Γιώργος Φιρμάνι11. RSN – Strange Eyes (01/06 Agogo Records)
Ανάμεσα στα αναλογικά synths, το trip hop υπόβαθρο και τις “ηλεκτρικές” επιρροές του Strange Eyes, αναγνωρίζει κανείς τόσο την τεράστια εξέλιξη του RSN όσο και τη προσοχή του στη λεπτομέρεια.
Στα δεκατρία κομμάτια του δίσκου δε βρίσκεις ούτε ένα filler track, ενώ η ροή του δίσκου είναι στρωτή και ομαλή. Εύκολο άκουσμα, χωρίς να είναι εύκολη μουσική, το Strange Eyes έχει τη γλύκα και τη φρεσκάδα μίας καλοκαιρινής μπόρας. Σκοτεινές γκρούβες, εξαιρετικά vocal performances από Kid Moxie, Thaliah, Kathrin deBoer και Polina Leshnevskaia και raps από τον MC Yinka συμπληρώνουν το πακέτο του καλύτερου δίσκου του RSN μέχρι στιγμής!
12. Τρίτος Οφθαλμός – Φάμπρικα (29/06 Self Released)
Μια solo δουλειά του Άσαρκου ήταν η κρυφή επιθυμία πολλών ακροατών, ακόμα κι αν αυτοί δεν ήταν οπαδοί των Βήτα Πεις. Δεκαέξι χρόνια μετά το Αθάνατο, ο Άσαρκος συνεργάζεται με τον παραγωγό AV47 και οι δυο τους, ως “Τρίτος Οφθαλμός”, κυκλοφορούν τη Φάμπρικα.
Είκοσι τρία κομμάτια (ασφαλώς και είναι τόσα) που επιβεβαιώνουν, επιτέλους, αυτό που ξέραμε όλοι: Ο Λόγος 90 Μοίρες είναι ο καλύτερος MC αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Περίτεχνο, αψεγάδιαστο και τέλεια εκτελεσμένο ραπ, με διπλά νοήματα, εντυπωσιακές αλλαγές στα flow, που καταφέρνει να ακούγεται ενδιαφέρον και ουσιαστικό, ξεφεύγοντας από τη παγίδα της στεγνής επίδειξης τεχνικής. Δίσκος για μελέτη, σκέψη και θαυμασμό.
13. Mcurtis – Yomi (28/09 Kraak Records)
Η πρώτη full length δουλειά του mCurtis, πατάει πάνω σε ένα μεγάλο εύρος μουσικών επιρροών και ιδεών, για να καταλήξει σε υπέροχες ηλεκτρονικές γκρούβες και downtempo ρυθμούς. Η σκοτεινή θεματολογία του δίσκου σε συνδυασμό με τις πολλές διαφορετικές μουσικές στροφές που παίρνει το Yomi, συνθέτουν το soundtrack μίας εξερεύνησης προς την μουσική που σου αρέσει αλλά δεν έχεις ακούσει ακόμη.
Σίγουρα το πιο υποτιμημένο album της λίστας, άκουσε το αν θέλεις το trip-hop σου λίγο πιο περίεργο απ’ το συνηθισμένο!
14. Iratus – Voyager 3 (01/10 Self Released/DYNASTY)
Με το που πατάς το play στο πρώτο κομμάτι του Voyager 3, ξεκινάς ένα ταξίδι και 13 κομμάτια μετά βρίσκεσαι στην άκρη του Milky Way. Τελικά ο τίτλος “Lift-Οff” δεν είναι τυχαίος. Με όπλο τις σκοτεινές μπασογραμμές και τα εξωγήινα synths του Tom Dzik, o Iratus δανείζεται τη μάσκα του Darth Vader και μεταμορφώνεται σε rap/supervillain του διαστήματος.
Υπερβολικά έξυπνες ρίμες ακολουθούμενες από υπερβολικά ανώριμα μπινελίκια. Σνομπισμός και υπεροχή ακολουθούμενη από μανιοκατάθλιψη και εσωτερίκευση. Ο Iratus δεν άλλαξε καθόλου από τις Φούσκες. Απλά είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.
15. Nalyssa Green – Μπλουμ (01/10 Inner Ear)
Με την πρώτη της ολοκληρωμένη ελληνόφωνη δουλειά η Nalyssa Green καταφέρνει να δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Το Μπλουμ είναι μία εκπληκτική επίδειξη τόσο στιχουργικής δεινότητας (με εμφανή υπερβατικά, σουρεαλιστικά, αφαιρετικά και προσωπικά στοιχεία) όσο και ερμηνείας.
