ΑναγνώστηςEνδιάμεσα της πολιτείας της Βιρτζίνιας και της Ουάσινγκτον , η φίλη μας Diana ακολούθησε την οδό US 29 και τώρα διέσχιζε με τον σκαραβαίο της την γέφυρα Key Bridge .
Όλα φαινόντουσαν ωραία και κυλούσαν ομαλά. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη , κανένα απρόσμενο συμβάν δεν είχε ακόμη προκύψει. Απλώς μπροστά της είχε σχηματιστεί μια ατελείωτη ουρά κυκλοφοριακής συμφόρησης, εφόσον πλησίαζε τα διόδια για την Washington DC . Σημειωτέον για εσάς η γέφυρα αυτή είναι η πιο πολυσύχναστη αφού στις μετρήσεις κυκλοφοριακής συμφόρησης κερδίζει το ρεκόρ 3.66 που σημαίνει ότι χρειάζονται οι οδηγοί 4 περίπου παραπάνω φορές σε χρόνο για να την περάσουν σε σχέση με τις πιο νεκρές ώρες. Το είχε όμως πλέον συνηθίσει εφόσον καθημερινώς έπαιρνε τη ρουτινώδη αυτή οδό, αφού δούλευε για το γραφείο “Office of Strategic Services” που βρισκόταν στην DC.Είχε λοιπόν ακόμη περίσσια ώρα για να απολαύσει το αγαπημένο της γλυκό,ζεστό και γεμάτο από κρυστάλλινη άχνη ολόγυρα Powered Sugar Cinnamon Dunkin Donut μαζί με το ζεστό σκέτο americano από το Tim Hortons.
Στο ραδιόφωνο έπαιζε το θρυλικό τραγούδι της Bonnie Tyler “ Holding out for a Hero”. H Diana γύρισε την ένταση στη δια πασών και γέλασε αυτάρεσκα. Ξαφνικά το τραγούδι διακοπτόταν από παράσιτα, λες και μπερδεύτηκαν οι συχνότητες όπως ακούγεται το άσχημο γρατσούνισμα όταν κάποιος αδέξιος Dj κινεί μπρος και πίσω το vinyl δίσκο επάνω στο pick up. Την ίδια στιγμή το αυτοκίνητο ταρακουνήθηκε λες και διέσχιζε βαθιές λακκούβες ( όπως εκείνες στην Ελλάδα, εδώ γελάμε και κλαίμε XP ). Παράξενο σκέφτηκε και κοίταξε από τον καθρέφτη της πίσω μήπως και διαπέρασε καμία μαύρη τρύπα. Αυτό όμως που αντίκρισε την άφησε άφωνη!!
Παχιές και βαθιές χαράδρες έκοβαν την άσφαλτο!! Ήταν λες και είχε κοπεί η γη στα δύο !! Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η περίφημη χαλύβδινη αψίδα του Francis Scott Key , του δημιουργού του αμερικάνικου εθνικού ύμνου αποκόπηκε από την γέφυρα και βυθίστηκε στο ποταμό Patapsco. Εντελώς παράδοξο διότι όλο τον όλεθρο τον έβλεπε από το καθρέφτη πίσω της ενώ μπροστά τίποτα ακόμη δεν είχε αγγιχτεί από το χέρι της Νέμεσις. Ή τουλάχιστον όχι ακόμη…
Βγήκε από το αυτοκίνητο και γύρισε προς τα πίσω. Ουρλιαχτά και κλάματα με αναφιλητά διατρυπούσαν το τύμπανό της. Σοκ , φόβος και απελπισία κυρίευαν το τρομοκρατημένο πλήθος. Οι άνθρωποι παρατούσαν τα αυτοκίνητά τους με το κλειδί στην μηχανή και έτρεχαν πανικόβλητοι μακριά από κείνα προς τα μπροστά. Αιφνίδια όμως, ακούστηκε ένα δυνατό τράνταγμα κάτω από τα πόδια της και η γέφυρα τεμαχίστηκε στη μέση. Το μπροστινό είχε πλέον καταποντιστεί στο βυθό του ποταμού !!
