Στην εποχή της ευκολίας και του “φαίνεσθαι” γίναμε και εμείς, χωρίς να το καταλάβουμε, φθηνοί.

Υπόδουλοι της εικόνας και σκλάβοι του ναρκισσισμού μας.

Δημιουργοί επιφανειακών καταστάσεων και αναλώσιμων στιγμών.

Ένα με τη μάζα, τον όχλο, τους πολλούς, μην τυχόν ξεχωρίσει λιγάκι η διαφορετικότητά μας και αισθανθούμε εκτεθειμένοι.

Θύτες και Θύματα μαζί.

Όλοι στα γρανάζια μιας νέας ιντερνετικής κοινωνίας, μιας κουλτούρας ρηχότητας, μιας ζωής τόσο λίγης.

Πόσους περιορισμούς χωρέσαμε στην καθημερινότητά μας, πόσους συμβιβασμούς φορέσαμε στα όνειρα μας, πόση ουσία ξοδέψαμε σε ανθρώπους ανάξιους, πόσα πολλά ήδη γράφτηκαν, χωρίς να ειπωθεί σχεδόν τ ί π ο τ α .

Σχόλια