Θάνος ΕζίρογλουΜια συνέντευξη με την editor in chief του Yoke Magazine, Χριστιάνα Αθανασιάδου
Όταν έπεσε στην αντίληψη μου το Yoke Magazine μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Αυτό για δύο κυρίως λόγους: αρχικά, διότι μου κέντρισε αρκετά το ενδιαφέρον πως ξεκίνησε ως project μιας πτυχιακής εργασίας στο τμήμα Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ, και δεύτερον επειδή, από ό,τι φαινόταν, παρουσίαζε με έναν μοντέρνο και κομψό τρόπο το lifestyle culture.
Έτσι, στέλνοντας dm στον λογαριασμό του περιοδικού στο Instagram συναντήθηκα με τη Χριστιάνα Αθανασιάδου, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από την ιδέα αυτού του project. Συζητώντας και παίρνοντας το περιοδικό στα χέρια μου -που μεταξύ άλλων να πούμε πως έρχεται μέσα σε έναν εξαιρετικά καλαίσθητο φάκελο και χρησιμοποιεί ανακυκλωμένα υλικά– αποφασίσαμε κάποτε στο μέλλον να κάνουμε μια συνέντευξη για να γνωρίσει περισσότερο ο κόσμος το περιοδικό.
Εξαιτίας όμως και της επέλασης του κορωνοϊού, πραγματοποιήσαμε λίγο καιρό αργότερα μια ιδιότυπη συζήτηση με τη βοήθεια του διαδικτύου, την οποία και σας παραθέτω παρακάτω.
Πώς σου γεννήθηκε η έμπνευση για το παρόν περιοδικό; Μέσα στο πλαίσιο, δηλαδή, μιας πτυχιακής εργασίας ποια ήταν εκείνη η στιγμή που σου κίνησε το ενδιαφέρον να ασχοληθείς με ένα τέτοιο project;
Πέρασα από διάφορα στάδια και φάσεις για να καταλήξω στο τελικό concept και style guide. Το ότι θα είναι περιοδικό το αποφάσισα το 2018. Ωστόσο δεν ήταν όσο απλό νόμιζα στην αρχή, χρειάστηκαν πολλές αλλαγές, ακόμα περισσότερες δοκιμές και μεσολάβησαν πολλές εμπειρίες και ξενύχτια πριν οδηγηθώ στο τελικό αποτέλεσμα.
Αρχικά, θα ήταν ένα lifestyle περιοδικό, αλλά όταν το 2019 άρχισα να το δουλεύω πιο εντατικά, διαπίστωσα πως αυτή δεν ήταν μία θεματική που με εκφράζει απόλυτα και άρχισα να δίνω έναν πιο κοινωνικό χαρακτήρα στο όλο project του YOKE!
Στο εξώφυλλο του περιοδικού βλέπουμε τη δήλωση «Inspired in Spain. Made in Greece». Πιάνοντας το νήμα από την πρώτη φράση αυτής της δήλωσης, μπορείς να μας εξηγήσεις τι ήταν εκείνο που σε βοήθησε να συλλάβεις ως ιδέα το παρόν περιοδικό στην Ισπανία;
Για αρχή να πούμε σε όσους διαβάζουν τη συνέντευξη πως έλειπα 1 χρόνο στην Ισπανία, διότι έκανα 2 erasmus (σπουδών και πρακτικής). Το όνομα του περιοδικού γεννήθηκε σε ένα youth hostel της Βαρκελώνης τον περασμένο Οκτώβρη. Είναι μία ιστορία που θέλω να μοιραστώ και ίσως το κάνω στο ΥΟΚΕ #2!
Ενώ η ενασχόληση μου με τη συγγραφή άρθρων και τη δημοσιογραφία είναι μία παλαιότερη ιστορία, η αισθητική επιμέλεια και η γραφιστική είναι γνώσεις που αποκόμισα στην Ισπανία και που έφερα πίσω μαζί μου όταν επέστρεψα στην Ελλάδα. Εδώ άρχισα να συνθέτω και στην ουσία το περιοδικό, όμως οι εικόνες, οι καταβολές, οι ιδέες και οι τεχνικές γνώσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Ισπανία.
