Σε λίγες μέρες καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα για τις Ευρωεκλογές. Να τονίσω ότι ο καθένας έχει φυσικά το δικαίωμα να απέχει, αλλά με αυτόν τον τρόπο δηλώνει υποχώρηση σε ότι του επιβληθεί και όχι απλά αγανάκτηση. Για αυτό ωφέλιμο θα ήταν να συμμετέχουν όλοι στην διαδικασία ώστε να μην πληγεί το κοινωνικό μας σύστημα περισσότερο από ότι ήδη έχει. Το μεγαλύτερο ερώτημα ωστόσο για πολλούς και ειδικότερα για όσους ψηφίζουν για πρώτη φορά, είναι :
Τι ψηφίζω και γιατί;
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή ,διαπιστώνουμε ότι η χώρα μας συμμετέχει στις Ευρωεκλογές από το 1981,αφότου εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της διαδικασίας, στην εκλογή συμμετείχαν όλα τα κράτη της ΕΕ στα οποία δίδονταν έδρες βάση τον πληθυσμιακό τους αριθμό. Στα μικρότερα κράτη-μέλη, για να αντισταθμίσουν την πληθυσμιακή τους κατάσταση, εκλέγονται έως και 21 υποψήφιοι. Ο Άρειος Πάγος ανακηρύττει τα κόμματα ή τους συνασπισμούς κομμάτων που πληρούν την προϋπόθεση συμμετοχής, η οποία είναι το 3% ως το μικρότερο ποσοστό για την είσοδο ενός κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο. Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισαβόνας, ο αριθμός των ευρωβουλευτών ανέρχεται στους 751 και η ψηφοφορία είναι άμεση , μυστική ,ελεύθερη και καθολική.
Οι ευρωεκλογές πραγματοποιούνται κάθε πέντε χρόνια, μεταξύ των οποίων σημειώθηκαν τροποποιήσεις ως προς της διαδικασία για να φτάσει στην σημερινή της μορφή. Αδιαμφισβήτητα , εκείνο που υφίσταται αλλά δεν μας κάνει πλέον εντύπωση , είναι ότι με την πάροδο των χρόνων η αποχή συμμετοχής σημείωνε μεγάλα ποσοστό καθώς το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είχε χάσει τον λειτουργικό του ρόλο σαν ρυθμιστή της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής των κρατών-μελών, και είχε αναλάβει τον ρόλο εκλογικής κολοκυθιάς. Η νίκη στις εκλογές εναλλάσσονταν μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ , όμως στα χρόνια του ‘’σκισίματος του Μνημονίου’’, όπως τα χαρακτηρίζει και ο κ. Τσίπρας , και της μεγάλης κρίσης τα βασικά ερωτήματα μας είναι :
Ποια η αντιπροσώπευση των ελληνικών ζητημάτων; Τι πρεσβεύουμε σαν χώρα; και Τι είδους Ευρώπη θέλουμε;
Το νέο Ευρωκοινοβούλιο καλείται να θέσει σε εφαρμογή όλους τους όρους της Συνθήκης της Λισαβώνας που του εξασφαλίζει έναν ενισχυμένο ρόλο σε θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Σε μια δύσκολη οικονομική, για την Ελλάδα, συγκυρία η δράση τόσο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου όσο και των αντιπροσώπων μας οφείλει να είναι άμεση και αποτελεσματική. Τα συμφέροντα της χώρας πρέπει να προωθηθούν ώστε να προχωρήσουμε προς μια δημοσιονομική ισορροπία, την αύξηση των κοινωνικών πόρων και κατά συνέπεια την δημιουργία ευγενή ανταγωνισμού. Η νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης πρέπει να εξασφαλίσει την ασφαλή έξοδο των χωρών από την κρίση και όχι ‘’να χτυπά στην πληγή τους.’’ Αυτά είναι τα κίνητρα για έναν εκλογέα που καλείται να ψηφίσει ανάμεσα σε 46 κόμματα- συνασπισμούς, για την ελληνική αντιπροσώπευση. Τα κριτήρια από την άλλη είναι τρία : η Ευρωπαϊκή ταυτότητα, το εγχώριο διακύβευμα και η σύνθεση ψηφοδελτίου.
Σε αυτά τα κριτήρια στηρίχθηκαν και τα τρία κόμματά μας με την μεγαλύτερη απήχηση. Για την πρώτη θέση αντιμάχονται ΝΔ και ΣΎΡΙΖΑ. Από την μια η κυβέρνηση με έντονη συμπάθεια στους Νότιους, είναι έτοιμη να υπακούσει σε νέους όρους. Από την άλλη ο κ.Τσίπρας περιφρονώντας του Ευρωπαίους δηλώνει «καμιά θυσία για το ευρώ», μόνο πλεονεκτήματα χωρίς προϋποθέσεις και υποχρεώσεις, μόνο δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα! Για την δεύτερη και τρίτη θέση διασταυρώνουν τα ξίφη τους ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ΕΛΙΑ και το Ποτάμι. Και ενώ ο κ.Θεοδωράκης αναζητά τον προγραμματικό του δρόμο, ο κ.Βενιζέλος ψαρεύει ψήφους με απειλές «Αν δεν μας ψηφίσετε θα πέσει η κυβέρνηση» και προγραμματικό του σύνθημα ‘’ Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τσόντα’’ .
Για αυτό σας λέω και εγώ, ΨΗΦΙΣΤΕ, μην τους αφήνετε να διοικούν ανεξέλεγκτα!