ΑναγνώστηςΧαιρετώ τους αναγνώστες. Βρεθήκαμε στο 2020 , μια χρονιά που με το ξεκίνημά της η ερώτηση ‘’τι κάνεις’’ , άλλαξε σημασία.
Γράφει ο Χάρης Λούκουτος
Δες πώς μπορείς και εσύ να μας στείλεις το άρθρο σου με τις σκέψεις σου στην καραντινα
Αφήσαμε πίσω το τυπικό , και πλέον σαν απάντηση δεν περιμένουμε σχεδόν αυτόματα το ‘’καλά μωρέ , εσύ;’’ . Πλέον το φιλαράκι στη γειτονιά έγινε το φιλαράκι στο τηλέφωνο και στο ίντερνετ , το φιλί στον συγγενή ή στο αγαπημένο μας πρόσωπο έγινε ένοχο , έγινε ριψοκίνδυνο.
Η αλήθεια είναι ότι σε όλη αυτή την ‘’apocalypse now’’ κατάσταση , αν μας ρωτούσαν την κατάσταση της Ελλάδας , όλοι θα φανταζόμασταν σπασμένα σούπερ μάρκετ , λεηλατημένα φαρμακεία και άλλα τέτοια καλούδια. Φάνηκε όμως , κλείνοντας πολλά στόματα, ότι ο Έλληνας ξέρει να διακρίνει στην συντριπτική πλειοψηφία του , το σωστό από το λάθος.
Είναι αυτονόητο βέβαια , ότι μέχρι να βρεθεί θεραπεία ή εμβόλιο , κάθε μέρα κοινωνικής απομάκρυνσης , κάθε μέρα με μειωμένα συμπτώματα , έχει διπλό σκοπό, αφενός σώζουμε τον παππού μας την γιαγιά μας , τον πατέρας μας και την μητέρα μας , από την άλλη κερδίζουμε χρόνο , κερδίζουμε ποιότητα συνθηκών εργασίας για τους επαγγελματίες υγείας.
Βέβαια , παρόλη τη θετική αντίδραση της συντριπτικής πλειοψηφίας , υπάρχουν και αυτοί που πρέπει , αυτοί που αμφισβητούν και καλά κάνουν (ακολουθώντας παράλληλα τις οδηγίες) , ώστε να κρατάμε ένα μέτρο στην παραπληροφόρηση και στον καταιγισμό πληροφοριών (έγκυρων και μη) για τον νέο Κορονοϊό . Κάποιοι μιλούν για «τη γάτα τη χοντρή που αράζει στη σκέπη» ,όπως έχουν πει τα Ημισκούμπρια σε ένα τραγούδι τους (που ο στίχος χρησιμοποιείται με ελαφρώς διαφορετικό νόημα) .
Για μια κυβέρνηση , ή μάλλον καλύτερα για κυβερνήσεις που έκλεισαν τους λαούς στα σπίτια τους για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, ή ότι τα μέτρα είναι πέραν του δέοντος αυστηρά . Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η έγνοια κανενός ηγέτη ήταν να γονατίσει την οικονομία της χώρας του , να κλείσει κόσμο στα σπίτια τους αυξάνοντας τον ψυχολογικό φόρτο , αλλά και εκτροχιάζοντας παράλληλα τον αθλιτισμό , την παιδία και έως ένα βαθμό τις τέχνες .
Βέβαια , τα φερέφωνα ή ανένταχτα ΜΜΕ , φροντίζουν αδιάκοπα , σε όλο τον κόσμο να σπέρνουν τον τρόμο και τον πανικό χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμητα ή πλαστά μέσα όπως με βίντεο από την παραλία Θεσσαλονίκης που μιλούσαν για απερισκεψία των πολιτών , ενώ το βίντεο ήταν αρκετών εβδομάδων πριν . Μέσα σε όλα αυτά καλούμαστε να διακρίνουμε το έγκυρο , το αληθινό , να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και την ψυχική μας υγεία και να ανταπεξέλθουμε σε μια καθημερινότητα που θυμίζει Αρμαγεδδώνα.
Αρκετά σας βάρυνα όμως νομίζω με τέτοιες σκέψεις , αρκετά με τον θάνατο , με τον πανικό με τα νούμερα . Θα πω κάτι τελευταίο μόνο , σε ένα μήνα παρουσίας του ιού στην Ελλάδα , μετράμε περίπου 1200 κρούσματα σήμερα 31/3/2020 , και 50 θανάτους .