Οι σειρήνες στρίγγλιζαν εκκωφαντικά όπως εκείνες της προειδοποίησης επερχόμενου πολέμου. Παράσιτα εξωγήινα, ήχοι απόκοσμοι διαχέονταν από παντού και ταξίδευαν σε άγνωστα μήκη κύματος. Ήξερε πολύ καλά πως κάτι πήγαινε δυσοίωνα στραβά. Η γέφυρα κηρύχτηκε σε κατάσταση άμεσης ανάγκης. Ελικόπτερα στροβίλιζαν επάνω και αποπειρώνταν έκτακτη προσγείωση. 100 μέτρα μακριά έβλεπε δύο γιγαντιαίες φιγούρες να τρέχουν απειλητικά προς εκείνη με βαλλιστική ταχύτητα. Την αναγνώρισαν παρόλο που ακόμη φορούσε τα civilian ρούχα της alter ego μυστικής ταυτότητάς της. Σίγουρα δεν ήταν θνητοί εχθροί, όμως όχι για εκείνη αήττητοι. Η μάχη αυτή ήταν δική της!!
Έπρεπε να δράσει γρήγορα !! Έσκισε το μακρυμάνικο polo της και η Diana Princess, όπως την ξέρουν οι δικοί της (και όταν λέω δικοί της εννοώ τις συγγενείς και φιλαμαζόνισσες του νησιού της Themiscyra ) ή Wonder Woman όπως την γνωρίζουμε εμείς οι κοινοί θνητοί με τα μάτια αγκυλωμένα στα θηράματα της, σαν την οργισμένη κυνηγό θεία της, Άρτεμις πέταξε με ταχύτητα αστραπιαία , γρηγορότερη από κείνη που της χάρισε ο ίδιος ο Ερμής .
Ήταν πλέον μια ανάσα μπροστά τους . Αναγνώρισε τον ένα. Ήταν ο Deimos , γιός του θεού του πολέμου,της καταστροφής και της σύρραξης, του ξακουστού Άρη. Ο Deimos ήταν πελώριος , φορούσε μια ατσάλινη μάσκα που στις γωνίες επάνω στους κροτάφους του σχημάτιζαν κοφτερά κέρατα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του ήταν καλυμμένο με μια άγρια γενειάδα από δηλητηριώδη οχιές.
Δίπλα από αυτόν , ήταν ο αδερφός του ο Phobos. Γιγαντιαίος όμως πιο λιγνός με κεφάλι άγριου λιονταριού και με χαίτη μαύρη όπως απεικονιζόταν στο ιερό αρχαίο λείψανο στην «Λάρνακα της Κυψέλους».
Είχε μάθει από την φυλή της πως πάντα εκείνοι πηγαίνανε πακέτο . Ήταν ο Φόβος και ο Τρόμος. Τα κακομαθημένα, βίαια και αναρχικά παιδιά του πάτερα τους. Η συμπεριφορά τους πρόδιδε την προέλευση τους. Ο ένας πιο τρελός από τον άλλο. Ψυχοπαθείς , υβρίδια της ενσάρκωσης της ανίατης, εκφυλιστικής άτης και της ύβρις. Ο μεν ένας τρομοκρατούσε μόνο από την δική του όψη ο δε άλλος γεννούσε και προέβαλλε τους φόβους, ακόμη και τους πιο ενδόμυχους , τους μετενσάρκωνε !!
Γνώριζε πως η μητέρα της η βασίλισσα Ιππολιά είχε τιμωρήσει τον Άρη σκοτώνοντας το γιό του λόγω του ότι την εξαπάτησε και τώρα οι δύο του άλλοι ισχυροί γιοί του διψούσαν για εκδίκηση. Ήρθε λοιπόν να πάρει την «Τίσις» στα χέρια της !!
Μια οχιά της επιτέθηκε. Δηλητήριο άρχισε να τρέχει στις φλέβες της. Όμως λόγω του «δώρου» που της είχε απονείμει η θεία της Άρτεμις είχε ανοσία σε όλα δηλητήρια του ζωικού βασιλείου. Για εκείνη το φαρμάκι αυτό ήταν σαν ένα περιττό εμβόλιο. Άμεσα, ως ανιψιά επίσης της Θεάς Αθηνάς, της θεάς της τακτικής είχε καταστρώσει στρατηγική εξουδετέρωσης των δύο αλαζόνων.
Με ένα γρήγορο κεφαλοκλείδωμα έριξε τον Deimo κάτω στραγγαλίζοντας τον με την ίδια του την γενειάδα οχιών, και τον αποκεφάλισε με το αιχμηρό της ξίφος.
