ΑναγνώστηςΑνοίγεις τα σόσιαλ, βλέπεις τις ειδήσεις, διαβάζεις ρθρα, ρεπορτάζ, ίντερνετ, παντού μια αρνητικούρα. Μόλυνση του περιβάλλοντος, καταστροφές, ο πλανήτης υποφέρει, πόλεμοι, ασθένειες, φτώχια! Άγχος!
Γράφει η αναγνώστρια μας Κτενοπούλου Μαρία
Δες πώς μπορείς και εσύ να μας στείλεις το άρθρο σου με τις σκέψεις σου στην καραντινα
Μα είμαστε 20 χρονών πώς θα τα αντιμετωπίσουμε όλα αυτά; Σε τι κόσμο θα χτίσουμε τα όνειρα μας;, οι μόνιμες σκέψεις στο μυαλό κάθε ενός από μας. Δύσκολα τα πράγματα, όμως αν το καλοσκεφτείς είναι όλα πολύ μακριά μας, αν το ¨κακό¨ φτάσει στη πόρτα μας βλέπουμε. Πάω για καφέ. Και να που έφτασε λοιπόν, με τη μορφή του Covid-19 για να αλλάξει την καθημερινότητα μας και γιατί όχι και τη ζωή μας, προς το καλύτερο όμως!
Καραντίνα! Τι εννοείς δε μπορώ να πάω για καφέ; Τι εννοείς για ένα μήνα και βαλε δε θα δώ τους φίλους μου; Όχι ποτάρες; Θα κάτσω μέσα στο σπίτι; Καταστροφή! Ξεκινάς να μετράς τις μέρες, μετά χάνεις το μέτρημα. Ανοίγεις κινητό, κλείνεις κινητό, Facebook, Instagram, Netflix. Βαριέσαι το κινητό, το ρίχνεις στο φαί, Μια χαρά μας έχει μείνει, θα φάω χωρίς τύψεις. Μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε βγεί λογικά, προλαβαίνω να φτιάξω σώμα, θα κάνω διατροφή. Τόσο καιρό έλεγες να γραφτείς γυμναστήριο, στην ομάδα βόλεϊ του πανεπιστημίου και σε εκείνη την τέλεια σχολή χορού που κάνει άφρο χορούς, αλλά όλο κάτι γινόταν Δε βαριέσαι και αύριο μέρα είναι, θα πάω να γραφτώ από βδομάδα. Και να που η αναβολή δε μας βγήκε σε καλό.
Κλεισμένη στο σπίτι τις πρώτες μέρες έχω τον απόλυτο αρνητισμό, βαριέμαι, κανένα κίνητρο, έτσι και αλλιώς είμαι μέσα δεν υπάρχει και τίποτα να κάνω, σκέφτομαι. Ίσως αύριο να πάω για τρέξιμο, ίσως και όχι. Αρχίζουν να μου λείπουν οι φίλοι μου, ναι μιλάμε όλοι μέρα με κάμερα, τηλέφωνα, μηνύματα μα δεν συγκρίνεται με την πραγματική επαφή. Μήπως να παίξω ένα επιτραπέζιο με τους γονείς μου; Χρόνια έχω να το κάνω, το έκανα, πλάκα είχε θα το ξανακάνω. Κοιτάω το δωμάτιο μου, μα τι αχούρι είναι αυτό; Πώς ζώ εδώ μέσα;
Θα βάλω τάξη και μαζί με τα αντικείμενα μπορεί να μπούν σε μια σειρά και οι σκέψεις μου. Ελπίζω. Βρήκα ένα βιβλίο σε ένα συρτάρι που προσπαθώ να το τελειώσω εδώ και ένα χρόνο, μα καλά γιατί τόσο πολύ; Έιχα ξεχάσει πόσο μου αρέσει το διάβασμα, τώρα που έχω άπλετο χρόνο όμως θα το τελειώσω επιτέλους. Ελπίζω! Σιγά σιγά έβαλα πρόγραμμα, διαδικτυακές διαλέξεις, ξεχασμένες εργασίες, ξεχασμένα χόμπι, γυμναστική, μουσική στο τέρμα και ξαφνικά μια καθημερινότητα πιο παραγωγική από πρίν.
Αφού δεν μπορώ να βγώ έξω αρχίζω να βγαίνω στο μπαλκόνι μου, ευτυχώς τις περισσότερες μέρες ο καιρός μας ευνοεί οπότε να η τέλεια ευκαιρία για φραπέ στο μπαλκόνι με μουσική και σκέψεις. Εκεί λοιπόν ξεκίνησα να παρατηρώ πόσο όμορφη θέα έχω ή μάλλον το ήξερα ότι έχω ωραία θέα όμως πρώτη φορά το εκτίμησα. Σκέφτηκα τους φίλους μου, τι ωραία που περνάμε, πόσο τους αγαπάω, τη σχολή μου, τα όνειρα μου, την οικογένεια μου, τους έρωτες μου, όλα τα πράγματα και τους ανθρώπους που μου κάνουν καλό αλλά και αυτούς που με κρατάνε πίσω. Όλα εκείνα τα πράγματα που ήθελα να έχω πεί μα δεν είπα, όλα εκείνα τα πράγματα που κώλωσα να κάνω παρόλο που τα ήθελα και τις αποφάσεις που φοβήθηκα να πάρω. Γιατί; Γιατί άραγε τα έχουμε όλα δεδομένα; Γιατί νομίζουμε ότι το αύριο θα έρθει όπως το θέλουμε; Μαλακίες! Ζούμε τις ζωές μας δίνοντας βάση στα ασήμαντα και ξεχνάμε τα σημαντικά.
Αυτός λοιπόν ο ¨εγκλεισμός¨ με έκανε να καταλάβω ότι τα πράγματα που αξίζουν πραγματικά είναι αυτά που έχουμε όλοι δεδομένα. Όταν λοιπόν με το καλό γυρίσουμε στις καθημερινότητες μας αυτό που θα μου έχει μείνει είναι πως παρόλο που η μέρα μου θα είναι γεμάτη με υποχρεώσεις θα βρώ χρόνο για τον εαυτό μου, θα κάτσω στο μπαλκόνι μου και θα ηρεμίσω το μέσα μου, θα κάνω τις δραστηριότητες που γουστάρω τώρα που ακόμα μπορώ, θα πάω για καφέ με τους φίλους μου και θα γελάμε τόσο που θα ενοχλούμε τα γύρω τραπέζια και θα παίξω ξανά επιτραπέζια με την οικογένεια μου και θα χαμογελάω στα κακά αστεία του πατέρα μου και όποτε έχω την ευκαιρία θα ταξιδεύω και θα την πέσω και στο γκομενάκι που κάθεται απέναντι και με κοιτάει όλο το βράδυ γιατί έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και όσο και αν πονάνε τα άσχημα που μας συμβαίνουν υπάρχουν τόσα όμορφα που μπορούμε να κάνουμε!
Βγάλε την αρνητικούρα από τη ζωή σου, είναι η ευκαιρία σου να ξεκαθαρίσεις το δωμάτιο και το μυαλό σου! Σκέψου τους ανθρώπους που θες να έχεις στην ζωή σου και κράτα τους καλά, κοιτά τους και πες τους ότι τους αγαπάς και τους άλλους διώξτους μακριά, η ποσότητα δεν συγκρίνεται με τη ποιότητα. Κάνε τη τρέλα σου και σταμάτα να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό. Νιώσε περήφανος για τον εαυτό σου γιατί κανείς άλλος δε θα το κάνει για σένα.
Απλά ζήσε ρε φίλε…