Sunkissed«Όταν βρίσκεις αυτό που πραγματικά θες να κάνεις δεν έχεις την ανάγκη των άλλων.»
Γνώρισα, ως ηθοποιό, τη Δώρα στο ρόλο της στη θεατρική παράσταση “Ο ΗΧΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ”, των Ginger Creepers. Τώρα, την απόλαυσα στο δεύτερο μέρος της “τριλογίας της αναζήτησης τον 21ο αιώνα” όπου η θεατρική αυτή μπάντα προσπαθεί να ανακαλύψει τη χαμένη Ατλαντίδα..
Πριν πούμε όμως περισσότερα για τις θεατρικές περιπέτειες της Δώρας, ας τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Η Δώρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λαμία. Όπως μας λέει για πολλά χρόνια δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με το θέατρο, λάτρευε όμως τον κινηματογράφο και δεν υπήρχε στα πλάνα της η υποκριτική. Στα παιδικά της χρόνια η μεγαλύτερη αγάπη της ήταν το διάβασμα και η λογοτεχνία, έτσι όταν ρωτήθηκε ποιόν θαύμαζε μικρή (προς μεγάλη μου έκπληξη) απάντησε τον Κάρολο Ντίκενς..
“Καθυστέρησα να καταλάβω ότι η υποκριτική είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου. Μπήκα στο Θέατρο Τέχνης σχετικά αργά, στα 22 μου. Οι περισσότεροι ηθοποιοί ξέρουν από μικροί ότι μ’ αυτό θέλουν να ασχοληθούν και κάνουν τις ανάλογες κινήσεις και σπουδές. Εγώ ήρθα Αθήνα για να σπουδάσω Ψυχολογία και δεν είχα ιδέα για το πως σπουδάζει κανείς θέατρο.”
Στην Αθήνα άρχισα να παρακολουθώ πολλές παραστάσεις και τελικά βρήκα το απαιτούμενο θάρρος και μπήκα σε σχολή!
“Για τις γυναίκες ηθοποιούς η ηλικία είναι ένα θέμα. Δημιουργείται ένα άγχος στις γυναίκες να βιαστούν να πάρουν ρόλους όσο είναι νέες και μετά είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουν ενεργές όσο μεγαλώνουν..”
Οι γονείς σου πώς πήραν την στροφή σου στο θέατρο;
Δεν τρελάθηκαν κιόλας. Ήταν μια μοναχική απόφαση, παράλληλα όμως ήταν και μια στιγμή ενηλικίωσης. Πήρα την επιλογή μου ξέροντας ότι δε θα έχω στήριξη σ΄αυτό που πάω να κάνω και αυτό με έκανε να αισθανθώ ότι ενηλικιώθηκα κάπως. Όταν βρίσκεις αυτό που πραγματικά θες να κάνεις δεν έχεις την ανάγκη των άλλων.
Ναι, αλλά η υποκριτική συνήθως έρχεται με αφραγκίες.
Ναι, οι περισσότεροι ηθοποιοί έχουμε μια δεύτερη δουλειά για να μας συντηρεί. Εγώ δουλεύω τα πρωινά σε ένα καφέ. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω χωνέψει ακόμα το γεγονός ότι πληρωνόμαστε ελάχιστα, αλλά σίγουρα δε θέλω να το εγκαταλείψω και όταν δε θες να εγκαταλείψεις κάτι το παλεύεις. Έχω τελειώσει τις σπουδές μου στη ψυχολογία, αλλά δεν είναι δουλειά που μπορείς να κάνεις part-time. Οπότε για να μπορώ να συνεχίζω την υποκριτική, τ΄αφήνω στην άκρη.
Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι άθλιο το γεγονός ότι πληρωνόμαστε έτσι. Υπάρχουν μάλιστα πολλές φορές όπου θεωρείται αυτονόητο ότι ένας ηθοποιός θα μείνει απλήρωτος, ευτυχώς δε συμβαίνει παντού. Θα ήταν όμως ωραίο να πληρωνόμαστε σωστά γι αυτό που κάνουμε και να μη χρειάζεται να κάνουμε παράλληλες δουλείες.