Ο αδερφός του ο Phobos εξοργίστηκε . Το παιχνίδι της αναμέτρησης μόλις ξεκινούσε. Αξιοποίησε την δύναμή του εκείνη του shapeshifter και μεταμορφώθηκε σε μυθικό δράκο. Η Diana , έβγαλε το ζωνάρι της, το χρυσό φωσφορίζον λάσο της και το στριφογύριζε τόσο μανιωδώς που δημιούργησε ανεμοστρόβιλους εκτινάσσοντας τον δράκο μακριά. Οι πνεύμονες του είχαν συσσωρεύσει αρκετό αέρα . Μέσα του κόχλαζε. Άνοιξε το πελώριο στόμα του και εξαπέλυσε υγρό πυρ κατά της. Την ώρα που η φωτιά κατευθυνόταν προς εκείνη, η Diana χτύπησε μεταξύ τους τα βραχιόλια της, που ήταν κατασκευασμένα από τα απομεινάρια του δέρματος της Αμάλθειας ,που συνέθεταν την αιγίδα, την ασπίδα του Δία οπότε η φωτιά αντέκρουσε και τορπίλισε τον ίδιο τον δράκο.
Απέτυχε η πρώτη του προσπάθεια. Έπεσε στην άσφαλτο αδύναμος. Μια διαβολική ιδέα όμως διαπέρασε το μυαλό του και άρχιζε να χασκογελάει με δαιμονικό τρόπο. Γνώριζε ότι έφτανε το τέλος του, όμως ήθελε να την βασανίσει μέχρι την τελευταία του πνοή. Μεταμορφώθηκε σε έναν όμορφο ξανθό, πληγωμένο ένστολο αξιωματικό της αεροπορίας, στον μοναδικό άντρα της ζωής της που θυσιάστηκε για εκείνη τον Steve Trevor. Εκλιπαρούσε την βοήθειά της…
Εδώ και χρόνια προσπαθούσε να εξορκίσει την μεγαλύτερη υφέρπουσα ενοχή της. Τον πιο θλιβερό της πόνο. Ήταν ο πρώτος και τελευταίος άντρας που αγάπησε. Όμως ήξερε ότι δεν ήταν εκείνος. Δεν μπορούσε να τον κοιτάζει κατάματα. Την είχε καταρρακώσει. Ήταν κάτι χειρότερο από εφιάλτη. Έβγαλε με ανεξήγητη δυσκολία το σπαθί της και τον μαχαίρωσε στην καρδιά.
Λίγες πολιτείες μακριά, στην πιο τεχνολογικά ρηξικέλευθη πολιτεία της Αμερικής ο φίλος μας ο Clark βρισκόταν σε μια πνευματική αδιέξοδο. Είχε αυτό που λένε “writers block” οπότε το να «ξεκουράσει» για λίγο τα μάτια του από τον υπολογιστή του, του φαινόταν σωτήρια ιδέα.
Έγειρε αργά την πλάτη του προς την αναπαυτική καρέκλα και ξεκούρασε για λίγο τους ώμους του. Με δύο γρήγορες κινήσεις μετατόπισε το κεφάλι του αριστερά και δεξιά κατά 35 μοίρες και άκουσε 4 δυνατούς ανακουφιστικούς κραδασμούς 2 από την κάθε μεριά επάνω στον πιασμένο του αυχένα . Γύρισε την καρέκλα του προς τα αριστερά και αφού έβγαλε τα μαύρα κοκάλινα διακοσμητικά γυαλιά του αντίκρισε τη θέα από το παράθυρο του γραφείου του. Το γραφείο του στεγαζόταν στον ογδοηκοστό πρώτο όροφο στην “ Daily Planet” , στη διασημότερη ειδησεογραφική εταιρία της Metropolis !!