Την Ισπανία την αγαπώ, είναι κομμάτι μου, καλλιτεχνικά εκεί γεννήθηκα και νιώθω πως συνεχίζω να υπάρχω μαζί της. Για να μην παρεξηγηθώ τη χώρα μας την αγαπώ πολύ και γι΄ αυτό περήφανα δηλώνω πως είναι ένα project που τελικά είναι made in Greece, με Έλληνες συνεργάτες και γραμμένο στην ελληνική γλώσσα.
Όμως, το καλλιτεχνικό είναι ένα διαφορετικό κομμάτι: δεν νιώθω πως ακόμη και τώρα μπορώ να περπατήσω στη Θεσσαλονίκη και να εμπνευστώ ή να σκεφτώ τα ίδια πράγματα που θα μπορούσα να σκεφτώ στη Βαρκελώνη για παράδειγμα. Είναι κάποιου είδους magic click και good timing.
Γιατί αποφάσισες να δώσεις στο περιοδικό τον τίτλο Yoke; Μου προκαλεί εντύπωση, γιατί στην πρώτη σελίδα του μάς εξηγείς τη σημασία της λέξης, και ακριβώς αντικριστά, τοποθετείς μια ιδιαίτερη παράγραφο η οποία αναφέρεται στο αίσθημα του συλλογικού.
Ένα βράδυ το συζητούσαμε στο hostel που προανέφερα και όταν άκουσα τον όρο ΥΟΚΕ μου φάνηκε για αρχή συμπαθητικός και οικείος. Αυτό, βέβαια, δεν θα μου αρκούσε και ψάχνοντας έτσι την ετυμολογική του σημασία είδα ότι πέρα από το ζυγό των ζώων, έχει και μία μεταφορική σημασία που σημαίνει: να συνδεθείς και να παραμείνεις συνδεδεμένος.
Μου άρεσε! Όχι μόνο γιατί υποδηλώνει τη σύνδεση δύο πλευρών, αλλά και γιατί δίνει μία διάρκεια και αξία στη σύνδεση αυτή. Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά (το κάνω συχνά αυτό) αποφασίστηκε και καθιερώθηκε!
Τη δύσκολη αυτήν περίοδο του 2020, αποφασίζεις, λοιπόν, να επιμεληθείς μόνη σου και να εκδόσεις ένα περιοδικό με θεματική γύρω από το lifestyle culture. Η αλήθεια είναι πως παίρνοντας το περιοδικό στα χέρια μου και έχοντας στο νου αυτήν τη θεματική του περιοδικού, εξεπλάγην όταν είδα πως τη διαχειρίζεσαι τελείως διαφορετικά από άλλα αντίστοιχα έντυπα που είναι τετριμμένα. Πώς αποφάσισες να στρέψεις τη θεματική αυτή εκεί που ήθελες εσύ, και για ποιον λόγο;
Είμαι ένα άτομο που καλώς ή κακώς, έχω γράψει, έχω περάσει από κάποια μέσα και τη σχολή της Δημοσιογραφίας την επέλεξα συνειδητά. Ωστόσο ήρθε κάποια στιγμή που ένιωσα μία πίκρα και κάπως να απομακρύνομαι… Ας το πούμε έτσι!
Σταμάτησα να γράφω και να χάνω το κίνητρο μου και, να φανταστείτε, είμαι ένας ενθουσιώδης χαρακτήρας που βρίσκω κίνητρο σχετικά εύκολα… Έβλεπα πράγματα που ως αναγνώστρια με ενοχλούσαν, όπως περιορισμένο πρωτότυπο περιεχόμενο, πολλές διαφημίσεις, ελλιπής δημιουργικότητα.
Προσωπικά θα ήθελα να είμαι συνδρομήτρια σε ένα μέσο που εμπιστεύομαι, να πληρώνω για την πληροφορία που καταναλώνω και να νιώθω πως με εκτιμάνε και με χρειάζονται όσο κι εγώ αυτούς. Αυτή η σχέση αμοιβαιότητας και το αίσθημα της κοινότητας ένιωσα πως λείπει από τα μέσα.