Αυτήν την περίοδο τι κάνεις σε σχέση με το θέατρο;
Είμαστε στη 2η χρονιά με “Τα Τέσσερα Κοριτσάκια” σε σκηνοθεσία και σενάριο του Χρήστου Καρασαββίδη. Είναι εμπνευσμένο από τα “Τέσσερα Κοριτσάκια” του Πικάσο και στην παράσταση βλέπουμε τα τέσσερα αυτά κοριτσάκια στα συντρίμμια ενός λαχανόκηπου, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια αντιπολεμική παράσταση που επικεντρώνεται στον έρωτα και την απώλεια!
Παράλληλα είμαι εδώ στο Bios με τους Ginger Creepers και παίζουμε το “Γιβραλτάρ”. Πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση με έντονα στοιχεία μυστηρίου και μαύρης κωμωδίας. Η ιστορία εν τάχει είναι ότι έχουν έρθει 2 αρχαιοκάπηλοι στο Γιβραλτάρ και αναζητούν τη χαμένη Ατλαντίδα. Μέσα σ΄αυτή την ιστορία έρχομαι και εγώ, η Τζάνις, που βρίσκομαι στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Νομίζοντας ότι έχω μπει σ΄ένα γραφείο για μια δουλειά, που είχα μιλήσει, μπαίνω στο γραφείο που έχουν στήσει τον ραδιοφωνικό τους σταθμό. Εκεί τα πράγματα ξεφεύγουν γρήγορα από τον έλεγχο.
Και τέλος, έχω ξεκινήσει πρόβες για τη “Μήδεια”, που θα αρχίσει τον Ιούνιο στο Μπάγκειον, σε σκηνοθεσία Δ. Γεωργαλά.
“Θέλω πάρα πολύ να κάνω κινηματογράφο. Μ΄αρέσει το θέατρο, αλλά τ καθετί έχει τη γοητεία του.”
Μικρή, ποια ταινία σου άρεσε;
Λάτρεψα το Lion King, αλλά πιο έντονα μου έχει μείνει η Pocahontas. Ίσως να μου άρεσε τόσο γιατί με είχε πάει βόλτα η θεία μου και είναι γενικά μια ωραία ανάμνηση..
Ως έφηβη;
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών μου χε μείνει πολύ έντονα! Κάπως ταυτιζόμουν με αυτήν την ταινία..
Τώρα, αγαπημένη;
Τώρα το Oldboy. Όταν το πρωτοείδα είχα πάθει σοκ. Το θεώρησα ευφυέστατο!
Και τι διαβάζεις τώρα;
Πολλά και διάφορα, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω αγαπημένο τότε εύκολα θα επέλεγα τον Φίλιπ Ροθ, τον λατρεύω!
Στον ελεύθερο σου χρόνο τι κάνεις;
Περνάω πολύ χρόνο με τον σκύλο μου τον Σόβελ (φτυάρι). Τον ονόμασα έτσι, γιατί όταν ήταν μικρός δεν σταματούσε να σκάβει.. Τώρα σίγα σιγά τεμπελιάζει στο σκάψιμο.
Πριν την παράσταση τι σ’ αρέσει να κάνεις;
Παλαιότερα, στα ξεκινήματα μου, θεωρούσα πολύ σημαντικό το να μην κάνω πολλά και να είμαι ξεκούραστη και συγκεντρωμένη 100%. Τώρα, που έτυχε να τρέχω αρκετά, κατάλαβα πως όσο πιο κουρασμένη είμαι τόσο καλύτερα αποδίδω. Ακόμα όμως θέλω να φτάνω αρκετά νωρίτερα στο χώρο και να χαλαρώνω εκεί.
Μετά;
Μετά δε μ΄αρέσει καθόλου να γυρίζω απευθείας σπίτι. Θέλω να βγω λίγο με φίλους, για ένα ποτάκι έστω..
Ευχαριστούμε το Βασίλη Ζάκκα για τις φωτογραφίες του και το Bios για τη φιλοξενία του