Σε χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό τα αντίστοιχα νούμερα είναι πενταψήφια και τετραψήφια , συνεπώς δεν υπάρχει αμφιβολία , καλώς έχουμε απομακρυνθεί , καλώς μένουμε σπίτια μας , όχι γιατί σου το είπε κάποιος κυβερνητικός εκπρόσωπος , όχι γιατί το είπε ο υπουργός, γιατί το λέει η λογική , και γιατί ένας εξαίρετος επιστήμονας , σαν τον κ.Τσιόρδα , χωρίς λαϊκισμούς και στόμφο , εξηγεί σε όλη την Ελλάδα τα δεδομένα και προτρέπει προς την σωστή (όπως και φαίνεται ότι είναι) κατεύθυνση . Δεν είναι κακό να ακούμε και να σεβόμαστε όταν είναι για καλό.
Δε μιλώ για υπακοή , για εξαφάνιση της κριτικής σκέψης , δεν μένουμε σπίτι μας τυφλά, μένουμε γιατί ξέρουμε ότι προσφέρει και αυτό φαίνεται εμπράκτως και θα φανεί ακόμα περισσότερο την περίοδο του Πάσχα.
Σε πιο ευχάριστες προτάσεις , έχουμε άπλετο χρόνο . Όσα η καθημερινότητα πίεσε έξω από το πρόγραμμά μας , μπορούμε να τα κάνουμε τώρα. Γυμναστική; Ζωγραφική; Ποίηση; You name it , φίλε αναγνώστη.
Πέρα από τα πρακτικά , είναι ιδανική ευκαιρία για εσωτερικό συλλογισμό και κάθαρση. Είναι ώρα να σκεφτούμε ποιοι είναι στους τέσσερις τοίχους τους σκεπτόμενοι εμάς , από την άλλη για ποιον ανησυχούμε και ποιον φοβόμαστε μην χάσουμε. Είναι ώρα να σκεφτούμε που μπορούμε να είμαστε καλύτεροι , που χρωστάμε μία συγγνώμη και ένα σ ’αγαπώ.
Είναι δύσκολο διάστημα , και θα παραθέσω κάποιες σκέψεις που με βοηθούν στην καθημερινότητα. Μπορούμε να σκεφτούμε τι θέλουμε να κάνουμε πρώτα όταν λήξει όλο αυτό (γιατί αργά ή γρήγορα ΘΑ ΛΗΞΕΙ) , που θα πάμε;
Ποιόν θα αγκαλιάσουμε πρώτο; Ποια θα είναι η πρώτη πρόποση εκείνη την μέρα το βράδυ στο τραπέζι της παρέας; Επίσης , είναι ευκαιρία να αναλογιστούμε, πως μέσα σε όλα αυτά , από «σπόντα» η φύση πήρε μια ανάσα , να σκεφτούμε την αλληλεγγύη που δείχνουμε , που δείχνουν οι άλλοι, την αλληλεγγύη που δείχνουν όλοι οι λαοί στον κόσμο ,είτε λέγονται Κουβανοί , Κινέζοι , Έλληνες , Ιταλοί , Αλβανοί , Τούρκοι.
Να σκεφτούμε και να καταλάβουμε ότι ο καθένας ,χωρίς τον άλλο δεν είναι τίποτα. Τι να κάνεις την χαρά και την ευτυχία αν δεν μπορείς να τη μοιραστείς; Πως να αντέξεις τη λύπη χωρίς τον φίλο ή την οικογένεια σου; Ο ιός πέρα από την τραγωδία των θανάτων που έφερε , αποτελεί ένα γερό χαστούκι , ένα μάθημα που μας καλεί να βγούμε από το φρενήρη ρυθμό της καθημερινότητας , της πίεσης , της ταχύτητας . Είναι ευκαιρία να αφουγκραστούμε, τόσο τους γύρω μας όσο και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Για αυτό λοιπόν αγαπητοί συμπολίτες , στέλνω το κουράγιο μου στον καθένα ξεχωριστά από σας, στέλνω την αισιόδοξη σκέψη της πρώτης μέρας που θα αρθεί η απομόνωση , η καλύτερα της πρώτης μέρας που δε θα χρειάζεται η απομόνωση.
Αξιοποιήστε το διάστημα αυτό για αυτοβελτίωση , και για επανεστίαση στόχων και ανθρώπινων σχέσεων. Και μην ξεχνάτε ποτέ , όλα χάνονται …αλλά και όλα κερδίζονται σε μία ημέρα , φτάνει να δράσουμε , φτάνει να κάνουμε την διαφορά! Εξάλλου , οι Έλληνες και η Ελλάδα , πάντα ήταν το αουτσάιντερ , αυτοί που δεν το κάνουν καλά , που δεν δουλεύουν , που δεν υπακούν . Όπως φαίνεται , κερδίζουμε αυτό τον πόλεμο , και με τις θυσίες όλων , θα το πάμε ως τέλους.
Φιλικά ,
Από έναν απομονωμένο φοιτητή, να είστε όλοι καλά , να προσέχετε , να αγαπάτε και να αγαπιέστε, τώρα περισσότερο από ποτέ.