1848. Σαν σήμερα στη Νέα Υόρκη πραγματοποιήθηκε το πρώτο συνέδριο για τα δικαιώματα των γυναικών. Με το συνέδριο αυτό ξεκίνησε επίσημα η δραστηριότητα του φεμινιστικού κινήματος στην Αμερική.

Όλα ξεκίνησαν από το πρώτο συνέδριο εναντίον των φυλετικών διακρίσεων, που έγινε στο Λονδίνο το 1840. Τότε απαγορεύτηκε στις γυναίκες αντιπροσώπους να μιλήσουν δημόσια, ενώ, επίσης, είχαν διαχωριστεί και κάθονταν απομονωμένες από τους άνδρες, πίσω από τις κουρτίνες του Συνεδρίου.

Lucritia Mott και Elizabeth Cady Santon

Lucritia Mott και Elizabeth Cady Santon

Έτσι, οι γυναίκες που συμμετείχαν, όπως η Lucritia Mott και η Elizabeth Cady Santon, αποφάσισαν να οργανώσουν το δικό τους συνέδριο στην Αμερική, όχι μόνο για την κατάργηση της δουλείας αλλά και τα δικαιώματα των γυναικών.

Ακολούθησαν πολλά συνέδρια με μεγαλύτερο και κυριότερο αυτό στο Seneca Falls της Νέας Υόρκης (19-20 Ιουλίου 1848). Το συνέδριο αυτό στο οποίο πρωτοστάτησαν η Mott και η Santon, ήταν το πρώτο συνέδριο που αναφερόταν στα ανθρώπινα δικαιώματα και υιοθέτησε τη Διακήρυξη των Αισθημάτων (Declaration of Sentiments), που είχε ως πρότυπο τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας με επιπλέον 12 θέσεις.

O 11ος στίχος αναφέρει: "...ότι όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες δημιουργήθηκαν ίσοι"

O 11ος στίχος αναφέρει: “…ότι όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες δημιουργήθηκαν ίσοι”

Όλες αναφέρονταν γενικά στην υποστήριξη της αρχής της ισότητας μεταξύ των φύλων και καταφέρονταν εναντίον των νόμων και των συνηθειών που κρατούσαν τις γυναίκες σε κατώτερη θέση. Όλες οι θέσεις υιοθετήθηκαν από το συνέδριο αν και υπήρχαν πολλές επιφυλάξεις σε ό,τι αφορούσε στο δικαίωμα της ψήφου. Το δικαίωμα της ψήφου έγινε πρωταρχικό αίτημα για τις Αμερικανίδες και μαζί με αυτό είχαν την ευκαιρία να προβάλλουν και άλλα αιτήματα, όπως κάποια που αφορούσαν στη νομοθεσία σχετικά με το γάμο, την ανατροφή των παιδιών, τον έλεγχο της περιουσίας κλπ.

Το κύριο επιχείρημα των ανδρών στην άρνησή τους για την παροχή ψήφου στις γυναίκες ήταν ότι οι γυναίκες δεν ήταν αυτόνομες, δηλαδή είχαν άλλα καθήκοντα, ενώ ισχυρίζονταν ότι οι γυναίκες δεν μπορούσαν να έχουν την κύρια ευθύνη της οικογένειας και την ίδια στιγμή να κατέχουν δημόσιους ρόλους.

Πηγή: Παπαγεωργίου Γ. (2008), Ηγεμονία και Φεμινισμός, Εκδόσεις: Τυπωθήτω, σελ. 96-97

 

Σχόλια