ΑναγνώστηςΕίναι συνήθως αυτές οι εμμονικές σκέψεις που δε μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Άλλωστε, κατάθλιψη και εμμονή δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους και δυστυχώς στις μέρες μας το φαινόμενο είναι όλο και πιο συχνό.
Μπορεί να είναι ένας άσχημος χωρισμός, ένας θάνατος κοντινού σου ανθρώπου. Το ότι μεγάλωσες, έχασες τη δουλειά σου και δυσκολεύεσαι να βρεις άλλη σε αυτή την ηλικία. Ότι απλά έπαψες να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, σε έναν ή περισσότερους τομείς.
Κανείς και τίποτα δε σε προειδοποιεί για το πόσο εύκολα και άξαφνα μπορεί να επέλθει αυτή η αλλαγή στη ζωή σου.
Συνήθως ξεκινά νιώθοντας ότι δε μπορείς να ελέγξεις το μυαλό σου, τις σκέψεις σου.
Μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να έχουν μαζευτεί τόσα πολλά αθροιστικά-από καταστάσεις που έχεις βιώσει κατά τη διάρκεια της ζωής σου- που απλά ο εγκέφαλος σου δεν αντέχει άλλη άσχημη πληροφορία και τότε είναι που γίνεται το μπαμ. Τότε απλά διαλύεται ο κόσμος σου, κι εσύ νιώθεις θεατής του εαυτού σου στον οποίο δεν έχεις κανέναν έλεγχο.
Νιώθεις μικρός και αδύναμος, ένα τίποτα μπροστά σε όλα τα μεγάλα, κι ας είναι μικρά κάποια από αυτά στην πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα, μην ξεχνάς πως είναι σχετική, ανάμεσα στους ανθρώπους γύρο σου, στον πρότερο εαυτό σου και το μυαλό σου την παρούσα στιγμή. Πριν ταυτιζόσουν μαζί του, τώρα όμως αρχίζετε να γίνεστε εχθροί. Δε θες πλέον να το ακούς, δεν αντέχεις την ύπαρξη σου. Όλα τα συναισθήματα είναι τόσο διογκωμένα προς την άσχημη πλευρά τους, που δε μπορείς να τα σηκώσεις. Τίποτα δε μπορείς να σηκώσεις, να αντέξεις. Θες απλά να σου δώσουν ένα χάπι που θα σε κάνει να μη σκέφτεσαι, να μη νιώθεις, να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις όπως ήσουν πριν, ανάλαφρος και χαρούμενος.
Ζώντας σε μια τέτοια παράνοια, σίγουρα η κατάθλιψη να σε κοιτάζει πια κατάματα και εκεί είναι που αρχίζεις να νιώθεις βάρος στην ψυχή σου και στο σώμα σου.
Μπορεί να σου βγαίνει σε σωματικούς πόνους, να παθαίνεις κρίσεις πανικού, να έχεις έλλειψη ύπνου-όρεξης και πολλές, μα πολλές άσχημες σκέψεις, κολλημένες πάντα σε αυτό ή αυτά που σε προβληματίζουν.
Αρχίζεις να έχεις τάσεις φυγής. Φυγής από τους δικούς σου ανθρώπους, από το σπίτι σου, από τη χώρα σου, από την ζωή σου ολάκερη.
Και εδώ, δε θα σου χαϊδέψω τα αυτιά, δυστυχώς δεν υπάρχει “μαγικό” χάπι γι’αυτή τη θεραπεία, μόνος σου πρέπει να το παλέψεις. Το να βρεις το πώς βέβαια, είναι που το κάνει φαινομενικά ακατόρθωτο. Μπορεί να σου πάρει χρόνο, σίγουρα θα χρειαστείς ψυχολογική υποστηρίξη, ίσως και αντικαταθλιπτικά χάπια σε κάποιες περιπτώσεις.
Κάνε το, μη φοβηθείς να επισκεφτείς έναν ειδικό. Θα σε βοηθήσει να βγεις από το σκοτεινό τούνελ που έχεις μπει.
Αν λοιπόν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, θα τα καταφέρεις, άκουσε με, μη το βάλεις κάτω. Ίσως να μη μπορείς να το διανοηθείς τώρα, αλλά όλα στο μυαλό σου είναι, κι εσύ είσαι εκείνος που στην ουσία το ελέγχεις. Αρκεί να θελήσεις να του επιβληθείς.
Αντίθετα μπορεί διαβάζοντας αυτό το κείμενο, να πιστεύεις πως σε’ σένα δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ αυτό που περιγράφω. Ξέρεις τον εαυτό σου. Άλλωστε σου έχουν τύχει πολλά και πάντα κατάφερνες να βγεις αλώβητος από ότι και αν ήταν αυτό που σε βασάνιζε.
«Εγώ είμαι δυνατός άνθρωπος», έτσι δε σκέφτεσαι; Κι όμως, ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή.
Αν λοιπόν δε σου έχει συμβεί, αλλά σου τύχει να ακούσεις για κάποιον, που “παρανόησε” για λίγο, μην απορήσεις και μη τον κρίνεις. Άνετα στη θέση του μπορεί να βρεθείς και εσύ, πίστεψε με!
Αλεξάνδρα Στεργίου