Δέσποινα ΜπαράκηΤο TEDxAUEB 2019 κατάφερε -για άλλη μια φορά- να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας!
Το TEDxAUEB, πιστό στο ραντεβού του, επέστρεψε και η αλήθεια είναι ότι μετά το περσινό event (για το οποίο αξίζει να διαβάσεις εδώ, αφού με βοήθησε να βρω τη δική μου Άρκτο) δεν γινόταν να χάσω το TEDxAUEB 2019 με θέμα Blank ή αλλιώς το κενό.
Το κενό. Μια έννοια τόσο ανοιχτή και ενδιαφέρουσα καλύφτηκε από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, με τον καθένα από αυτούς να δίνει μιαν άλλη ερμηνεία στο κενό, είτε αυτό είναι το συναισθηματικό κενό, είτε πρόκειται για πραγματικό κενό. Θα μιλήσουμε, όμως, παρακάτω αναλυτικά για την κάθε ομιλία. Προς το παρόν ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Λίγα λόγια για την παρουσιάστρια…
Στο φετινό TEDxAUEB παρουσιάστρια ήταν η Νατάσα Εξηνταβελώνη μια εκπληκτική ηθοποιός και πάνω απ’ όλα γυναίκα, που έφερε στη σκηνή του event φρεσκάδα και αποτέλεσε την καλύτερη εισαγωγή στο θέμα, αφού μας μίλησε για το πως βλέπει η ίδια το κενό, όντας ηθοποιός!
TEDxAUEB 2019 | Session 1
Juliano Kaglis
Το πρώτο session ξεκίνησε με τον Juliano Kagli, ζωγράφο, ο οποίος μας μίλησε για το πως κάποιος καλλιτέχνης φτιάχνει ένα έργο. Πώς, δηλαδή, το απόλυτο κενό ενός καμβά γεμίζει.
Ο καλλιτέχνης, υποστήριξε, ότι δεν είναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους. Η μοναδική μικρή του διαφορά είναι ότι επεξεργάζεται ό,τι ιδέα έχει και δουλεύει πάνω σ’ αυτή.
Σκοπός του είναι μέσα από την Τέχνη να εκφράζεται και να φτιάχνει -ίσως- κάτι πολύ ωραίο. Ένας άδειος άσπρος καμβάς γίνεται έργο, μέσα από κάτι που υποσυνείδητα υπάρχει στο μυαλό του ζωγράφου.
Μερικά από τα στάδια του έργου του «Το Δωμάτιο»
«Όταν εκεί που προηγουμένως υπήρχε απλώς το κενό, κάτι αρχίζει ξαφνικά να υπάρχει, νιώθουμε ότι αυτό το μυστήριο μας ξεπερνά, νιώθουμε σχεδόν το συναίσθημα του υπερφυσικού και του ανώτερου.»
Katerina Soldatou
H Κατερίνα Σολδάτου, ανέβηκε στη σκηνή και μας μίλησε για το κενό μέσα από την εμπειρία, που έχει από τον ακραίο χορό σε πανιά. Παράλληλα, όμως, μας μίλησε και για το πως βιώνει το κενό όταν κάνει ελεύθερη κατάδυση.
Η Κατερίνα Σολδάτου, μέσα από την ομιλία της, μας θύμισε πόσο σημαντικά είναι τα όνειρα και πως τελικά χωρίς αυτά δεν προοδεύουμε. Όταν βρίσκεται στο κενό, είπε χαρακτηριστικά, ότι γίνεται κενή και κάθε κενό της γεμίζεται με το όνειρο που πραγματοποιεί.
Το κενό, τόνισε, ότι μπορεί να σε βοηθήσει να αποβάλλεις κάθε τι περιττό. Και ενώ στον αέρα τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, μέσα στο νερό επικρατεί μια διαφορετική κατάσταση ροής.
«Στο κενό σκέφτεσαι μόνο αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Και εκείνη τη στιγμή συμβαίνει κάτι πάρα πολύ όμορφο, σε αυτή την κατάσταση γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.»
Stefanos Tsallas
Το κενό ανάμεσα στον γιατρό και τον ασθενή υπάρχει στην πλειονότητα αυτού του τύπου σχέσης και ο Στέφανος Τσάλλας μας μίλησε γι’ αυτό το κενό.
