Οι “ψυχαναγκασμοί” μας

Οι αρθρογράφοι του Frapress μοιράζονται τις “περιέργιές” τους. Οι αθώοι ψυχαναγκασμοί μπορούν να είναι ξεκαρδιστικοί!

Οι ψυχαναγκασμοί είναι μια ψυχική ασθένεια (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή ΙΨΔ-Obsessibe-compulsive disorder/OCD). Συνδέεται με το άγχος και εμφανίζεται πριν ή μετά την κατάθλιψη. Στο παρόν άρθρο δεν απαριθμώνται τέτοιου είδους ψυχαναγκασμοί, αλλά απλές περιέργειες που έχουμε όλοι μας.

Πόσες φορές έχουμε συνήθειες που μας φαίνονται τόσο περιέργες που λέμε στον εαυτό μας ή τον φίλο μας “αυτό που κάνω είναι ψυχαναγκαστικό”;  Σε μια αναλαμπή ειλικρίνειας οι αρθρογράφοι του Frapress αποφάσισαν να μοιραστούν μαζί σας τις πιο μεγάλες περιέργειες τους.

Αποδείχτηκε ότι όλοι είχαν έστω από μια. Κάτι που είναι εντελώς φυσιολογικό. Διαβάστε τες και αν τύχει να ταυτιστείτε μην αγχωθείτε…απλά υπάρχει κάποιος άλλος εκεί έξω που έχει την ίδια περιέργεια μ’εσάς. Οι ψυχαναγκασμοί μας είναι κοινοί και δεν είστε μόνοι!

Καθαριότητα

• Σκουπίζω μόλις φύγουν οι επισκέπτες.
• Καθαρίζω τους διακόπτες με οινόπνευμα.
• Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν υπήρχε μέρα που να μην πλένω τα χέρια μου πάνω από 30 φορές. Θα μου πείτε το να πλένεις τα χέρια σου δεν το λες ψυχαναγκασμό, αλλά ανάγκη και υποχρέωση. Τι γίνεται όμως όταν ξεπερνάει τις 10 φορές εντός της ημέρας; Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ότι αγγίξω αμέσως μετά θα πλύνω τα χέρια μου. Σε σημείο αηδίας, όπως δηλώνουν συγγενείς και φίλοι. Είτε είμαι σπίτι, είτε στην δουλειά είτε σε έξοδο, ότι πιάσω αμέσως μετά θα τρέξω κάτω από μια βρύση.

Φαγητό / Μαγείρεμα 

• Δεν μπορώ να βλέπω τη σοκολάτα να κυλάει έξω από την κρέπα
• Το πρωινό μου, το φτιάχνω μόνο εγώ. Tο γάλα (ναι πίνω ακόμα!) πρέπει να έχει την κατάλληλη θερμοκρασία, την σωστή δόση κακάο (ναι κακάο, φίλε αναγνώστη!) να σερβίρεται σε συγκεκριμένη κούπα και φυσικά να έχει καλαμάκι.
• Όταν σβήνω το μάτι της κουζίνας, είναι ζωτικής σημασίας να τοποθετηθεί ένα μπρίκι με νερό πάνω στο μάτι “για να απορροφήσει τη θερμότητα και να μην καεί το σπίτι”. Δε χρειάζεται σχολιασμό. Καταλαβαίνω τι μου γίνεται. Ο παραλογισμός και οι ψυχαναγκαμοί όχι μόνο μου έχουν χτυπήσει την πόρτα, έχουν γίνει και συγκάτοικοι.
• Μoυ αρέσει η γεύση του μπέικον, αλλά δε μπορώ να φάω μπέικον. Για την ακρίβεια δε μπορώ καν να το βλέπω. Το σιχαίνομαι. Όταν όμως παραγγείλω πίτσα θα πάρω μια που έχει μπέικον και θα ζητήσω από τους φίλους μου να το αφαιρέσουν, γιατί δε μπορώ να το κάνω η ίδια.
• Δεν αντέχω να είναι κοντά μου άνθρωπος που κρατάει μαχαίρι – ακόμα και η μάνα μου. Μην με πλησιάσετε με μαχαίρι. Πλήζ.
• Κάθε μέρα όταν ξυπνάω έχω μια ιεροτελεστία. Θέλω να πιω τον καφέ μου στην μεγαλύτερη κούπα που βρήκα αφού έψαξα σε 10 μαγαζιά ή το μεγαλύτερο ποτήρι – αν είναι ζεστός ή κρύος αντίστοιχα – και να κάνω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας χωρίς να μιλήσω σε κανένα. Σε κανένα. Ούτε καλημέρα. Τίποτα! Σε περίπτωση που κάτι από αυτά πάει στραβά μπορεί να μου δημιουργηθεί μέχρι και πονοκέφαλος. Ο πρώτος καφές και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας δεν είναι ψυχαναγκασμοί, είναι ιερά!
• Όποτε βλέπω ζαχαρόκυβους προσπαθώ να φτιάξω igloo.
• Eίναι να φτιάχνω γλυκό ή φαγητό. Μαύρη σου η μοίρα άμα πλησιάσεις. Δεν είναι τίποτα προσωπικό. Είναι καθαροί ψυχαναγκασμοί. Μπορεί να μην ακολουθώ καν τη συνταγή, αλλά αν δεν γίνει όπως το θέλω, μια σύγχυση την παθαίνω, ας πούμε .
• Όταν πίνω καφέ και πιο συγκεκριμένα όταν πίνω την Φραπεδούμπα μου, θέλω το καλαμάκι να είναι σπαστό… Παράγγελνα freddo espresso, άμα ήθελα ίσιο καλαμάκι. Επίσης θέλω να ανακατεύω με το καλαμάκι τον καφέ μου ακόμα και αν δεν χρειάζεται ανακάτεμα.
• Όταν αρθρογραφώ για το Frapress θέλω να πίνω ουίσκι με κόκα κόλα σε χαμηλό ποτήρι…Ακούς μάνα; Όχι στυμμένη πορτοκαλαδίτσα!

