Συρματόπλεγμα: Για τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να μάθουν τη διχόνοια κι αφέθηκαν να αγαπούν.

Το «συρματόπλεγμα» είναι το ποίημα, το οποίο πρέπει να διαβάσεις…

Για τους αθώους μάρτυρες αυτού του κόσμου.

Στο τώρα και στο πάντα.

Συρματόπλεγμα.

Μπερδεμένα ιδανικά επιμελώς χτισμένα πάνω σε σκόρπιες σκέψεις.

Ψεύτικα οράματα και ιδέες που ξεπήδησαν από μυαλά στοιχειωμένα από το μίσος.

Σκέψεις αμαρτωλές για δρόμους που στρώθηκαν πάνω σε αποκαΐδια και κατακρεουργημένα παιδικά όνειρα.

Μάτια που αντίκρισαν τη βρωμιά και την κατάντια του κόσμου που δε διδάχθηκε να αγαπά.

Ψυχές ενήλικες, που ποτίστηκαν από την κακία του ανθρώπου, που έμαθε να προσκυνά τους σάπιους λογισμούς.

Ήχοι πνιχτοί αντηχούν τον σπαραγμό.

Τρομερά πράγματα συμβαίνουν.

Κορμιά κουρελιασμένα πασχίζουν να κρατηθούν.

Και ψυχές που φοβούνται να υπακούσουν.

Όταν ο παραλογισμός υποκαθιστά τη λογική κι η ίδια η λογική εντοπίζεται στο παράλογο του τρελαμένου νου.

Πιστοί ακόλουθοι που δε ξεδιάλεξαν ανίκανοι να διακρίνουν την αρετή.

Κι ο κόσμος να καταρρέει.

Κι εκεί που νόμισες ότι δεν υπάρχει πιο κάτω η ανθρώπινη φύση σε ξαφνιάζει γι’ άλλη μια φορά.

Ξέπνοοι χτύποι κάποιων αγωνιστών που αντιστέκονται μέχρι να λυγίσουν πατημένοι απ’ την πρωτόγονη εξουσία.

Ζωές καταδικασμένες να υποφέρουν φυλακισμένες στα δεσμά τους.

Η επανάληψη της ίδιας ματαιότητας.

Και ξανά και ξανά.

Φριχτά πράγματα συμβαίνουν.

Κόσμοι χωρισμένοι μ’ ένα συρματόπλεγμα.

Άνθρωποι κι απ’ τις δυο πλευρές.

Μεγάλοι και παιδιά.

Είναι αδύνατο να υπακούσουν τα παιδιά.

Δεν πρόλαβαν να υποκύψουν στη δυσοσμία αυτού του κόσμου.

Τρέμουν απ’ το φόβο αυτού που δεν καταλαβαίνουν.

Τρέχουν να κρυφτούν για να προστατευτούν απ’ την ορμή που έρχεται.

Ξωπίσω βογγητά και διδαχές μεγάλων.

Δεν μπορούν ν’ ακούσουν γιατί δεν καταλαβαίνουν.

Δεν πρόλαβαν να λερωθούν από τις βοές του πλήθους.

Χωρίς να το καταλαβαίνουν είναι τα μόνα που αντιστέκονται στο μίσος.

Ενάντια σε αυτό που κάποιοι όρισαν ως σωστό ανυπόταχτα στο απαγορευμένο.

Το συρματόπλεγμα στέκει υψωμένο.

Μα τα παιδιά δε ξέρουν το γιατί.

Και δε θα καταλάβουν.

Μονάχα θα υποστούν.

Συννέφιασε ο ουρανός κι έπνιξε τα μόνα γέλια της άγνοιας.

Μάρτυρες του τέλους χωρίς επιστροφή.

Είναι αργά για επιστροφή.

Χάθηκαν όλα.

Καπνός.