«Μην είσαι συναισθηματικός, σε μια κρίσιμη ώρα δεν θα μπορείς να αντιδράσεις σωστά». Είναι μια συνηθισμένη φράση, που λέγεται σε νεαρούς γιατρούς. Μας τόνισε ότι μαθαίνεις να ελέγχεις τα συναισθήματά σου και προσπαθείς να κάνεις τα πάντα σωστά, παρότι κάποιες φορές δεν πάνε τα πράγματα καλά.
Και έπειτα συνέχισε μιλώντας μας για την εμπειρία του, όταν βρέθηκε στις μονάδες υγείας στη Λέσβο. Εκεί, έπρεπε να συνδεθεί με τους πρόσφυγες, διότι ήταν πολύ δύσπιστοι και φοβισμένοι απέναντί στους γιατρούς. Έπρεπε, για να τους βοηθήσουν, να μάθουν κάποιες λέξεις σε διαφορετικές γλώσσες με σκοπό να μειωθεί το «κενό», που δημιουργείται από το πολιτισμικό χάσμα.
«Ένα μεγάλο κομμάτι του να είσαι νεαρός γιατρός είναι ότι φοβάσαι σχεδόν συνέχεια. Οι επιλογές σου θα έχουν συνέπειες για τον άρρωστο και εσύ θα πορευθείς με αυτό. Όμως, το μικρότερο βήμα που θα κάνεις προς κάποιον που έχει χάσει τα πάντα μπορεί να σημαίνει τον κόσμο όλο γι’ αυτόν.»
De Lumn
Οι De Lumn είναι ένα νεοσύστατο σχήμα, που κινείται σε minimal ηλεκτρονικά ηχοτοπία. Με τη φρεσκάδα τους έφεραν άλλον αέρα και μας έδειξαν τη δική τους εκδοχή του «κενού».
Άκουσέ τους παρακάτω:
3 facts για το TEDxAUEB 2019:
- Πάνω στις μπλούζες τον εθελοντών υπήρχε μια τελεία, που σημαίνει ότι ήταν εθελοντές.
- Την ημέρα του event υπήρχε ένα chatbox στο Messenger, το οποίο σου παρείχε σημαντικές πληροφορίες για το event.
- Αν 2 ή/και περισσότερα άτομα ένωναν τα καρτελάκια τους, θα παρατηρούσαν ότι θα δημιουργούσαν ένα μεγαλύτερο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο καρτελάκι.
TEDxAUEB 2019 | Session 2
Rosas En El Fuego
Οι Rosas En El Fuego ανέβηκαν στη σκηνή στην αρχή του δεύτερου session και μας εντυπωσίασαν! Μέσα σε λίγα λεπτά μας γέμισαν με πολλά συναισθήματα, μέσα από αυτή την εκπληκτική μορφή Τέχνης.
Daniel Hulme
Τι θα γινόταν αν είχαμε λύσει το βιοποριστικό μας πρόβλημα; Τι θα γινόταν αν είχαμε όλοι φαγητό; Αν είχαμε όλοι γνώσεις και δεξιότητες; Αν ήμασταν όλοι υγιείς; Με αυτά τα ερωτήματα ξεκίνησε την ομιλία του ο Daniel Hulme, καταλήγοντας στη σημαντικότερη ερώτηση… Τι θα κάναμε τότε, που δεν θα είχαμε πλέον προβλήματα;
Έδωσε δύο εναλλακτικές η πρώτη ήταν να προσπαθήσουμε να είμαστε περισσότερο χαρούμενοι και η δεύτερη να έχουν όλοι τις ίδιες ευκαιρίες για να είναι χαρούμενοι. Βέβαια, ίσως αν είχε λυθεί το βιοποριστικό μας πρόβλημα να έπρεπε να ασχοληθούμε με άλλα πράγματα.
Ο κος Hulme αναρωτήθηκε, επιπλέον, πως θα ξαναξεκινούσαμε, ως είδος, αν αρχίζαμε πάλι από την αρχή από το κενό από το τίποτα.
Τα πράγματα μάλλον θα ήταν διαφορετικά και το «κενό» ίσως να μειωνόταν, επειδή όμως δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή πρέπει να αλλάξουμε κάποια πράγματα και ίσως τότε να τα καταφέρουμε.
«Οι εταιρίες είναι οι βασικοί συντελεστές της καινοτομίας. Αλλά σήμερα, αναγκάζουμε τους ανθρώπους να ανταγωνίζονται και όχι να συνεργάζονται.»