Το ΥΟΚΕ δεν θα λέγαμε πως είναι κοινωνικό, μόνο επειδή προσπαθεί να θίξει ποικίλα θέματα της κοινωνίας, αλλά και γιατί στοχεύει στο να δημιουργήσει μια ξεχωριστή εξωστρεφή κοινότητα μέσα στην οποία ο αναγνώστης έχει λόγο, μοιράζεται στοιχεία και ιδέες, επισημαίνει ατέλειες και κάνει τυχόν διορθώσεις στις οποίες το περιοδικό μας θα προσαρμόζεται – γιατί επίκεντρο του είναι ο αναγνώστης.
Αν τώρα, έρθει κάποτε και η ταύτιση σε έναν κοινό τρόπο ζωής και κουμπώσει θα είναι μεγάλη ευτυχία! Αλλά δεν είναι αυτό που θα ήθελα για το κοινό του ΥΟΚΕ, όσο η συλλογική οικολογική συνείδηση, η αλληλοαποδοχή και το μοίρασμα!
Τι θα συμβούλευες σε κάποιον που επιθυμεί να ξεκινήσει μια αντίστοιχη δραστηριότητα;
Να σκεφτεί καλά τις πραγματικές του επιθυμίες και τι μπορεί να θυσιάσει. Ο προσωπικός χρόνος μειώνεται δραματικά, όταν ξεκινάς ένα τέτοιο εγχείρημα, αν και η ανταμοιβή ομολογώ είναι μεγάλη! Κάθε φορά, λοιπόν, που χάνεις την έμπνευση σου και το κίνητρο σου πρέπει να ξέρεις καλά τι θες ώστε να βρίσκεις το πείσμα και το σθένος για να συνεχίσεις.
Όσο κλισέ κι αν ακουστεί, να μην τα παρατάει! Για το ΥΟΚΕ έφτασα πολλές φορές στο σημείο να πω «Δε θα βγει! Άστο!». Δεν πίστευα ότι το παλιό με το καινούριο θα συνδυαστούν, δεν πίστευα πως αυτά τα κομμάτια θα βρω τον τρόπο να τα συνδέσω ομαλά και να έχουμε ένα ομοιογενές αποτέλεσμα. Με αρκετή δουλειά, δοκιμές και υπομονή όμως έγινε… και χωρίς να ξέρω τη συνέχεια, θα συμβούλευα τον καθένα να δοκιμάσει και να μη φοβηθεί την πιθανή αποτυχία.
Και επειδή πάντα είμαι περίεργος σχετικά με ενδιαφέρουσες τέτοιες προτάσεις, τι έχουμε να περιμένουμε στη συνέχεια από το Yoke;
Ελπίζω και θα προσπαθήσω για αρκετά νέα πράγματα. Για αρχή, το ΥΟΚΕ έγινε νόμιμη ελληνική επιχείρηση και 20/11 βγαίνει το e-shop και το website. Είναι πράγματα που γίνονται τώρα σιγά σιγά γιατί η αναπάντεχη ζήτηση του περιοδικού μας έπιασε απροετοίμαστους!
Το πρώτο τεύχος τυπώθηκε και διαδόθηκε λόγω των αναπάντεχων παραγγελιών που προέκυψαν. Άλλωστε δεν ήταν μέσα στο πλάνο να συνεχιστεί το project, αφού ήταν μία εργασία που θα μπορούσε να μείνει και στο ράφι! Άρα για αρχή, να περιμένετε την ηλεκτρονική μας παρουσία.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για το τεύχος που ακολουθεί. Θα έχει αρκετές εκπλήξεις, και ελπίζουμε να ανταμείψει όσους το στηρίζουν στα πρώτα του βήματα. Σίγουρα να περιμένετε καλύτερο design! Άλλωστε “good design is about effective communication, not decoration”.
Μπορείτε να ξεφυλίσσετε το περιοδικό εδώ, όπως και να ακούσετε τις playlists του Yoke Magazine στο Spotify.
* Ευχαριστώ πολύ την Χριστιάνα Αθανασιάδου για τη συνέντευξη καθώς και για το φωτογραφικό υλικό που μου παραχώρησε!