Γεωργία ΣιούπουληΟ Άσχημος κωμικός και ταυτόχρονα τραγικός δίνει το παρόν στο κέντρο της Αθήνας. Γέλιο και προβληματισμός γίνονται περίτεχνα «ένα».
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Λέττε, ένας απλός άνθρωπος και ερευνητής σε μια εταιρεία ξαφνικά προβληματίζεται για το πόσο άσχημος του λένε οι άλλοι ότι είναι. Απογοητευμένος ο άσχημος μας, λοιπόν, γι’ αυτό, αποφασίζει να κάνει πλαστική στο πρόσωπο του με σκοπό να αλλάξει αυτήν την ασχήμια.
Εντελώς απροσδόκητα, το αποτέλεσμα είναι μεθυστικά ωραίο. Ο Λέττε πλέον έχει ένα νέο, πανέμορφο πρόσωπο, μια νέα θελκτική επιφάνεια αλληλεπίδρασης που όλοι ποθούν και όλοι θέλουν να ταυτιστούν με αυτήν.
Σταδιακά, όλο και περισσότεροι ζητούν από τον γιατρό ο οποίος αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης αυτό το πρόσωπο. Κυκλοφορούν, λοιπόν, πανομοιότυπα πρόσωπα με αυτό του Λέττε, μπερδεύεται ο ίδιος μα και οι γύρω του. Η ζωή του ξαφνικά από παράδεισος γίνεται κόλαση ταυτότητας.
Ο Λέττε ως κωμική, μα και τραγική φιγούρα
Αρχικά, οι διάλογοι είναι διασκεδαστικοί γύρω από την ασχήμια του Λέττε, έπειτα γίνονται διασκεδαστικοί γύρω από την ανείπωτη ομορφιά του που χειραγωγεί αυτοτελώς τα πλήθη.
Μα οι κωμικοί αυτοί διάλογοι, απλώς ντύνουν κατάλληλα έναν προβληματισμό για μια τραγική φιγούρα. Οι εξαιρετικές ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών ενισχύουν τον τελικό προβληματισμό. Οδηγούν απότομα, αλλά εξαίσια από το γέλιο στο δράμα.
Όλη η αρχική διασκέδαση καταλήγει σε ένα φινάλε αποσβολωτικό που απεικονίζει την κρίση ταυτότητας στην οποία εισέρχεται το άτομο μετά την εμμονική ταύτιση με το όμοιο, με το όμοιο που θέλει να μοιάσει στο άτομο και του προκαλεί τον προβληματισμό. Είναι, λοιπόν, αμφίδρομη η αλληλεπίδραση, μια μετάπτωση διπλής κατεύθυνσης.
Ο Άσχημος… Η εμφάνιση, ναι(!) έχει την αξία της. Μα όταν γίνεται η μόνη αξία με βάση την οποία δεχόμαστε ή απορρίπτουμε το άτομο που τη φέρει, καταλήγει τοξικό στοιχείο σε μια κοινωνία με σκουληκιασμένα στήθη και στάχτινες στάσεις ζωής.
Και πώς, όταν από το πουθενά αποθεώνεται ο ασήμαντος αρχικά Λέττε, να μην μεθύσει με τόση σημασία και επιβεβαίωση; Πώς να συγκρατηθεί από την παγίδα του να νιώσει υπέρμετρα σημαντικός για το «πρόσωπο του»; Ένα πρόσωπο βέβαια που κάθε άλλο παρά δικό του ήταν. Αυτό το πρόσωπο επίκτητο στην οντότητα του, ήταν αναμενόμενο ότι θα ζητηθεί από τα διψασμένα για σημασία και προσοχή πλήθη.
Σταδιακά η ευχή έγινε κατάρα.
Ολοένα και περισσότεροι κυκλοφορούσαν με πανομοιότυπη όψη. Ολοένα και περισσότερο ο Λέττε αμφέβαλλε για ποιός από όλους όσους του έμοιαζαν πραγματικά είναι εκείνος. Πόση ταύτιση να αντέξει άλλωστε πια μια ψυχή με πεπερασμένα όρια και αντοχές;
Ματαιότις πια η ζωή του, τον συγχύζει ο ίδιος του ο εαυτός μιας και πλέον δεν ξέρει πως να αποδείξει την ταυτότητα του ανάμεσα σε τόσους όμοιους. Το δράμα, όμως, δεν τελειώνει εκεί. Μιας και πλέον πανέμορφος, μα καθόλου μοναδικός, χάνει την επαγγελματική του επιτυχία και αίγλη και έτσι καταρρέουν πια όλα.
Η μόνη του παρηγοριά είναι κάποια ισάξια κενά εσωτερικά άτομα με εκείνον. Κενά μεν, με σκληρή και ακέραιη αυτεπίγνωση δε. Αντιφατικές και βασανισμένες φιγούρες κλείνουν μια παράσταση γεμάτη αίσθημα. Μια παράσταση που μέσα σε όλα ρίχνει αιχμές και στο πρόβλημα του ατόμου να διαχειριστεί τις συνθήκες που επιβάλει ο ανελέητος καπιταλισμός.
Κάθε άλλο παρά κλισέ είναι το άνωθι. Ο καπιταλισμός είναι το γρανάζι που κινητοποιεί την άκριτη ανάγκη για ολοκληρωτική ταύτιση με αυτό που πουλάει. Κι αν αυτό που πουλάει είναι ένα T-shirt ας είναι. Άλλα αν αυτό είναι μια ψυχή τι θα γίνει πια;
Σκηνοθεσία
Ο Δημήτρης Λάλος έδωσε την δέουσα διάσταση με τη σκηνοθεσία του. Ο Άσχημος αναδείχτηκε και εκτυλίχθηκε στο θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις μια ολόκληρη προβληματική μέσα από μια παράσταση που προσφέρει πλούσια εναλλαγή συναισθημάτων. Ζωηροί και αιχμηροί διάλογοι, ατάκες που χτυπούν και ερμηνείες που σε μεταφέρουν.
Παίζουν οι: Θανάσης Δόβρης, Βάσω Καβαλιεράτου, Συμεών Τσακίρης, Μιχάλης Βρεττός.
Έναρξη: 13 Δεκέμβρη
Έως: Κυριακή των Βαΐων
Πού: Tempus Verum-Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι, τηλ.: 210 3425170
Πότε: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, 21:00 και Κυριακή 19:00
Διάρκεια: 85’ χωρίς διάλειμμα