Dimitra Sfika
Η Δήμητρα Σφίκα, όντας ψυχοθεραπεύτρια, μας έδωσε μια άλλη έννοια του κενού. Η ίδια, μέσω της εμπειρίας της με άτομα εξαρτημένα μας μίλησε για το πως βιώνουν εκείνα το κενό. Το κενό που δε γεμίζεται με την εξάρτηση, αλλά παγώνει, όπως μας είπε χαρακτηριστικά.
Μας ανέφερε συγκεκριμένα «Το Σπασμένο Κουβάρι της Παιδικής Ηλικίας», απ΄το οποίο ξεκινούν όλα. Μια τραυματική παιδική ηλικία, δημιουργεί το απαιτούμενο κενό, που συμπληρώνεται από οποιοδήποτε είδος εξάρτησης.
Βέβαια, η εξάρτηση σχετίζεται με την προσωπικότητα, το περιβάλλον (οικογένεια) και την επαφή που έχει ο κάθε άνθρωπος με την ουσία. Η κα Σφίκα μας μίλησε μ’ ένα βιωματικό παράδειγμα για τη Μαρία, η οποία έφτασε στον δικό της πάτο και θέλησε να ξαναρχίσει τη ζωή της από την αρχή, αλλά διαφορετικά.
«Για να γεμίσεις το κενό πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου και μετά το παιδί σου.» είπε στη Μαρία σε μια από τις πρώτες συνεδρίες της και αυτό έκανε η Μαρία και 10 χρόνια μετά όχι μόνο είναι καθαρή, αλλά είναι πραγματικά ευτυχισμένη.
«-Και; Τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Είπε η Μαρία.
-Σκέφτομαι να ζήσω.»
Alkioni Papadaki
Η αγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη πήρε τη σκυτάλη από τη Δήμητρα Σφίκα, με μια διαφορετική ομιλία, αφού μας έγραψε όλα όσα ήθελε να μας πει.
Προσπαθώντας να δώσει τη δική της έννοια στο κενό μας εξήγησε ότι γι’ αυτή κάθε φορά που ξεκινά να γράφει ένα νέο βιβλίο είναι σαν να το κάνει για πρώτη φορά. Υποστήριξε ότι αν ο συγγραφέας δεν ζει ή/και δεν νιώθει δεν μπορεί να γράψει και έτσι το κενό αυτό της λευκής σελίδας θα μείνει για πάντα κενό.
«Αυτό το κενό, της λευκής σελίδας, πάντα σε απασχολεί και ακόμη και αν ξέρεις τους ήρωες και την πλοκή πρέπει να καταφέρεις να τους δώσεις ζωή! Να χτυπήσει η καρδιά τους πάνω στο λευκό χαρτί. Και μετά έρχονται οι λέξεις… Οι λέξεις πρέπει να έχουν βάρος χρώμα, μπορεί να κάθεσαι ώρες και να μην μπορείς να γεμίσεις τις κενές σελίδες.»
«Ρισκάροντας μπορεί να πλήρωσα κάτι παραπάνω, αλλά δεν ζήτησα ποτέ τα ρέστα από τον ταμία.»
TEDxAUEB 2019 | Session 3
Pavlina Voulgaraki
Η Παυλίνα Βουλγαράκη ανέβηκε στη σκηνή και μέσα από μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια της όπως «Λαβύρινθοι» και «Μωβ Καληνύχτες» μας διηγήθηκε τις δικές της ιστορίες και πως η ίδια αισθάνεται το κενό.
Dionysios Simopoulos
Ο Διονύσιος Σιμόπουλος ανέβηκε στη σκηνή και μας θύμισε πόσο μικροί είμαστε σ’ αυτό το σύμπαν. Μας μίλησε για το κενό που βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα το σύμπαν.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι από την ανακάλυψη του Γαλιλαίου -μέσω ενός τηλεσκοπίου- φτάσαμε στο σήμερα με τα τεράστια και διαφορετικά είδη τηλεσκοπίων (ραδιοτηλεσκόπια, επίγεια τηλεσκόπια κ.ά), που μας παρουσιάζουν μια καλύτερη εικόνα του σύμπαντος, αφού λειτουργούν ως μελετητές ή πρεσβευτές του ανθρώπου.