Στο παράθυρό του ξεδιπλωνόταν η επιβλητική εικόνα της ισχυρότερης αμερικάνικης πολιτείας . Πολυάριθμοι τιτάνιοι γυάλινοι πύργοι της « Βαβέλ» έσκιζαν τον αιθέρα, ανάμεσα σε αυτά τα κοντινότερα και πιο θρυλικά αρχιτεκτονικά μεγαλουργήματα ήταν το «Empire State of Metropolis” , το “ National Park Ave Tower”, “το Metropolitan Baseball Stadium “και η “Bank of Metropolis” ενώ είχε πρόσφατα ολοκληρωθεί εν όψει εορτών το « Ιce skating Metro Rink» . Ακριβώς μπροστά από την πίστα πατινάζ είχε εγκατασταθεί το πολύφημο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της Metropolis ύψους 30 μέτρων , το οποίο όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο φωτίζεται την ημέρα των Χριστουγέννων καθώς η υπέρλαμπρη φωταγώγησή του καλύπτεται σε ζωντανή μετάδοση τηλεοπτικά στα διασημότερα κανάλια ειδήσεων στο MBC και INΝ .
Η θαλπωρή που δημιουργούταν από τη γιορτινή ζεστή Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση της πόλης, χρωμάτιζε με «ζεστές» κόκκινες,πράσινες και χρυσαφί πινελιές την γκρίζα αρχιτεκτονική σοβαρότητα της ισχυρότερης πολιτείας.
Ήταν κιόλας 23 Δεκεμβρίου, 2 ημέρες ήδη πριν τα Χριστούγεννα και οι πρώτες απαλές χιονισμένες νιφάδες της ημέρας έπεφταν αργά με χάρη και με ελαφρύ στροβιλισμό , λόγω του ανέμου σαν επιδέξιες μπαλαρίνες.
Στους περισσότερους η αντίστροφη μέτρηση για τις εορτές δημιουργεί ένα ενθουσιώδες και παιδικό συναίσθημα. Όμως για τον φίλο μας τον Clark , το συναίσθημα αυτό δεν ήταν μόνο ευχάριστο αλλά όλιγον τι αγχογόνο καθώς είχε έως τις 24 Δεκεμβρίου την προθεσμία να φέρει εις πέρας την απαιτητική εργασία που του είχε αναθέσει το αφεντικό του.
Μια πληθώρα άρθρων είχε συσσωρευτεί απειλητικά επάνω στο γραφείο του . Εργασία δαιδαλώδης, που έχρηζε υπεράνθρωπους κόπους , ιδανική λοιπόν για τον Clark Kent !!
Όμως γνώριζε ο Clark πολύ καλά πως εκείνα τα άρθρα παρόλο που βασίζονταν σε αδιάτρητες και αξιόπιστες πληροφορίες λόγω των εχέμυθων πηγών που πάντα αποβλέπει η δημοσιογραφική εργοδότρια εταιρία του η Daily Planet, υστερούσαν σε 2 από τα 7 σημαντικά γνωρίσματα αξιολόγησης της δημοσιογραφικής σπουδαιότητας : την εγγύτητα και την επικαιρότητα. Για τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ο φίλος μας είναι εξαιρετικός πομπός εφόσον πάντα τυχαίνει να είναι για μυστηριώδεις λόγους στο σωστό μέρος στη σωστή στιγμή, αφού στην Daily Planet κυκλοφορεί το εξής παρατσούκλι «ο από μηχανής δημοσιογράφος» . Βλέπετε η ταυτότητα του ως Clark Kent παρέμενε ακόμη μυστική από όλους στο γραφείο ακόμη και από την αγαπημένη του Lois Lane.
Ξαφνικά ένιωσε ένα γερό χτύπημα, μια σουβλιά επάνω στους κροτάφους του. Ήταν λες και κάποιος του επιτέθηκε αλλεπάλληλα με την μύτη ενός συμπαγούς από ανοξείδωτου ατσάλι λοστού .Δεν επρόκειτο για κεφαλαλγία εφόσον οι αρρώστιες και οι παθήσεις είναι λέξεις άγνωστες για τους παντοδύναμους και άνοσους υπερ-ήρωες. Κατάλαβε αμέσως πως κάποιος εχθρός χτύπησε την αγαπημένη του Metropolis !! Έτρεξε προς την ταράτσα μέσω της σκάλας κινδύνου, έσκισε το πουκάμισό του και πήδησε από την οροφή !!
Με ταχύτητα γρηγορότερη από εκείνη του φωτός δρασκέλισε τον ουρανό !! Η τηλεσκοπική όραση σε συνδυασμό με την υπερδύναμη ακοή του που εντόπιζε όλους τους ήχους σε οποιαδήποτε μήκη κύματος ανεξαρτήτως απόστασης , αποτέλεσαν πυξίδα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα προσγειώθηκε στο πεδίο μάχης στη ‘’ New Troy ‘’
Απέναντι του βρισκόταν ένα τερατόμορφο, σκελετωμένο γκρίζο με κίτρινα μάτια πλάσμα που σήκωνε και έριχνε με ορμή οχήματα σπέρνοντας καταστροφές ενώ εξέπνεε σύννεφα μαύρης σκόνης, υπνωτίζοντας τους δέσμιούς του.