Ωστόσο, το πιο δυνατό σημείο του δίσκου είναι ο καθαρά θηλυκός του χαρακτήρας, ο οποίος περνάει αβίαστα και ολοκληρωτικά στον ακροατή, συνεπαίρνοντάς τον στη πορεία. Πρόκειται για ένα δίσκο περήφανο, με πολλές προσωπικές πτυχές, που σίγουρα θα αλλάξει το γνώμη πολύ κόσμου για την Nalyssa Green.
16. Tsaki – Year One (18/10 Self Released)
Η δοκιμασμένη συνταγή τις επιτυχίας των Joker Two-Face βρίσκει εφαρμογή και στη πρώτη solo δουλειά του Tsaki. Ψυχροί και επιθετικοί στίχοι, αστικά σκηνικά, καφρίλα, αναφορές σε comic και video games και beats που παίρνουνε κεφάλια. Αν χάνεις το νόημα στους στίχους καλό θα ήταν να δώσεις προσοχή καθώς μπορεί να αποδειχτούν πολύ πιο γραφικοί απ’ όσο πιστεύεις με το πρώτο άκουσμα. Ο ορισμός του σωστού newschool rap. Μακάρι και solo Mo.
17. DJ Moya- Π305 (11/01 Mind the Wax)
Ο προσανατολισμός του Π305 προς το turntablism είναι και αυτός που τον κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλα beat tapes. Σκοτεινό trip-hop με έντονο 90s άρωμα και αισθητική, μαεστρικοί στροφερδισμοί (για να ακολουθήσουμε τη διάλεκτο του Loyal-T) και funky πινελιές. Μια ξεχωριστή δουλειά για τα ελληνικά δισκογραφικά χωράφια, που καλό θα ήταν να ενέπνεε και άλλους Djs να προχωρήσουν σε τέτοιες δουλειές.
18. El Jazzy Chavo – Αναλώσιμη Τέχνη (27/11 Self Released/Funkypseli Cave Records)
Η πιο “underground” δουλειά του 2018. Καθαρό boom bap, με σκονισμένα drums, παιχνιδιάρικα jazz samples και τη χαρακτηριστική lo-fi ηχητική στάμπα να υπενθυμίζει το DIY της φάσης. Το rap είναι βαρύ, βρώμικο και απόλυτα ταιριαστό με τις παραγωγές, οι οποίες είναι το highlight του δίσκου. Εάν γουστάρεις τη Νέα Υόρκη των 90s και αυτοπροσδιορίζεσαι ως hiphophead, μη ψάξεις αλλού. Η Αναλώσιμη Τέχνη είναι η oldschool-ια που χρειάζεσαι.
19. Cayetano – Melanie (03/12 Self Released)
Η αναζήτηση της αγάπης έως τα πέρατα του κόσμου. Αυτή είναι η ιστορία που εξιστορεί ο Cayetano μέσα στο τελευταίο του album, Melanie. Αν αναλογιστεί κανείς πως ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε διάφορα στούντιο ανά την υφήλιο και εάν αφουγκραστεί, εν συνέχεια, την μουσική ποικιλομορφία του δίσκου ίσως καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο δημιουργός ταυτίζεται με το υποθετικό ταξίδι της Melanie.
Από τα vintage synths του Making the Distance, στα μελαγχολικά riffs του Looking for Love και από τη παριζιάνικη ατμόσφαιρα του Je Suis Parée στις funky νότες του My Job is Done, η Melanie κάνει το γύρω του κόσμου σε περίπου 45 λεπτά. Η αγάπη βρίσκεται στο ενδιάμεσο.
20. Βέβηλος – Το βιβλίο των τεσσάρων στοιχείων (05/12 Self Released)
Στις σελίδες του Βιβλίου των Τεσσάρων Στοιχειών δε θα βρεις γυαλιστερές παραγωγές και αριστοτεχνικό rap. Η καινούρια δουλειά του Βέβηλου είναι η απόλυτη ενσάρκωση της φράσης “ποίηση του δρόμου”.
Ραπ άμεσο, πολιτικά ξεκάθαρο, επιθετικό, οργισμένο, ώριμο, συναισθηματικό και πάνω απ όλα αληθινό. Άλλωστε ο Βέβηλος δεν έχει ανάγκη να αποδείξει ποιος είναι. Θέλει απλά να τον νιώσεις, όπως νιώθει και ο ίδιος αυτά που γράφει. Θέλει να σου ξυπνήσει συναισθήματα και σκέψεις που έκρυβες βαθιά μέσα σου. Άκουσε τον με προσοχή. Ή μάλλον, διάβασε τον.