Γεωργία ΣιούπουληΤο Μαγικό Βουνό αποθανατίζει την ανθρώπινη αντιληπτικότητα της έννοιας του χρόνου -τη διαδρομή σε πολλές ανθρώπινες πτυχές.
Λίγα λόγια για την ιστορία του βιβλίου “Το Μαγικο Βουνό”
Ο πρωταγωνιστής μας, ο Χανς Κάστορπ, επισκέπτεται τον ξάδερφο του, Γιοάχιμ, σ’ ένα σανατόριο στο Νταβός των Ελβετικών Άλπεων. Ένα φαινομενικά μικρό ταξίδι τριών εβδομάδων διαρκεί σχεδόν μια δεκαετία.
Και ενώ αρχικά η αιτία της επίσκεψης είναι ο ξαδερφός του, μετατρέπεται σε υποχρεωτική διαμονή, λόγω της δικής του ασθένειας. Στο πολυετές ταξίδι του έρχεται αντιμέτωπος με το πέρασμα του χρόνου και πολλούς διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες.
Ο Χανς Κάστορπ ως ήρωας του βιβλίου και ως έννοια
Ο ήρωας μας, έμεινε σε μικρή ηλικία ορφανός από γονείς αλλά και από παππού, ο οποίος είχε αναλάβει την ανατροφή του από τον θάνατο των γονιών του και έπειτα. Επομένως, κατέληξε με τον θείο του Τζέιμς Τίναπελ.
Είχε μια ξεκούραστη και ευκατάστατη κατά τα άλλα ζωή λόγω της οικονομικής επιφάνειας της οικογένειας του. Λίγο πριν το ξεκίνημα της επαγγελματικής του καριέρας αποφάσισε να ξεκουραστεί ως επισκέπτης στο σανατόριο που νοσηλευόταν ο ξάδερφος του, στο Μαγικό Βουνό.
Καθ’ όλα μέτριος και συμβατικός θα μπορούσε κάποιος να πει. Με τα δικά του βιωματικά στερεότυπα κοιτούσε και κατηγοριοποιούσε τον κόσμο χωρίς να το συνειδητοποιεί. Όπως κάθε μέρα ίσως μας συμβαίνει, ”Α αυτό ναι, το έχω ξαναδεί.” είτε ασυναίσθητα είτε συνειδητά.
Είμαστε, όμως, ελεύθεροι να παρατηρήσουμε πως δεν είναι ακριβώς ένας μέτριος άνθρωπος. Κυνικά και εξονυχιστικά παρατηρητικός, βλέπει πράγματα βαθιά και σπάνια. Βιώνει τον χρόνο που περνά πολυδιάστατα.
Ερωτεύεται με επίγνωση του τι ερωτεύεται. Σπάνια μορφή αυτογνωσίας θα έλεγε κάποιος!
Το Μαγικό Βουνό ως διαδρομή
Με αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα, ο Τόμας Μαν, αναδεικνύει σπουδαίες πτυχές των ανθρωπίνων προσωπικοτήτων. Είναι σπάνιο και σπουδαίο ένας άνθρωπος, θνητός, να καταφέρει να εγκλείσει στην προβληματική του τόσο πολύπλερες και ποιοτικά άρτιες αναλύσεις για τις ανθρώπινες προσωπικότητες.
Με αυτό το βιβλίο αποδίδει μια διαδρομή κατά την οποία ένας αναγνώστης περνάει από μια πλούσια εναλλαγή συναισθηματικών μεταπτώσεων, ακόμα και αυτών που συνυφαίνονται με την υπομονή.
Δομεί αρχιτεκτονικά πολύ όμορφα τη θεώρηση του για την έννοια του χρόνου ως ανθρώπινη διάσταση. Μα το πιο σημαντικό είναι πως διδάσκει ότι μια ολοκληρωμένη διαδρομή στη ζωή αυτήν δε μπορεί να προσφέρει τσιτάτα και έτοιμα γρήγορα αποστάγματα γνώσεων.
Τίποτα δε γίνεται κτήμα και προσωπική αλήθεια από αυτό το βιβλίο, αν δεν αποκτηθεί από μια διαδικασία στην οποία κάποιος δε μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να διαθέσει χρόνο.
Αντί επιλόγου
Είναι μια απόφαση να ξεκινήσει κάποιος ένα τέτοιο ανάγνωσμα, που απαιτεί πολύπλευρη συγκέντρωση.
Μα όπως κάθε τι δύσκολο, έτσι κι αυτό, δίνει σπουδαίες κατευθυντήριες και ορίζοντες!