Δανάη Μπασαντή
Όταν η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε …
Η ιστιοπλοΐα είναι ένα απαιτητικό άθλημα. Οι αθλητές δεν ανταγωνίζονται μόνο σε επίπεδο συναθλητών και εξοπλισμού, αλλά και με τα στοιχεία της φύσης, τον άνεμο και τη θάλασσα. Είναι να θαυμάζει κανείς τη δύναμη, την αντοχή και την τόλμη που απαιτείται όταν πλέουν για ώρες, με ήλιο ή βροχή, άπνοια ή φουρτούνα, μέσα στις ριπές των κυμάτων. Κι ύστερα να βγαίνουν στη στεριά το χειμώνα, θαλασσοδαρμένοι και παγωμένοι ως το κόκκαλο κάτω από τις βρεγμένες στολές τους, με μελανά άκρα, γεμάτοι αλάτια σαν παστοί μπακαλιάροι.
Λόγω της πλεονεκτικής σχέσης της χώρας μας με τη θάλασσα, το άθλημα αυτό θα έπρεπε να είναι πολύ μαζικότερο και διαδεδομένο, με μεγαλύτερη δυναμική σε διακρίσεις. Αν και έχει θεωρηθεί ελιτίστικο, ανέδειξε σπουδαίους αθλητές που έφεραν και ολυμπιακά μετάλλια όπως η Σοφία Μπεκατώρου, που μας έκανε περήφανους με τις διακρίσεις της, χρυσό στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 και χάλκινο στο Πεκίνο το 2008 και πολλά Ευρωπαϊκά μετάλλια. Έγινε δε η πρώτη γυναίκα σημαιοφόρος το 2016 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Ρίο. Εκτός αυτών έχει πτυχία από το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι αξιωματικός του Στρατού, μητέρα δύο παιδιών και μέλος Επιτροπής της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας.
Πρόσφατα η Σοφία Μπεκατώρου έγινε πρωτοσέλιδο γιατί τόλμησε να αναφερθεί δημοσίως σε σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από μέλος της ΕΙΟ, ως νεαρή αθλήτρια κατά τη διάρκεια αγώνων πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια. Θα περίμενε κανείς πως μια τέτοια είδηση θα προκαλούσε αντιδράσεις οργής και συμπαράστασης από τον κόσμο του αθλητισμού, εφόσον τέτοιες πράξεις υπονομεύουν ευθέως όχι μόνο το ευγενές ιδεώδες του αλλά και ευρύτερα τα ιδεώδη της παιδείας και της ελευθερίας σε μια κοινωνία.
Έτσι παραμένει τουλάχιστον απαράδεχτη όσο και εξοργιστική η πρώτη αντίδραση του προέδρου της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, που επικεντρώθηκε σε αμφισβήτηση τόσο της καταγγελίας αυτής όσο και της ίδιας της αθλήτριας. Έσπευσε μάλιστα, σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος να νίψει τας χείρας του κατηγορώντας την πρωταθλήτρια με θράσος για χρονική καθυστέρηση! Βέβαια, αν το συμβάν γινόταν τότε γνωστό, ποιες άραγε θα ήταν οι συνέπειες για την νεαρή κοπέλα και τη συναθλήτριά της στο σκάφος; Πιθανότατα θα την σταματούσαν από το άθλημα που λάτρευε, ενώ ήταν αναπόφευκτος ο διασυρμός της, στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον του αθλήματος. Συχνά η κοινωνία δείχνει με το δάχτυλο το θύμα που μίλησε, αντί για τον θύτη!
Είναι γνωστό ότι οι αθλητικές ομάδες είναι κλειστά κλαμπ και αυτό στην ιστιοπλοΐα ισχύει στον υπερθετικό βαθμό. Ωστόσο ανεξάρτητα από γνωστούς και ημέτερους, οι αθλητικοί όμιλοι πρωτίστως οφείλουν να μεριμνούν για την ασφάλεια και την υγεία των νέων αθλητών για τους οποίους έχουν ευθύνη. Φαινόμενα κατάχρησης της εξουσίας των υπευθύνων και των παραγόντων πάνω στους αθλητές όχι μόνο θα πρέπει να αποφεύγονται αλλά και να τιμωρούνται παραδειγματικά, ανεξάρτητα των νομικών τους συνεπειών, με στόχο την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα ιδιαίτερα ευάλωτα ιδεώδη που ακόμα υπερασπίζεται σήμερα ο αθλητισμός. Ποιοι γονείς θα εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε μια αθλητική ομοσπονδία αν κινδυνεύουν με οποιοδήποτε τρόπο; Και πως θα πιστέψει κανείς πως άνθρωποι με τέτοιες αδυναμίες λειτουργούν κατά τα άλλα δίκαια για την προαγωγή του αθλήματος και το κοινό καλό;
Η υποστήριξη των αθλητών και των πρωταθλητών θα πρέπει να είναι η υψίστη προτεραιότητα της όποιας διοίκησης. Ας ελπίσουμε η μελλοντική διοίκηση να δώσει μια νέα πνοή και ώθηση στον αθλητισμό και στην ιστιοπλοΐα ως άθλημα.