Ο Superman παρατήρησε πως στόχευε νεαρά θύματα ιδίως παιδιά καθώς πλησίαζε απειλητικά προς ένα σχολικό λεωφορείο. Τον ταυτοποίησε αμέσως. Ήταν ο Vacsin ένα εξωγήινο τέρας από τον Άρη, που τρεφόταν απομυζώντας μέσω μιας τρύπας που βρισκόταν στο λάρυγγά του νεαρές ψυχές προκειμένου να ισχυροποιήσει το πηγάζον δηλητήριό του .
Σήκωσε ένα πεσμένο Jeep και το εκσφενδόνισε προς το τρομερό τέρας. Του απέσπασε την προσοχή. Αμέσως μετά χάθηκε και διακτινίστηκε δίπλα του. Το πλάσμα τον γρατζούνισε διαπερνώντας τη στολή του Superman με τα αιχμηρά του και νύχια σκίζοντας βαθιά το χέρι του Superman . Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως η πληγή του Superman εξαφανίστηκε χάρη στην υπερδύναμη της θεραπευτικής αυτό-αποκατάστασης.
O Superman τον γρονθοκόπησε με 2 γερές ατσάλινες μπουνιές εκτοξεύοντάς τον 100 μέτρα μακριά και αμέσως πήρε μια βαθιά αναπνοή και εξέπνευσε κρυστάλλινο πάγο προς την τρύπα του λάρυγγα του Vacsin . Τον ακινητοποίησε. Ήταν ακίνδυνος τώρα, ή έστω για λίγες ώρες.
Μέσα σε 10 λεπτά κατέφτασε η ειδική μονάδα εντοπισμού και σύλληψης εξωγήινων / υπερηρώων εχθρών η DEO (Department of Extranormal Operations )και αιχμαλώτισε τον Vacsin.
Η μέρα έκλεισε αισίως και για ακόμη μια φορά ο Clark Kent βρισκόταν πρώτος στο χώρο της επίθεσης για να καλύψει τηλεοπτικά σε ζωντανή μετάδοση το γεγονός . Ένα σαρκαστικό και πειραχτικό χαμόγελο διαγράφηκε στο πρόσωπο του. Μόλις κάποιος εμπνεύστηκε ποιο άρθρο θα ήταν πρωτοσέλιδο στην αυριανή εφημερίδα…
Όμως δεν φοράνε όλοι οι ήρωες κάπα. Δεν είναι όλοι όπως περιγράφονται στο τραγούδι της Bonnie Tyler δυνατοί σαν τον Ηρακλή, ή σαν τον άσπρο καβαλάρη επάνω σε επιβήτορα , μεγαλύτεροι από την ίδια τη ζωή και γρήγοροι σαν τον Superman.
Μερικοί βέβαια φοράνε στολή όπως για παράδειγμα οι πυροσβέστες ,οι αστυνομικοί, ή οι στρατιώτες . Κάποιοι από αυτούς δεν γνωρίζουν μόνο τον δεοντολογικό κώδικα που είναι απαραίτητος για την εκπλήρωση του στόχου της αποστολής τους, δηλαδή της προάσπισης της ασφάλειας του έθνους τους, αλλά τον εφαρμόζουν καθημερινά θέτοντας τους εαυτούς τους σε κίνδυνο ,ακόμη και σε αυτοθυσία. Για παράδειγμα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, που αποτελεί ακόμη μια από τις κηλιδωμένες μέρες που σημειώθηκε στην ανθρώπινη ιστορία, 412 διασώστες θυσίασαν τη ζωή τους για να απεγκλωβίσουν τους επιβιώσαντες που είχαν παγιδευτεί από τα χαλάσματα της πτώσης των δίδυμων πύργων. Μεταξύ των διασωστών ήταν 344 πυροσβέστες , 60 αστυνομικοί και 8 paramedics.
