Μαίρη ΜαθιουδάκηΑπό τις 17 Μαρτίου του 1988 το ερώτημα παραμένει το ίδιο: «Ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω;»
Κάποιες φορές τους ανθρώπους δεν τους καταλαβαίνουμε, παρά μόνο τους νιώθουμε, τους αφήνουμε να κυλάνε μέσα μας.
Πολλές φορές τους ψάχνουμε ανάμεσα στις ανησυχίες, τις αγωνίες, σε εκείνο ακριβώς το σημείο που νομίζεις ότι ο κύκλος των αμφισβητήσεων και της φιλοσοφίας περί ανέμων και υδάτων θα κλείσει.
Σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων θαρρώ ανήκει και ο Νικόλας Άσιμος – ναι, ναι.. ανήκει, σε χρόνο ενεστώτα και όχι παρελθοντικό.
«Συγγνώμη, ρε Νίκο, που δε σου άδειασα νωρίτερα τη γωνιά, αλλά ως και ο θάνατος, ο οποίος όμως κυκλοφόρησε σε ελάχιστα αντίτυπα, δε με ήθελε»
(από το σημείωμα που άφησε στον ιδιοκτήτη του ψιλικατζίδικου που νοίκιαζε στην οδό Καλλιδρομίου)
Ο Νικόλας Άσιμος λέγεται ότι ήταν μουσικός, αναρχικός, κάποτε ποιητής, ηθοποιός και συγγραφέας, γραφικός, τρελός και πολλά ακόμη –στα κομμάτια τέτοιοι χαρακτηρισμοί.
Για εμένα καμία από αυτές τις φτιασιδωμένες ταμπέλες δεν ταιριάζει σε αυτή την προσωπικότητα.
“Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.”
Το μόνο που θα μπορούσα ίσως να γράψω για εκείνον με βεβαιότητα είναι ότι ήταν ένας άνθρωπος με μια μοναδική ιδιοσυστασία, η οποία του επέτρεψε να αφήσει ένα τόσο έντονο αποτύπωμα που ακόμα και τώρα, 31 χρόνια μετά το θάνατο του, αρνείται να ξεφτίσει.
Στεκούμενος ατίθασα στο χείλος του γκρεμού, πάντα απέναντι από κάθε μορφή περιορισμού, με τη μουσική και τους στίχους του να τρυπάνε σαν λεπίδια τη σάρκα του δέκτη, αναζητούσε «Κροκανθρώπους».
“η ζωή
(από το βιβλίο του “Αναζητώντας Κροκανθρώπους”)
Και ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.
Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης.
Εγώ δεν χρειάζομαι τον κόσμο
Κακώς έχεις νομίσει.
Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
Χρειάζομαι απλά
Να δημιουργώ κόσμους.”
Εκείνος, ανένταχτος, επιμένοντας στην ωμή γλώσσα της αλήθειας του, με τις «παράνομες» κασέτες του και οι άλλοι, οι εκσυγχρονιστές του συστήματος, με τη σοβαροφάνεια τους.
“Προκειμένου να κάνω κύκλους, εγώ μπαίνω μέσα στον κύκλο και τον αντιμετωπίζω. Παρόλο που βρίσκομαι ακόμα στην περιφέρεια. Θα φτάσω και στο κέντρο”.
Νικόλας Άσιμος
Ο Νικόλας Άσιμος δεν είναι ούτε ο «ομφαλός της αμφισβήτησης», ούτε ένας μοναχικός άνθρωπος, ούτε ένα άτομο με κάποια ψυχοπνευματική διαταραχή ή ένας ακόμα τραγουδοποιός.
Πολύ περισσότερο, ο Νικόλας Άσιμος είναι το «Γιουσουρούμ», το « Παπάκι», ο «Μηχανισμός», το «Δωμάτιο στο Άμστερνταμ», το «Αγαπάω και Αδιαφορώ» και πολλά ακόμη.
Δες εδώ: Όταν η ποίηση συναντάει τη μουσική: 6+1 μελοποιημένα ποιήματα που πρέπει να ακούσεις