Γωγώ ΝταλλήΟ Λατζ Λι πετά τη δική του κροτίδα στον κόσμο του σινεμά με ένα εκρηκτικό ντεμπούτο για τους σύγχρονους άθλιους του Παρισιού!
Υπόθεση
Παρίσι 2019. Ένας νεαρός αστυνομικός παίρνει μετάθεση σε μία υποβαθμισμένη γειτονιά του Μονφερμιέγ, και έρχεται αντιμέτωπος με τη χειρότερη μέρα της ζωής του.
Ο Λατζ Λι, ως έμπειρος ντοκιμαντερίστας και έχοντας βιώσει τις διαδηλώσεις του 2005, επεκτείνει τη βασική ιδέα της ομώνυμης μικρού μήκους ταινίας του, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα.
Μια απόπειρα που απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής (εξ ημισείας) στις Κάννες, το Βραβείο Κοινού στις «Νύχτες Πρεμιέρας», αποτελώντας την επίσημη πρόταση της Γαλλίας για όσκαρ.
Οι σύγχρονοι άθλιοι του Λι ζουν στην ίδια συνοικία με εκείνους του Βίκτωρος Ουγκό. Ζουν στο περιθώριο, στη σκιά της παρανομίας, της εκμετάλλευσης και του ρατσισμού. Το ψωμί που έκλεψε ο Γιάννης Αγιάννης μετατρέπεται σε ένα μικρό λιοντάρι που κλέβει ένα ατίθασο παιδί.
Εικόνες συνηθισμένων ανθρώπων μέσω μιας οξείας ματιάς
Οι μικροκακοποιοί που λειτουργούν ως προστάτες του γκέτο και επιβιώνουν με παρανομίες παλεύοντας για την επικράτηση. Οι «σεσημασμένοι» αστυνομικοί της γειτονιάς που κάνουν συστηματικά κατάχρηση της εξουσίας με πρόσχημα τη διεκδίκηση σεβασμού.
Ο νεοφερμένος, καλοπροαίρετος αστυνομικός που δεν γνωρίζει τους κανόνες της κλειστής κοινωνίας αλλά σηκώνει όπλο μόνο για να προστατεύσει. Και τα παιδιά που ξεκινούν με ειρωνική χροιά να επιτίθενται με νεροπίστολα στους αστυνομικούς. Ύστερα ως όντα μιμητικά εξεγείρονται κόντρα στην αδικία με ωμή βία όπως τα έμαθαν οι μεγάλοι.
Εικόνες γνώριμες, εικόνες της διπλανής πραγματικότητας είτε στο Παρίσι είτε στην Αθήνα, είτε σε κάποια άλλη γωνιά του κόσμου. Ακολουθώντας σημειολογικές αναφορές του μυθιστορήματος του Ουγκώ που βλέπει την αντανάκλαση του στη σύγχρονη πραγματικότητα, η στυγνή αλήθεια εκτοξεύεται σαν flash ball στην οθόνη.
Ηχηρά βλέμματα, κοφτερή ντοκιμαντερίστικη καταγραφή ειδικά όταν η κάμερα αγκαλιάζει τη βία και το αίμα, και μια ιστορία που κινείται από έναν πόλο στον άλλο συνετά και νατουραλιστικά.
Λιτά και μεθοδικά σαν μια διαδήλωση με διαφορετικούς σταθμούς μέσα στην ίδια πόλη. Τα προβλήματα συσσωρεύονται σε ένα πυρήνα έντασης που γιγαντώνεται σταδιακά, έτοιμος να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Το μήνυμα που φέρει η ταινία
Κάθε αφηγηματική κίνηση μετράει σαν ένα καλοστημένο παιχνίδι σκάκι. Οι χαρακτήρες του Λι είναι πιόνια δυναμικά που τοποθετούνται εκεί που πρέπει αλλά όταν συνειδητοποιήσουν ότι μπήκαν σε καλούπι, αλλάζουν μόνοι τους θέση, ακολουθώντας τη ρεαλιστική και συχνά ανατρεπτική σκοπιά των πραγμάτων.
Στην κορύφωση του δράματος, τα οδοφράγματα στήνονται, τα πυροτεχνήματα σκάνε, και ο πόλεμος της βίας ξεκινά. Η αστυνομία και οι νέοι. Αιώνιοι αντίπαλοι σε έναν άνισο πόλεμο ιδεών και γενεών. Μόνο που στη βία δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι είτε η σφαίρα βρει τον στόχο είτε όχι.
Οι σύγχρονοι Άθλιοι του Λατζ Λι είναι οι άνθρωποι δίπλα σου. Το γκέτο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε καμία πόλη. Με την ανάγνωση του μυθιστορήματος να τους διαπερνά σαν ευρηματική αναφορά χωρίς να επικαλύπτει τη μοναδικότητα τους, και μια σπάνια εκρηκτικότητα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Έτσι, αποτελούν ένα τολμηρό επίκαιρο σχόλιο που αγγίζει ευαίσθητες χορδές, φέροντας ένα μήνυμα δωρικό κα σαφές μέχρι το τελευταίο λεπτό, την τελευταία κροτίδα, τον τελευταίο στίχο του Ουγκώ.
Η βία γεννά βία.