Αλέξανδρος ΤουραλιάςΌλοι έχουμε χάσει, για λίγο ή αρκετό καιρό από τη ζωή μας κάποιο, φιλαράκι ή φιλενάδα -για έσας τα κοριτσάκια- επειδή το ‘‘μωρό με το τόξο και τα βέλη’’, του πήρε τα μυαλά. Δεν κατακρίνουμε ποτέ τον έρωτα των ανθρώπων και δη αυτών που αγαπάμε και τιμάμε με τη φιλία μας, όμως αλήθεια, πόσοι από εσάς δεν είπατε στην παρέα, μα καλά που χάθηκε αυτός ο λακαμάς ο Μάκης; (Όπου Μάκης βάλε ότι σε βολεύει αγαπητέ αναγνώστη)
Ο κανόνας που διέπει αυτό το γεγονός, είναι πως δεν πρέπει επ ουδενί να χαθεί η φιλία για τα ματιά ενός έρωτα. Διότι με την ίδια ευκολία που αντιμετωπίζεις το ‘‘γράψιμο’’ ως φταίξιμο του άλλου, με την ίδια ευκολία έχεις γίνει ή θα γίνεις με μαθηματική ακρίβεια στο μέλλον, ο θύτης. Είναι ένα στάδιο που βιώσαμε και θα βιώσουμε αρκετές φορές και που δεν υπάρχει πιθανότητα να αποφευχθεί. Απόλαυσέ το, με το μέτρο που πρέπει. Ζήσε τον παθιασμένο σου έρωτα ρε αδερφέ, αλλά το κουλάδι σου για ένα τηλέφωνο να το σηκώνεις. Πότε δεν ξέρεις τι επιφυλλάσει η μοίρα. Άλλωστε και ένα διαλειμματάκι για καφέ με κολλήτους ποτέ δεν έβλαψε.
Συμβουλή προς τον ερωτευμένο. Μην πεις ποτέ σε άτομο της παρέας, μα καλά πως χαθήκαμε έτσι; Είναι σίγουρο πως εσύ την έχεις κάνει την λαλακία. Δν χρειάζεται να βάζεις πληθυντικό ούτε καν ευγενείας. Παραμένεις εσύ ο πρώτος που απομακρύνθηκε. Κάτσε πιες τον καφέ σου. Άκου τον άλλο για το πόσο του έλειψε η φάση και με τη σειρά σου πες του τι βιώνεις. Μετά πείτε για το παρεάκι τα ντεσού που έχασες, όσο αντάλλασες υγρά με το έταιρον ήμιση τις προηγούμενες μέρες και θα δεις που με τον καιρό, θα έχεις βρει ως δια μαγείας τη χρυσή τομή.
Απέφυγε να μιλάς στη σχέση σου για θέματα της παρέας. Τουλάχιστον, όσο η παρέα δεν έχει εξοικειωθεί με το συγκεκριμένο άτομο. Είναι άτοπο και προς τις δύο μεριές, να φέρνεις τυχόν απρόσμενες εξελίξεις ατόμου της παρέας και να τις μοιράζεσαι με κάποιον που δεν θα εκτιμήσει σωστά την κατάσταση. Άσε να γίνει η γνωριμία και με τον καιρό θα μπορέσεις να μοιραστείς αυτά που νιώθεις με το ‘‘αίσθημα’’… Εν ολίγοις, μην κουτσομπολεύεις την παρέα σου στην γκόμενα ή τον γκόμενο. Γκεγκε;
Άλλος δεν έπαιρνε τον πωπό του από την καρέκλα και μετά από το τύλιγμα του σε μια σχέση, έκανε το Αθήνα-Θεσσαλονίκη, κάτι σαν το Σύνταγμα-Ευαγγελισμός… Άλλος δεν σήκωνε το κουλό του για να κλείσουμε έναν καφέ σε μια ώρα της προκοπής από βαρεμάρα και ανοργανωσιά και στο κινήτο με την γκόμενα, έφτασε σε σημείο να σπαταλά όλα τα λεπτά ομιλίας του, όλα τα μηνύματα και να θέλει και δυο κάρτες το μήνα επιπλέον. Ξέρω ότι αυτά τα παραδείγματα αν τα φέρεις στο μυαλό σου είναι σαν déjà vu. Είναι πέρα για πέρα αληθινά, βγαλμένα από τη ζωή που λες πως δεν έζησες! Την έζησες όμως και την έκανες και εσύ την κουτσουκέλα.
Και άλλαξες και μουσικά γούστα για το γκομενάκι. Ο άλλος τραγούδαγε από Νότη και Κιάμο μέχρι Στέλιο και Στράτο και μετά από περισυλλογή και σκέψη αποφάσισε πως τώρα πια, αυτά είναι κλάιν. Το γυρίσαμε στα έντεχνα, στα ροκ και τα alternative, ενώ τα προηγούμενα ‘‘μπανάλ’’ ελληνικά ελαφρολαϊκά, είναι του πεταματού. Αυτός που κάποτε κωλοχτυπιότανε με το «Σαν την παπαρούνα μοιάζεις, χίλια χρώματα αλλάζεις», κατέληξε πως όλα αυτά είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μπροστά στα κουλτουριάκικα ακούσματα της κοπέλας του.
Σε αυτά και άλλα πολλά που θα δεις από έναν φίλο που χάθηκε, αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για αυτόν, ας τον να τα ζήσει αρχηγέ. Δεν πρόκειται να κοιτάξει γύρω του, γιατί πολύ απλά δεν έχει για αλλού τα μάτια και τα αυτάκια του. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε οι παλιοί και θα συμφωνήσει σε αυτό, άπασα η Οικουμένη. Υπομονή αλλά και ‘‘χώσιμο’’ όπου πρέπει, για να μην ξεχνιόμαστε. Παρέα είπαμε αρχηγέ. Όχι οι λαλάκες της υπόθεσης…