Όμως πέρα από τους ένστολους παραπάνω ανθρώπινους ήρωες , υπάρχουν και οι ήρωες στην καθημερινή ζωή. Ήρωες αφανείς που κρύβουν την “κάπα” τους, που η μυστική υπερδύναμή τους είναι η φιλεύσπλαχνη ψυχή τους, η αλληλεγγύη, η γενναιόδωρη καρδιά τους και η βαθιά ενσυναίσθησή τους .Ενώ διακρίνονται από τις αξίες της ηθικής και της δικαιοσύνης. Οι ζωτικοί αυτοί άνθρωποι που αφουγκράζονται τον πλησίον , και τον βοηθούν στις πιο ζοφερές ημέρες τους . Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι θαυμασμού , διότι παρά την μιζέρια , τον φθόνο και την απληστία της σήμερον ημέρας, αγωνίζονται για το κοινό καλό παραμερίζοντας κάθε εγωισμό ή ιδιοτέλεια. Βοηθούν επειδή πιστεύουν ότι βοηθιούνται και οι ίδιοι, γιατί πιστεύουν ακλόνητα στην ύπαρξη μιας δυνητικά υγιούς ανθρώπινης κοινωνίας
Αναδεικνύονται στις πιο σκοτεινές εποχές όταν η ανθρωπιά εκλείπει. Δεν είναι τυχαίο που σας ανέφερα για τους παραπάνω δύο ήρωες καθώς και οι δύο φανταστικοί χαρακτήρες του Superman και Wonder Woman δημιουργήθηκαν σε περιόδους σκοτοδίνης όπου βασίλευε η απαισιοδοξία και η ηττοπάθεια, εποχές όπου οι άνθρωποι ήλπιζαν σε ήρωες για την λύτρωσή τους.
Ο Τζο Σούστερ (Joe Shuster) και Τζέρι Σίγκελ εμπνεύστηκαν τον Superman το 1933, το χειρότερο έτος της μεγάλης κρίσης, της οικονομικής ύφεσης που ακολούθησε το κραχ του 1929 . Η ανεργία στην Αμερική άγγιζε το 25% . Ο εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στην Κούβα. Ο Χίτλερ είχε στεφθεί καγκελάριος ενώ άνοιξε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Dachau .
Η Wonder Woman συλλήφθηκε πνευματικά ως αποκύημα φαντασίας από τον αμερικάνο ψυχολόγο και συγγραφέα William Moulton Marston και τον καλλιτέχνη Harry G. Peter το 1941 κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μarston εμπνεύστηκε την Wonder Woman από την γυναίκα του Elisabeth Marston και κατέρριψε πρώτος τα στερεότυπα της μέχρι τότε αποκλειστικής κυκλοφορίας ανδρικών υπερηρώων της τιτάνας αμερικάνικης εταιρίας DC , καθιστώντας την Wonder Woman πόλο παρακίνησης φεμινιστικών ομάδων.
Περίπου ανάμεσα στα δύο παραπάνω έτη γέννησης των δύο φανταστικών υπερ-ηρώων ,το 1939 δημιουργήθηκε για μένα ένας από τους σημαντικότερους αληθινούς ήρωες ο Sir Nicholas Winton . Την ιστορία του Sir Nicholas θα την περιγράψω σύντομα γιατί πρέπει να σας κούρασα με τις παραπάνω μακρά ιστορίες. Την παραθέτω στο τέλος, γιατί αυτή θέλω να μείνει στο μυαλό σας και στην καρδιά σας.
Ταξιδεύουμε πίσω στη ζοφερή περίοδο ανόδου του ακατανόμαστου, του Χίτλερ, στο έτος του 1938, όταν ο 29χρονος βρετανός Nicholas Winton ,προτίμησε να απορρίψει την πρόταση της παρέας του για ευχάριστες διακοπές σκι στις ελβετικές Άλπεις και αντ’αυτού καταλήγει στην Τσεχοσλοβακία , στην πόλη Sudetenland . Εκεί έχει έναν φίλο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που βοηθάει τους Εβραίους να αποδράσουν από την χώρα πριν να γίνει πολύ αργά .
