FrapressΆτιμο πράγμα ο χρόνος! Περνά δίπλα μας κι όλα τα παρασύρει σε ένα δικό του ρυθμό. Ποδήλατο δίχως φρένα, σου λέω! Κι εμείς; Τρέχουμε πίσω να τον προλάβουμε.
Ποτέ μου δεν είχα καλή σχέση μαζί του. Ίσως γιατί δεν καταδεχόμουν άλλος να ελέγχει τα δικά μου βήματα, ίσως γιατί μόλις γύριζα το κεφάλι λιγόστευε και έπρεπε να αφήσω πίσω αγαπημένες συνήθειες, πρόσωπα και ό,τι άλλο είχα στριμώξει στη ζωή μου. Κυνηγά πάντα την ύπαρξη μας και αν νομίζεις ότι θα σου χαριστεί, κάνεις μεγάλος λάθος! Μα, η φύση μας (ε ναι!) είναι εγωιστική! Ποτέ δε της έφτασε το «τόσο» μα, θέλει «κι άλλο», «κι άλλο», «κι άλλο», σαν εκείνη τη βρύση που ξέρω ότι αφήνεις συχνά ανοιχτή με το νερό να χάνεται (κακή συνήθεια άλλαξέ την). Και άλλο χρόνο για να χαρούμε λίγες καλές στιγμές με τους ανθρώπους μας, να πιούμε μια μπύρα παραπάνω, να λιώσουμε στον ύπνο, να κουνηθούμε σε ξέφρενους ρυθμούς, να χουζουρέψουμε αγκαλιά, να δούμε την αγαπημένη μας ταινία, να λύσουμε τα πολιτικά ζητήματα (Έλληνες γαρ-πάντα έχουμε άποψη) ή και να μην κάνουμε απολύτως τίποτα! Αντί, όμως, όλων αυτών, μονίμως τρέχουμε και τρέχουμε και τρέχουμε.
Ξέρω! Σε ψυχοπλάκωσα! Μα, σου έχω καταφύγιο απέναντι στην οργή τούτου του θεριού, του χρόνου! Τα όνειρα, ντε! Όσο μάγκας κι αν είναι ο χρόνος και σε όποια φάση κι αν σε βρει, αυτά δε μπορεί να στα στερήσει, να στα τιθασεύσει, να στα κλέψει. Δικό σου είναι το λημέρι αυτό και δεν πατάει κανείς! Μπέσα! Άρα, εσύ πάρε πινέλα, μολύβια, χαρτιά και ό,τι τραβάει η ψυχή σου και ασβέστωσε! Δημιούργησε ευκαιρίες και βάλε στόχους! Τι κάθεσαι;!
Παίξε με τη φαντασία σου, ζήσ’ το, ρε αδερφέ, και μη φοβάσαι. Dream big, aim high, που λένε και στο χωριό μου, και κάν΄ το μόνος σου! Ακούς; Μόνος σου!
Ονειρέψου γιατί χανόμαστε!
Όσο για τους καλοθελητές που θα βρεθούν μπροστά, για να σου κλείσουν την κυκλοφορία. Σε προλαβαίνω! Βγάλε φλας, προσπέρασε και μη μπεις καν στη διαδικασία να αποδείξεις (τι; σε ποιον;). Τον εαυτό σου να κοιτάς και εκείνα τα ακριβά ακίνητα που έχεις στην κατοχή σου, τα όνειρα! Ψάξου, άδειασε τις τσέπες του μυαλού, στύψ’ το, βρες το επόμενο ταξίδι σου και κινήσου προς αυτή την κατεύθυνση. Θα φας τα μούτρα σου (είπαμε, λέμε αλήθειες) και η σύγκρουση μετωπική από εκείνες που αφήνουν σημάδια βαθιά στο κούτελο αλλά εσύ δε θα σταματάς! Σαν τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια στα video games που πριν προλάβεις να τα δεις σωριασμένα, έχουν ήδη σηκωθεί και είναι έτοιμα για έναν ακόμα γύρο.
Έτσι κι εσύ! Θα παίρνεις τον χρόνο σου αλλά θα συνεχίζεις. Όταν ονειρεύεσαι, επιλέγεις τη διαδρομή, το μέσο, τον άνθρωπο, τη στιγμή, δεν ξέρω εγώ, εσύ ξέρεις!
Και κάθε φορά που επιλέγεις, προσεγγίζεις δειλά-δειλά την ευτυχία, μια έννοια που όσο τη σκέφτομαι τόσο με τρομάζει αλλά, ναι, την πλησιάζεις κι όταν κάτι το φέρνεις κοντά, αυτό γίνεται μικρό και μπορεί και να το καταλάβεις και να το καταλάβω!