Στέλλα ΡάπτηΟ Guy Bourdin ήταν Γάλλος καλλιτέχνης και φωτογράφος μόδας, γνωστός για τις προκλητικές του εικόνες. Από το 1955, ο Μπουρντίν συνεργάστηκε κυρίως με τη Vogue, καθώς και με άλλες εκδόσεις, όπως το Harper’s Bazaar. Έκανε διαφημιστικές καμπάνιες για τους Chanel, Charles Jourdan, Pentax και Bloomingdale’s.
Ο Guy Bourdin έλαβε την πρώτη του φωτογραφική εκπαίδευση ενώ ανέλαβε στρατιωτική θητεία στη Σενεγάλη το 1948–49. Οι φωτογραφίες του εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1952 και άρχισε να εργάζεται για τη γαλλική Vogue αμέσως μετά, το 1954.
Εμπνευσμένος από τον σουρεαλισμό, και συγκεκριμένα το έργο του Man Ray, ο Guy Bourdin, απέρριψε τους περιγραφικούς ρόλους της φωτογραφίας.
Έσπασε με την παράδοση καθώς παρέμεινε, πάνω από όλα, καλλιτέχνης και εφευρέτης, κατά τον τρόπο του Man Ray. Μαζί με ορισμένους Αμερικανούς φωτογράφους, ιδίως τον Έντουαρντ Γουέστον, ο Μπουρντίν έκφρασε μια ανησυχία με επίσημη τελειότητα και εξαιρετικά υψηλό φινίρισμα.
Την έθεσε ως στοχο για τις δικές του φωτογραφίες και εναρμονίστηκε απόλυτα με τις εικόνες μόδας τις οποίες παραγήγαγε για πάνω από τριάντα χρόνια.
Στη γαλλική Vogue, ο Guy Bourdin ζήτησε – και του επιτράπηκε – μοναδικό συντακτικό έλεγχο. Εκπληκτικά το επέκτεινε στον κύριο πελάτη του στη διαφήμιση, την εταιρεία υποδημάτων Charles Jourdan, που τον ανέθεσε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1960. Η προσέγγιση του Μπουρντίν στις καμπάνιες αντικατοπτρίζει μια ξεχωριστή αλλαγή για τη διαφήμιση αυτήν την περίοδο. Εκεί που κάποτε κυριαρχούσε με την πώληση της άυλης ποιότητας της τάξης, παράλληλα με τα εμπορεύματα, ο Μπουρντίν απέρριψε το «εμπορική λήψη» και έφερε στο φως ατμοσφαιρικές, σουρεαλιστικές εικόνες αλλά και εικόνες που έχουν να διηγηθούν μια ιστορία.
Ο αντίκτυπος των εικόνων του Guy Bourdin τόσο στην εμπορική όσο και στην καλλιτεχνική φωτογραφία εξακολουθεί να αντηχεί μέχρι και σήμερα. Έκανε ριζικές αλλαγές τόσο στο στυλ όσο και στο νόημα των εμπορικών εικόνων.
Οι φωτογραφίσεις του είναι μυστηριώδεις, σουρεαλιστικές, αποκαλύπτοντας την αληθινή και ανησυχητική φύση της επιθυμίας. Δείχνει ότι, στο πλαίσιο της μόδας, σπάνια είναι το προϊόν που μας υποχρεώνει. Είναι η εικόνα, η προσεκτικά σταδιακή αφήγηση της σεξουαλικής φαντασίας, η αναζήτηση του ανέφικτου και η πρόταση του κινδύνου.