Ο φίλος του τον εμπνέει και ο ίδιος αποφασίζει να τον βοηθήσει. Φεύγει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και νοικιάζει ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο. Το δωμάτιο αυτό, το μετατρέπει σε δικό του γραφείο. Ενεργώντας μόνος του μυστικά, χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση από κανέναν επίσημο υπεύθυνο φορέα, παίρνοντας μεγάλο ρίσκο είχε την φαεινή ιδέα να «δανειστεί» τον τίτλο της «Βρετανικής Επιτροπής για Μετανάστες» . Ξεκίνησε να λαμβάνει αιτήσεις από Τσέχους γονείς που προτίμησαν να ξεκληριστούν, που αποφάσισαν να «διώξουν» τα παιδιά τους σε μια άλλη χώρα ,για να δραπετεύσουν από την δική τους χώρα, εκείνης του επερχόμενου ολέθρου, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον. Χιλιάδες οικογένειες περίμεναν έξω από το γραφείο του ήδη.
Μετά από λίγο καιρό ο Nicholas επιστρέφει στην πατρίδα του, την Αγγλία για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Προσπαθεί να εντοπίσει και να επιλέξει τις κατάλληλες ανάδοχες οικογένειες για τα εβραία παιδιά, βάζοντας αγγελίες στις εφημερίδες. Τα καταφέρνει ,συγκεντρώνει άδειες εισόδου για τα παιδιά και χρηματικούς πόρους από τις δικές του αποταμιεύσεις και από δωρεές για να εξασφαλίσει την μεταφορά τους εκεί.
Στις 14 Μάρτιο του 1939 , μόλις λίγες ώρες πριν την κυρίευση της Τσεχοσλοβακίας από τη Ναζιστική Γερμανία , φεύγει επιτυχώς το πρώτο τρένο για Αγγλία. Στους επόμενους 5 μήνες ο Nicholas μαζί με την μικρή ομάδα την οποία ηγείται , στέλνει θριαμβευτικά άλλα 7 τρένα με προορισμό την Βρετανία. Συνολικά 669 παιδιά κατάφεραν να δραπετεύσουν με ασφάλεια από την Τσεχία !!
Όμως όλες οι παραπάνω ηρωικές κινήσεις του Nicholas παρέμεναν άγνωστες μέχρι το 1988, διότι ο ίδιος δεν ήθελε να τις αποκαλύψει . Ήταν άνθρωπος ταπεινός, μετριόφρων και δεν ήθελε να δημοσιευτούν οι παραπάνω τους ενέργειες παρόλο που αδιαμφισβήτητα έχρηζαν μεγάλου θαυμασμού, επειδή το θεώρησε απλώς καθήκον του.
Είχε κρύψει όλα τα αρχεία σε φακέλους και ντοσιέδες σε ένα μπαούλο στην σοφίτα του σπιτιού του. Ο Nicholas θα μας ήταν ακόμη και σήμερα άγνωστος αν δεν εμπλεκόταν η γυναίκα του Grete Gjelstrup.
Το 1988 η γυναίκα του Grete, καθάριζε τη σοφίτα της οικία Winton μέχρις ότου συνάντησε τυχαία ένα κρυμμένο μπαούλο. Το άνοιξε και ήταν γεμάτο με γράμματα, φωτογραφίες παλιές παιδιών ,διευθύνσεις και ταξιδιωτικά έγγραφα. Μπροστά της ξεδιπλώθηκε μια αξιέπαινη ιστορία που ο άντρας της κρατούσε μυστική ακόμη και σε κείνη παρά τα ήδη 40 χρόνια γάμου !!
Nicholas Winton
Αποκάλυψε στο σύζυγό της αυτό που αντίκρισε και προσπάθησε να τον πείσει πως αυτή η ιστορία δεν θα έπρεπε να παραμείνει κρυφή, κλεισμένη ακόμη στο μπαούλο. Η Grete (όπως και γω συμφωνώ) θεωρούσε πως ο κόσμος όφειλε να γνωρίζει για αυτή τη γενναία ηρωική ιστορία, όχι για να αποκομίσουν οι ίδιοι δημοσιότητα, αλλά για να εμπνευστούν οι συνάνθρωποί τους, να ευαισθητοποιηθούν και να πιστέψουν στην δυναμική της ανθρώπινης ψυχής που σε σκοτεινές περιόδους παραβλέπει φυλή,χρώμα και μεγαλουργεί. Η ιστορία αυτή για εκείνη θα ήταν ένα αξιοθαύμαστο μήνυμα αφού θα αναδείκνυε τον ηρωισμό, την ανθρωπιά ως πρότυπα αξιών.
