Γωγώ ΝταλλήΤο “Sound of metal” που κέρδισε έξι υποψηφιότητες και δυο όσκαρ στη φετινή απονομή, είναι ένα υπαρξιακό οδοιπορικό για τη διαφορετικότητα. Ένα τραγούδι χωρίς ήχο αλλά με πολλή ένταση.
Ο Ντάριους Μάρντερ, μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και αρκετών απορρίψεων από το Χόλιγουντ κατόρθωσε όχι μόνο να κυκλοφορήσει στις αίθουσες το «Sound of metal» αλλά και να το οδηγήσει στο δρόμο προς τα όσκαρ.
Η ζωή του Ρούμπεν, ενός ντράμερ, πρώην χρήστη ναρκωτικών που ζεί από και για τη μουσική, ανατρέπεται απότομα όταν η ακοή του μειώνεται ραγδαία. Ο ίδιος επιλέγει να αγνοήσει το πρόβλημα ενόψει και της περιοδείας που οργανώνει με τη σύντροφο και τραγουδίστρια της μπάντας, Λου. Ωστόσο, η επιδείνωση της υγείας του θα τον φέρει αντιμέτωπο πολύ γρήγορα και απότομα με τη σιωπή.
Η απώλεια της ακοής του θα φέρει μια εσωτερική ταραχή στον κόσμο του. Οι ισορροπίες αλλάζουν ραγδαία καθώς πρέπει να αποχωριστεί τα ντραμς, τη σύντροφο του και τη μποέμικη ζωή που είχε συνηθίσει να αγαπά. Στο σημείο αυτό, μπαίνει στο κάδρο ο Τζο, ο οποίος τον προσκαλεί να ενταχθεί σε μια κοινότητα κωφών, ένα πλαίσιο αλληλεγγύης και αγάπης.
Πόσο εύκολο είναι όμως για έναν «άναρχο» χαρακτήρα όπως ο Ρούμπεν να ενσωματωθεί σε ένα καινούριο κόσμο χωρίς ήχο; Τελικά, η σωτηρία έρχεται με την επιστροφή στο γνώριμο κόσμο ή με τη μετάβαση σε μια καινούρια διάσταση;
Ο Μάρντερ επιλέγει να προσεγγίσει ένα δύσκολο ζήτημα με νατουραλιστική και λιτή απεικόνιση χαρακτήρων που ερμηνεύουν εκφραστικά και όχι λεκτικά. Οι ήρωες δρουν περισσότερο και μιλούν λιγότερο, αφήνοντας σε σένα τα συμπεράσματα και τις αξιολογήσεις.
Ο ήχος πρωταγωνιστεί, καθώς τον «ακούς» από την οπτική του πρωταγωνιστή να ελαττώνεται, να χάνεται, να αλλάζει, χαρίζοντας αμεσότητα και παραστατικότητα στο βίωμα του ήρωα.
Ο Ριζ Αχμέντ υποψήφιος για όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου, ο πρώτος μουσουλμάνος που το διεκδίκησε στην ιστορία του θεσμού, κινείται από την ένταση στη σιωπή με μια διαχωριστική γραμμή η οποία ανεβοκατεβαίνει διαρκώς, όπως το κουμπί για την ένταση του ήχου.
Ο πρωταγωνιστής ακολουθεί τα στάδια της άρνησης, του θυμού, της απογοήτευσης χωρίς γραμμική ροή ή εξηγήσεις. Ο σκηνοθέτης σε αφήνει να τον παρατηρείς , να τον προσέχεις, χωρίς να μπορείς να είσαι σίγουρος για τα κίνητρα του. Βιώνει ένα «τραύμα» και συγχρόνως ένας επαναπροσδιορισμό ταυτότητας, ο οποίος τον φέρνει ενώπιον του εαυτού του.
Ποιος είναι χωρίς τη μουσική; Ποιος είναι χωρίς το βαν, το «σπίτι» του; Ποιος είναι χωρίς της Λου; Ποιος μπορεί να γίνει μέσα στην κοινότητα κωφών;
Ερωτήματα καίρια και υπαρξιακά που υπονοούνται και αγγίζουν με ευαισθησία την κοινότητα των κωφών, υπενθυμίζοντας ότι πάντα μπορείς να δεις τον κόσμο με άλλα μάτια. Ένα μήνυμα που αποτυπώνεται εύστοχα στο συγκινητικό αθόρυβο φινάλε, σκορπίζοντας ένα ελπιδοφόρο φως στην οθόνη.
*Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Amazon Prime Video.