Τα δεδομένα του σήμερα έχουν αλλάξει τον κόσμο, που βρισκόμαστε, οι πρεσβευτές μας – διαστημοσυσκευές μας, μας δίνουν συνεχώς πληροφορίες και οι αστρονόμοι πρέπει να τα μελετήσουν και να συμπληρώσουν ακόμα περισσότερα «κενά» κομμάτια στην Ιστορία του Σύμπαντος.
«Ως τώρα, έχουμε συμπληρώσει ένα πολύ μικρό κομμάτι του κενού. Υπάρχουν πολλά ακόμα για να ανακαλύψουμε.»
Rania Svoronou
Η Ράνια Σβορώνου ξεκίνησε την ομιλία της κάπως αναπάντεχα, κάνοντας μια αναφορά στο πιο βαρετό χρώμα, που δεν είναι άλλο από το ροζ. Η κα Σβορώνου, όντας σχεδιάστρια, μας έκανε να καταλάβουμε τη δυσκολία και την πρόκληση, που έχει γι’ αυτή το κενό.
Βλέπεις, η δημιουργία μέσα από το απόλυτο «κενό» είναι από μόνη της κάτι αρκετά προκλητικό, αλλά ταυτόχρονα πολύ γοητευτικό. Το “Design Thinking”, ο τρόπος δηλαδή που κάποιος σχεδιάζει κάτι, έχει συνδεθεί σε μεγάλο βαθμό με την απλοποίηση. Τα πράγματα, όμως, θα έπρεπε να είναι ανάποδα.
H ενσυναίσθηση και η δημιουργικότητα είναι οι λέξεις κλειδιά, όχι η απλοποίηση, αφού αυτά μας διαφοροποιούν από τις μηχανές. Η ίδια μας ανέφερε ότι μετά από ένα πρόβλημα υγείας, δημιούργησε το δικό της «κενό», με ανεκτικότητα, δημιουργικότητα, δεσμεύσεις και λίγη τύχη.
«Δεν χρειάζεται να σου συμβεί κάτι άσχημο για να αλλάξεις. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης σου, αλλά κυρίως πράξε!»
Maria Georgakarakou
Η Μαρία Γεωργακαράκου ξεκίνησε μ’ έναν πολύ ενδιαφέρον τρόπο την ομιλία της, αφού μας έβαλε να κλείσουμε τα μάτια μας μ’ ένα μαύρο ύφασμα. Βλέποντας ένα θολό σκούρο γκρι μάθαμε ότι είναι Ιστορικός Μουσικής και μάλιστα δεν δίστασε να μας τραγουδήσει.
Όταν βγάλαμε το ύφασμα από τα μάτια μας, προς έκπληξή μας, η κα Γεωργακαράκου είδαμε ότι ήταν τυφλή. Μας μίλησε για τη ζωή της και πως το κενό, που δημιουργούταν λόγω του προβλήματος όρασής της, επηρέασε τους ανθρώπους, που την περιέβαλαν.
Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν ότι δεν επηρεάστηκε ποτέ από αυτό το κενό. Ποτέ δεν ένιωσε διαφορετική, παρότι γεννήθηκε με τύφλωση.
Άλλοι άνθρωποι, ωστόσο επηρεάστηκαν απ’ αυτό ειδικά στη χώρα μας, διότι όπως επισήμανε μερικές φορές αν δεν μπορείς να δεις κάποιον θεωρείς ότι δεν είναι καν εκεί…
«Όλοι έχουμε φωνή, και αν ενωθούμε, αυτή μπορεί να ακουστεί σε όλα τα μέρη του κόσμου.»
TEDxAUEB 2019 | Session 4
Katerina Vrana
Η Κατερίνα Βρανά μέσα από την υπέροχη ομιλία της, μας θύμισε ότι καμιά φορά αν δεν πάθεις κάτι και δε βρεθείς στο απόλυτο κενό, δεν ξεκινάς από την αρχή.
Με πολύ και έξυπνο χιούμορ μας μίλησε για την περιπέτεια της υγείας της, που την έκανε να μάθει -και ακόμα μαθαίνει- να κάνει τα πάντα από την αρχή. Να μιλά, να περπατά, να εξυπηρετείτε μόνη της. Μας είπε χαρακτηριστικά ότι νιώθει ότι οι μεγάλοι της ανταγωνιστές είναι τα μωρά!
Το πρόβλημά υγείας της δεν την αποθάρρυνε, αλλά βρήκε τη δύναμη να ξανακάνει κάποια πράγματα από την αρχή, έχοντας περισσότερη σοφία και θέληση από ποτέ.
