικούς που απλά δεν ακούγονται, ωστόσο παρακάτω θα δούμε 10 live albums που αξίζει κάποιος να έχει ακούσει, είτε από πλευράς ατμόσφαιρας , είτε ερμηνείας είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
1) Serj Tankian – Elect the Dead Symphony (2010)
Ο φρόντμαν των System of a Down ηχογραφεί τα κομμάτια του πρώτου προσωπικού του άλμπουμ και μερικά νέα, με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας (με Ελληνικής καταγωγής μαέστρο παρακαλώ) και το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό χωρίς να κουράζει παρ’ όλο που το κόνσεπτ είναι παλιό και τετριμμένο και αποδεικνύει πόσο μεγάλος περφόρμερ είναι και εκτός στούντιο, κάτι που φάνηκε και σε όσους ήταν στη Μαλακάσα τον Αύγουστο του 2010.
2) Keith Jarett – The Koln Concert (1975)
Ο μεγάλος πιανίστας και τζαζ συνθέτης ηχογραφεί στην Κολωνία μόνο με το πιάνο του ένα δίσκο που έμελλε να είναι ένας από τους πιο εμπορικούς δίσκους στην ιστορία της τζαζ και φυσικά να θεωρείται και από τους αρτιότερους. Μια ώρα και κάτι, όπου κάθε μέτρο και νότα αποτελούν διαμάντια ερμηνευτικά και συνθετικά. Κυκλοφόρησε από την ECM.
3) Bob Marley & The Wailers – Live! (1975)
Την ίδια χρονιά ηχογραφείται η πιο διάσημη πιθανώς ζωντανή ηχογράφηση του Bob Marley στο Λονδίνο, η οποία περιέχει ορισμένα από τα καλύτερα του κομμάτια μέχρι τότε, αλλά και ερμηνευτικά η μπάντα τα δίνει όλα. Το “No Woman No Cry” σε μια συγκλονιστική εκτέλεση, πιθανότατα καλύτερη και από τη studio και επίσης το ”Burnin n Lootin” το οποίο αν και όχι τόσο γνωστό όσο οι μεγάλες επιτυχίες του Marley, ωστόσο ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει γράψει.
4) Portishead – Roseland NYC Live (1998)
Ένα από τα μουσικά φαινόμενα της εποχής και του νέου ήχου από το Μπρίστολ της Αγγλίας έχοντας κυκλοφορήσει το 1994 και 1997 δύο εξαιρετικά άλμπουμ (το ντεμπούτο και το ομώνυμο) ηχογραφούν ξανά με τη φιλαρμονική της Νεάς Υόρκης κομμάτια από αυτά. Η Beth Gibbons με φωνή ανατριχιαστική, τα σκοτεινά και ατμοσφαιρικά samples συνοδεία βιολιών και ο dj Andy Smith στα scratch. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και μια βινυλιακή επανέκδοση 180 γραμμαρίων (διπλός δίσκος).
5) Socrates drank the conium – Live in Concert ‘99
Μία εκ των σημαντικότερων αγγλόφωνων Ελληνικών ροκ συγκροτημάτων κυκλοφορεί το 1999 ένα δίσκο με λάιβ ηχογραφήσεις της ίδια χρονιάς με πολύ δυνατές στιγμές τόσο σε δικά τους κομμάτια όσο και των Sam Cooke και Jimi Hendrix αποδεικνύοντας γιατί ειδικά ο Σπάθας (κιθάρα) και ο Τουρκογιώργης (μπάσο) θεωρούνται ,όχι άδικα, κορυφαίοι μουσικοί/οργανοπαίκτες. Δυστυχώς λόγω προβλημάτων υγείας του τελευταίου η μπάντα έχει στην ουσία διαλυθεί από το 2010.
6) Θανάσης Παπακωνσταντίνου και Λαϊκεδέλικα – Τα ζωντανά (2004)
Ο Λαρισαίος τραγουδοποιός προ δεκαετίας μάζεψε σε ένα άλμπουμ τις καλύτερες στιγμές της πλούσιας (ακόμα και τότε) δισκογραφίας του και με τη βοήθεια πολύ καλών μουσικών (Μπαντούκ, Μυστακίδης, Σιώτας, Φλωρίδης, Μπάμπης Παπαδόπουλος κ.α) και με τη βοήθεια της Μάρθα Φριντζήλα στην ερμηνεία απέδειξε ξανά ότι δεν είναι κιτς αλλά πολύ ενδιαφέρον το να παντρεύεται η ψυχεδέλεια και το ροκ με ήχους λαϊκούς και παραδοσιακούς αρκεί να γίνεται από τα σωστά άτομα. Διπλό cd λοιπόν και έκπληξη μια όμορφη διασκευή του “Guns of Brixton” των Clash.