Υπολογιστής / Internet 

• Όταν ήμουν μικρή, φοβόμουν τον υπολογιστή. Είχα διαρκώς τη φοβία ότι θα εκραγεί. Ειδικά όταν άρχιζε να γρυλίζει ο εκτυπωτής, πέρναγα από βασανιστήριο μέχρι να σταματήσει. Πλέον, πέρα από το ότι δε ζω χωρίς υπολογιστή, δε μπορώ ούτε να τον βλέπω βρώμικο και ατακτοποίητο. Και όταν λέω ατακτοποίητο δεν εννοώ καλώδια από δω κι από κει. Επιφάνειες εργασίας γεμάτες άχρηστα εικονίδια, εικόνες στο φάκελο της μουσικής, πεντακόσια προγράμματα να ανοίγουν στην εκκίνηση και να έχω τον άλλο να μου αναρωτιέται «γιατί κολλάει τόσο πολύ;». ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΟΥ (και δεν τον αξίζεις, for that matter). Το δικό μου λάπτοπ είναι πιο νοικοκυρεμένο κι από γερμανική δημόσια υπηρεσία. Όταν βλέπω ξένα λάπτοπ σε τέτοια χαοτική κατάσταση τα παίρνω μια αγκαλίτσα και ζητάω από τον ιδιοκτήτη να του το τακτοποιήσω. Ειλικρινά, ρωτήστε τους φίλους μου.
• Στο σπίτι κάθε φορά που μπαίνω στο Ιντερνετ έχω την τάση να ανοίγω συνέχεια καινούριες καρτέλες στο browser μου χωρίς κανέναν εμφανή λόγο να μπω σε κάποια καινούρια σελίδα και στη συνέχεια απλά τις κλείνω! Αυτό μπορεί να το κάνω και πάνω από 20 φορές σε 1 ώρα. Αυτά τα λίγα είχα να πω για μένα. Αν και λογικά με το που στείλω το συγκεκριμένο κείμενο στην αρχισυντάκτρια μου θα μου έρθουν κι άλλοι ψυχαναγκασμοί στο μυαλό as always.

 Κινητό 

• Έχεις το κινητό σου σε άλλο χώρο από αυτόν που βρίσκεσαι, και χτυπάει. Δεν το προλαβαίνεις, βλέπεις την αναπάντητη κλήση, είναι αριθμός που δεν τον γνωρίζεις και, αν είσαι εσύ, κάνεις μια κλήση στον αριθμό ή περιμένεις μέχρι να σε ξαναπάρει. Αν πάλι είσαι εγώ παίρνεις αμέσως τηλέφωνο και αν δεν το σηκώσουν ξαναπαίρνεις, και ξαναπαίρνεις, και ξαναπαίρνεις και συνεχίζεις εσαεί μέχρι να μάθεις ποιος ήταν, γιατί σε ήθελε και να μπορέσεις να κοιμηθείς πάλι ήσυχος το βράδυ. Έχω κάνει 12 κλήσεις σε άνθρωπο που απλώς πήρε λάθος αριθμό. Όταν το σήκωσε ήταν τρομοκρατημένος. Να μην μιλήσω για τις περιπτώσεις των τηλεφωνικών promotion που ζούνε το αντίστροφο της δουλειάς τους με εμένα που έμπλεξαν. Αντί να με πρήζουν αυτοί, τους πρήζω εγώ σε περίπτωση που δεν προλάβω τις κλήσεις τους. Την μέρα που θα καταφέρω να αφήσω κλήση από άγνωστο αριθμό στο κινητό μου χωρίς να τηλεφωνώ μανιακά σαν υστερικός γκόμενος, θα βγω έξω στους δρόμους χαμογελώντας και θα ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον. Μέχρι τότε απλά φροντίστε να είστε στις επαφές μου.
• Όταν έχω το κινητό μου στην τσέπη του παντελονιού μου και είμαι έξω για καφέ έχω συνεχώς την αίσθηση πως χτυπάει γι αυτό και το τσεκάρω κάθε λίγο και λιγάκι.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς 

• Όταν χρησιμοποιώ το μετρό για τις μετακινήσεις μου πηγαίνω συνέχεια και μπαίνω μόνο στα πρώτα βαγόνια. Αυτό πραγματικά δεν ξέρω γιατί μου έχει κολλήσει.
• Υπάρχουν κάποιες στάσεις που χρησιμοποιώ συνέχεια πχ για να πάω στη σχολή μου. Έχω εντοπίσει ακριβώς σε ποιο σημείο της πλατφόρμας πρέπει να κάτσω ώστε όταν βγω από το βαγόνι να βρεθώ ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκονται οι κυλιόμενες.Σε περίπτωση που φτάσω στην πλατφόρμα την ώρα που φτάνει και το μετρό προσπαθώ σπρώχνοντας, μερικές φορές και τρέχοντας να φτάσω στο σημείο που υπαγορεύουν οι ψυχαναγκασμοί μου.

Σελίδες: 1 2 3