Παρά τις έντονες αρχικά αντιρρήσεις του Nicholas, η γυναίκα του κατάφερε να τον πείσει (όπως κάθε γυναίκα, wonder woman στο τέλος πάντα επιτυγχάνει ) και η ιστορία του άρχισε να δημοσιοποιείται.
Την ίδια χρονιά που άρχισε να γνωστοποιείται η ιστορία του το βρετανικό κανάλι του BBC, κατόπιν συνεννοήσεως με την Grete, ετοίμαζαν στον Nicholas μια μεγάλη έκπληξη.
Βλέπετε ο Nicholas απλά είχε ενημερωθεί πως το κανάλι θα πραγματοποιούσε μια τιμητική αφιέρωση για το έργο του στο London’s Guildhall και πως τον ήθελαν να παρευρεθεί.Όμως ο ίδιος δεν γνώριζε πως σε αυτήν την συγκέντρωση θα ήταν παρόντες τα ίδια τα παιδιά που έσωσε μαζί με τους συγγενείς του !!
Μήνες πριν την διοργάνωση της παραπάνω συγκέντρωσης, το BBC είχε δανειστεί από την Grete το φάκελο με τις πληροφορίες των παιδιών που έσωσε ο Nicholas, και εντόπισαν κάποιους. Από κείνα τα παιδιά που εντόπισαν, 28 κατάφεραν να συμμετάσχουν στην τιμητική εκδήλωση του BBC.
Την ώρα που η παρουσιάστρια περιέγραφε την , την μυστική αποστολή “Kindertransport” , εμφάνισε στο κοινό το βιβλίο σημειώσεων του Nicholas με όλα τα ονόματα των παιδιών που έσωσε. Ξεκίνησε να διαβάζει μερικά από τα ονόματα. Άρχισε με την Dirmant Vera , το κορίτσι που έσωσε λέγοντας πως και κείνη είναι μαζί τους στο ακροατήριο. Καθόταν ακριβώς δίπλα από τον Nicholas και με δάκρια στα μάτια γεμάτο από ευγνωμοσύνη ,κοίταξε στα μάτια για πρώτη φορά τον σωτήρα της και τον αγκάλιασε. Εκείνη τη στιγμή τον λόγο πήρε μια άλλη γυναικά που καθόταν δίπλα του στα αριστερά του, δείχνοντας το ταξιδιωτικό έγγραφο που της έδωσε ο Nicholas για να φτάσει στην Αγγλία. Ο Nicholas την αγκάλιασε σκουπίζοντας με το μαντηλάκι του τα δάκρια του κάτω από τα γυαλιά του.
Η εκφωνήτρια έπειτα είπε να σηκωθούν όλοι όσοι βρισκόντουσαν στην αίθουσα που χρωστούσαν τη ζωή τους στον Nicholas Winton. Ο Nicholas κοίταξε γύρω του και είδε τα υπόλοιπα παιδιά που χάρη σε κείνον μεγάλωσαν τώρα να τον βλέπουν όλο συγκίνηση. Έμεινε έκπληκτος , σηκώθηκε και πλάνταξε στο κλάμα.
Η παρουσιάστρια αποκάλυψε πως 7,000 άνθρωποι βρισκόντουσαν εν ζωή χάρη σε κείνον, συμπεριλαμβανομένου τα παιδιά που έσωσε μαζί με τους απογόνους του.
Στον Winton απονεμήθηκαν αργότερα αξιώματα από το αμερικανικού Κογκρέσου καθώς και τιμητική υπηκοότητα της Πράγας, που αποτελεί την υψηλότερη τιμή της Τσεχικής Δημοκρατίας. Οδοί πήραν το όνομά του και αγάλματα κατασκευάστηκαν προς τιμήν του. Το 2003 η βασίλισσα Ελισάβετ Β ‘ τον έστεψε με τίτλο του ιππότη, εξ’ού και η επίσημη επωνυμία του Sir Nicholas Winton . Ενώ το 2010 έλαβε το μετάλλιο του « Ήρωα του Ολοκαυτώματος». Ακόμη αρκετές ταινίες εμπνεύστηκαν από το έργο του Winton για τη διάσωση των παιδιών, τα οποία έγιναν γνωστά ως « παιδιά του Winton»…
Να έχετε καλές γιορτές !!
Μαρία Νικολέτα Σουλούνια