7) Active Member Live/Remix (2000)
Διπλός δίσκος, live από το ιστορικό Ρόδον στον πρώτο , ρεμιξ και διασκευές διαφόρων κομματιών στο δεύτερο. Για πολλούς στην καλύτερη εποχή του low bap (1998-2002) με την επιβλητική φωνή του Μιχάλη και την πιο παιχνιδιάρικη ερμηνεία του Νικήτα να τσακίζουν κόκκαλα και να δημιουργούν μία μοναδική ατμόσφαιρα που μεταφέρεται εξαίσια στον ακροατή και με το κοινό φυσικά να τραγουδάει όλους τους στίχους απ’ έξω και τις φωνές να σείουν συθέμελα το ιστορικό club στην οδό Μάρνης και Πατησίων.
8) Mono – Holy Ground: NYC Live with the Wordless Music Orchestra (2010)
H post-rock μπάντα από την Ιαπωνία ερμηνεύει ζωντανά στη Νέα Υόρκη συνοδεία ορχήστρας με την τιμητική του να έχει το προηγούμενο άλμπουμ τους (εκείνη την εποχή πάντα) καθώς τα μισά κομμάτια του δίσκου σχεδόν είναι από αυτό (“Ashes in the Snow”, “Burial at Sea” , “Follow the map” κ.α) κι όχι άδικα αφού το ”Hymn to the Immortal Wind” είναι από τα καλύτερά τους δισκογραφικά εγχειρήματα. Μουσικά η ορχήστρα δεν προσφέρει είναι η αλήθεια πολλά πράγματα παραπάνω αφού η ατμοσφαιρικότητα είναι ούτως ή άλλως χαρακτηριστικό των Mono, ωστόσο η συνολική ερμηνεία και ατμόσφαιρα είναι πολύ καλή κάτι που φαίνεται και από τις αντιδράσεις του κοινού.
9) Chris & Carla – Nights Between Stations: Live in Thessaloniki (1995)
Σπάνιο σχετικά, ξένοι καλλιτέχνες να κυκλοφορούν live album από συναυλία στη χώρα μας, ωστόσο είναι κάτι που συνέβη το 1995 με τα δύο μέλη των “The Walkabouts” να γνωρίζουν Έλληνες μουσικούς και να αποφασίζουν να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν το λάιβ αυτό στο «Μύλο» της Θεσσαλονίκης. Όμορφα κομμάτια, ωραίες ερμηνείες, οικογενειακή ατμόσφαιρα και αρκετά δυσεύρετο τόσο σε φυσική μορφή, όσο και σε ψηφιακή αν και με λίγο ψάξιμο το δισκάκι βρίσκεται. Για την ιστορία οι πιο γνωστοί Έλληνες μουσικοί που παίξανε σε αυτό το live ήταν ο Μανώλης Φάμελος, ο Γιώργος Μπαντούκ (σχήμα Θ. Παπακωνσταντίνου) και ο Γιώργος Χριστιανάκης (Τρύπες).
10) Τρύπες – Κράτα το Σόου Μαίμού (1994)
Οι Τρύπες έχοντας πια αφήσει τα δύσκολα underground χρόνια και έχοντας ήδη κατακτήσει την κορυφή και εμπορικά, δίνουν ένα λαίβ άλμπουμ δυναμίτη με ατόφιο πανκ-ροκ έτσι όπως ξεκίνησε το είδος και όπως θα έπρεπε να είναι. Σκληρό, ωμό και με την χαρακτηριστική Σαλονικιότικη ακατέργαστη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα να δένει άψογα με τις κιθάρες του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Αν δεν κάνω λάθος είχε ηχογραφηθεί στην Καρδίτσα το 1992 και στο τέλος του δίσκου έχει και μερικά κομμάτια unplugged (studio versions).
