O Mc Yinka είναι ένας μουσικός που αλλάζει διαρκώς. Συνεργάζεται με νέα πρόσωπα άτομα και τα event του εμπεριέχουν όλη την μαύρη μουσική και όχι μόνο!

O Mc Yinka αναφέρει:

“Έχω πολλά ακούσματα και έχω κάνει διάφορες συνεργασίες, αλλά πάντα η βάση μου είναι το χιπ χοπ. Ξεκίνησα από πολύ μικρός να πιάσω mic και έκτοτε δεν τ’ άφησα.”

Πώς ξεκίνησες στον χώρο;

Μεγάλωσα στα Πατήσια, που τότε είχε πολύ ωραία hip hop στέκια. Το “ασανσέρ” και λίγο πιο κάτω -προς Άγιο Νικόλαο- το “Άνω Κάτω”. Εκεί πήγαιναν και έπαιζαν τύποι, όπως ο Εισβολέας, οι Άλφα Γάμα και πολλοί άλλοι. Την ίδια περίοδο ο αδερφός μου ξεκίνησε φτιάχνοντας τις “Παρεμβολές” και μάλλον μου κόλλησε το μικρόβιο.

Άρχισα με Drum and Bass μαζί με έναν συμμαθητή μου, τον Texture, που έφτιαχνε κυρίως DnB & Jungle ήχους και ακούγοντας Mcs από το εξωτερικό, πήρα και σαχλαμάριζα με το μικρόφωνο. Άρχισα να γράφω πρώτα ξένο στίχο και αρκετά μετά ελληνικό. Πηγαίναμε στα hip hop parties και όταν έπαιζε freestyle πάντα έμπαινα. Παράλληλα με αυτά έπαιζα σε μπάντες.

Οι 2 προσωπικοί δίσκοι του Mc Yinka έχουν βάση-ξεκάθαρα το Hip Hop, αλλά στα live του κινείται σε διάφορα συγγενικά είδη…

“Πλέον στη μουσική και στα live μου δεν θέλω να είμαι μόνο στο hip hop. Στα live session που κάνω με djs βάζουμε και reggae, funk, soul. Είμαι άνθρωπος που θέλει αποχρώσεις. Έχω μελετήσει πολλά και διάφορα μουσικά ιδιώματα και δεν μ’ αρέσει να μένω καρφωμένος σε ένα.

Είναι εύκολο να αναμεινγύεις πολλά μαζί;

Κοίτα εγώ θέλω να γίνεται ένας διάλογος μουσικός και διαπολιτισμικός. Δεν είναι εύκολο σίγουρα, θέλει πολλή δουλειά για να μπουν ομοιόμορφα σ’ ένα live. Αυτό που κάνουμε, έπειτα από πολύ τζαμάρισμα και πολλά session με την μπάντα τους The Fuzics, ανήκει στο ευρύτερο φάσμα της “μαύρης μουσικής”.

Και με τον όρο “μαύρη μουσική” εσωκλείω Jazz, Funk, Hip Hop, Afro, Reggae, τα οποία όλα συνδέονται μεταξύ τους. Έχουν την ίδια τεχνοτροπία και ρυθμολογία. Υπάρχει το Suffle (swing) που προέρχεται από τα Αφρικάνικα κρουστά.

Όπως η γνώση μεταφέρεται προφορικά, έτσι και οι ρυθμοί, κυρίως μέσω του slave trade τότε. Καθώς, εξελίσσεται η μουσική και ο άνθρωπος, με τις γενιές οι ρυθμοί ήρθαν στο τώρα. Αυτοί οι ρυθμοί εκφράζονται ως επί το πλείστον σήμερα μέσω του hip hop. Αλλά τελικά όλα είναι ένα!

Άρα αυτή τη στιγμή σε τι καλλιτεχνική φάση είσαι;

Έκλεισε επίσημα ένα μεγάλο κεφάλαιο για μένα με τη λήξη της live μπάντας των Imam Baildi. Είμαι σε φάση, γι’ ακόμη μία φορά στη ζωή μου, όπου ψάχνομαι μουσικά πολύ. Πέραν των The Fuzics, συνεργάζομαι με τον αδερφό μου και κάνουμε πάρτι με καλεσμένους Mcs, soulful ερμηνευτές, κ.ά.

Γενικά είμαι σε μία κάπως εσωτερική φάση – αναζήτηση, που χρειάζομαι χρόνο, μόνος, για να βάλω κάποια πράγματα σε σειρά με ηρεμία. Έχω αρκετά κομμάτια έτοιμα για ηχογράφηση και θέλω να φτιάξω, για μερικά απ΄αυτά, video clips.

Θες να πεις λίγα πράγματα για όσα θα βγάλεις σίγουρα;

Θα βγάλω ένα hip hop κομμάτι, κάπως dark, που θα λέγεται “Το φυλακτό”, μετά θα βγει ένα πιο trap “στη σκιά της αγάπης” και μετά με την μπάντα ένα καθαρά funk τραγούδι το “Baga Jaga”.

Εσύ παίζεις κάποιο όργανο;

Μελετάω το μπάσο επίμονα. Μου αρέσει και προσπαθώ διαρκώς για να γίνομαι καλύτερος μουσικός στη θεωρία, αλλά και στην πράξη. Σκοπός μου είναι να καταφέρω να έχω την απαιτούμενη τεχνική κατάρτιση, ώστε να μπορώ ευκολότερα να εφαρμόσω τις ιδέες μου. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που μαθαίνω το μπάσο, για να μπορώ να φτιάχνω μόνος μου κάποιες μπασογραμμές, μελωδίες, ακόρντα, κτλ.

Με την υποκριτική ασχολείσαι καθόλου;

Γενικά, δεν κυνηγάω την υποκριτική. Αν μου κάνουν πρόταση και αυτό που μου προτείνουν έχει κάτι να πει, λέω ναι. Αλλά από μόνος μου δεν ασχολούμαι. Μ’ αρέσει, αλλά προτεραιότητά μου είναι η μουσική. Το τελευταίο που έκανα ήταν το “ΝΕΚΥΙΑ εκ-στάση” της Φένιας Παπαδόδημα.

Πρόκειται για μία εντελώς πρωτότυπη εκστατική μουσική αφήγηση πάνω σε πειραματισμούς της σύγχρονης jazz και σε κείμενα του Ομήρου. Αλλά γενικά έχω παράπονο από τον κόσμο του θεάτρου.

Είχε γίνει μια φορά η παράσταση Corpus Christi, η οποία μεταξύ άλλων μαρτυρούσε μία ιδιαίτερα τρυφερή σχέση ανάμεσα στον Ιησού και τον Ιούδα. Εννοείται πως η εκκλησία τους μήνυσε και έκανε τα πάντα για να σταματήσει η παράσταση.

Αλλά μία φορά μαζεύτηκαν οι Χρυσαυγίτες έξω από το θέατρο και έκαναν φασαρίες. Εκεί δεν είδα τον κόσμο του θεάτρου να αντιδρά και αυτό με ενόχλησε. Αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε ένα Live Hip Hop σίγουρα δεν θα μέναμε αμέτοχοι.

Πάνω σ’ αυτό, θέλω να σου κάνω μια ερώτηση που θέλω καιρό να κάνω, πόσο μακριά ή κοντά είναι η Ελλάδα στο να έχει μαύρο πρωθυπουργό;

Παρά μα πάρα μα πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ μακριά. Μπορεί και 150 χρόνια!

Βρες τον Mc Yinka εδώ!

Σχόλια