«Βλέπω αυτό που μου συνέβη σαν να είμαι ένας ασπροπίνακας και ό,τι είχα γράψει για τον εαυτό μου σβήστηκε. Τα κενά στη ζωή είναι πολλά, και σε αυτές τις στιγμές μας δίνεται η ευκαιρία να αναθεωρήσουμε.»
Connie Chiu
Η Connie Chiu είναι ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά μοντέλα με αλμπινισμό στο χώρο της μόδας. Ξεκινώντας την ομιλία της μας ρώτησε πως την βλέπουμε και ξεκίνησε να μας εξηγεί τι σημαίνει να έχεις αλμπινισμό.
Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε όταν ακόμα και στην Σουηδία, όπου μετακόμισε, είπε πως ήταν πιο ανοιχτόχρωμη σε σχέση με τους υπολοίπους. Μάλιστα, ένας ηθοποιός -με τον οποίο μιλούσε μια μέρα- την παρομοίασε μ’ έναν λευκό καμβά, δικαιολογώντας για ποιο λόγο θέλουν όλοι να δουλέψουν μαζί της.
Φυσικά, η ίδια δεν το θεώρησε κομπλιμέντο, παρότι έχει καταλάβει ότι ήταν ένας από τους λόγους που πολλές φορές την επέλεγαν στη δουλειά της. Μάλιστα, ουκ ολίγες φορές δέχτηκε παρόμοια σχόλια, καταλήγοντας στο γεγονός ότι ο καθένας είναι αυτός που είναι και πρέπει να αποδέχεται τον εαυτό του.
«Η ζωή είναι σαν ένα κενό βιβλίο. Θες οι σελίδες του να γεμίσουν με αποφάσεις άλλων, ή με τις δικές σου;»
Nikos Karathanos
Ο Νίκος Καραθάνος ανέβηκε στη σκηνή και μας μίλησε για τα δικά σου κενά. Από το κενό μεταξύ αυτού και των γονιών του, μέχρι και το κενό που ένιωσε ως μάγειρας.
Ξετυλίγοντας το δικό του κουβάρι και το πως ο ίδιος ξεκίνησε από το μηδέν και έγινε μάγειρας, μας έκανε να δούμε το κενό μέσα από τα δικά του μάτια. Μάλιστα, παραδέχτηκε πως, κάπως συμπτωματικά, η λέξη «φαγητός» ήταν η τρίτη που είπε μετά τις λέξεις μαμά και μπαμπά.
Μέσα από πολλή υπομονή και θέληση, στις 16 Μαρτίου 2008, έγινε ο νεότερος μάγειρας με αστέρι Michelin. Τότε άρχισε να ασχολείται με βραβεία, μέχρι που ξαφνικά λίγα χρόνια μετά, στα 33 του, ένιωσε ότι είναι ο πιο κενός άνθρωπος στον κόσμο. Χρειάστηκαν 6 μήνες για να αλλάξει τα πάντα και το κενό να σταματήσει να υπάρχει.
Άξιο αναφοράς είναι και το κλείσιμο της ομιλίας του με τον ορισμό του σεφ και του μάγειρα, καταλήγοντας στο γεγονός ότι τελικά μάλλον ο ίδιος δεν είναι ούτε σεφ, ούτε μάγειρας, αλλά είναι ο φαγητός!
«Όταν βραβεύτηκα με αστέρι Michelin ήταν η πρώτη φορά που μέσα στο κενό ένιωθα χαρούμενος.»
Highlight του event…
Υπήρξαν δύο στιγμές σε δύο διαφορετικές ομιλήτριες, που ήταν τα highlights του event.
Και οι δύο στιγμές ήταν πραγματικά απίστευτες και έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου πολύ έντονα.
Αυτές οι ομιλίτριες δεν ήταν άλλες απο τις κυρίες Μαρία Γεργακαράκου και Κατερίνα Βρανά, που όταν τελείωσαν τις ομιλίες τους, όλοι οι παρευρισκόμενοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και τις αποθέωσαν, χειροκροτώντας και τις δύο.
Τι θα άλλαζα…
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω κάτι, που θα άλλαζα, αλλά αν έπρεπε να αλλάξω κάτι αυτό ίσως να ήταν ο χώρος, για να μπορεί όλο το κοινό να βλέπει πολύ καλά στη σκηνή.