Μαίρη ΜαθιουδάκηΈνα κείμενο αφιερωμένο στα μελοποιημένα ποιήματα που έχω αγαπήσει και αξίζει να ακούσεις.
Tι να είναι άραγε η ποίηση;
Για εμένα είναι χρώματα, συναισθήματα. Είναι ένας ακροβάτης που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο εφήμερο και το αιώνιο. Ποίηση είναι μυστήριο, έρωτας, επανάσταση. Ο ποιητής, πάλι, είναι για εμένα ένας εραστής της ζωής, ο φύλακας των πυλών της τέχνης και ο εκφραστής του ανείπωτου…
Ξέρω ότι σου ακούγομαι υπερβολική, σκέψου όμως ότι και η ίδια η ποίηση είναι συχνά υπερβολική… Άλλωστε πόσο άχρωμη και άοσμη θα ήταν η καθημερινότητα μας χωρίς αυτές τις μικρές δόσεις υπερβολής;
Ακόμα περισσότερο όμως από τα ταξίδια παρέα με κάποια ποιητική συλλογή με συνεπαίρνει η μελοποιημένη ποίηση, εκεί δηλαδή που οι στίχοι κάποιου συναντούν τις νότες κάποιου άλλου.
Τότε το ταξίδι αποκτά το δικό του ρυθμό, μια ξεχωριστή απόχρωση και οι λέξεις ξαφνικά αρχίζουν να χορεύουν…
Πάμε να δούμε, λοιπόν, μερικά από τα ποιήματα που ντύθηκαν με μουσική και σου συνιστώ να βάλεις άμεσα στην δική σου playlist!
1. Κ. Βάρναλης – ” Το πέρασμα σου”
“ήρθες εσύ μιαν άγιαν ώρα, όραμα θείο και ξαφνικό, και γέμισε ήλιο, ανθόν, οπώρα, κελαηδισμόν παθητικό όλη η καρδιά μας, όλη η χώρα”
Αγνοώντας τη λογοτεχνική ανάλυση του ποιήματος, αν μπορούσα να του δώσω κάτι σαν υπότιτλο ίσως θα έλεγα “Αναζητώντας το νόημα (της ζωής)”. Εσύ;
2. Ο. Ελύτης– “Μαρία Νεφέλη”
“Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου ‘λεγε «θυμάσαι;» Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα — πώς να το πω : απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή τόσο άξαφνα -κει που δεν το περίμενα καθόλου.”
Ένα ποίημα που κατά τη γνώμη μου φωνάζει τον ποιητή του, μια προσπάθεια απόδρασης από τον εαυτό προς κάτι καινούριο…
3. Κ. Γώγου – “Εμένα οι φίλοι μου είναι”
“Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών”
Η αντισυμβατική ποιήτρια των Εξαρχείων γράφει με στίχους που “ουρλιάζουν’…
4. Φ. Γκαρθία Λόρκα – ” Όλο παίζεις εσύ”
“Θα σου φέρω απ’ το βουνό εξαίσια λουλούδια γεράνια, ζουμπούλια, κι ένα κοφίνι φιλιά. Θέλω να κάνω εγώ μαζί σου ό,τι κάνει η άνοιξη στις κερασιές.”
Ρομαντικό, παιχνιδιάρικο, με στίχους που ξεχειλίζουν ερωτισμό και τρυφερότητα…
5. Κ. Καρυωτάκης – “Ανδρείκελα”
“άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε παρά ο όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει”
Γιατί υπάρχουν στιγμές που η ποίηση του Καρυωτάκη, η μοναξιά και απαισιοδοξία των στίχων του αγγίζουν την πραγματικότητα…
6. Ο. Ελύτης – ” Όλα τα πήρε το καλοκαίρι”
“Όλα τα πήρε το καλοκαίρι με τα μισόλογα τα σβησμένα τα καραβόπανα τα σχισμένα”…
Νοσταλγικό, μελαγχολικό, με στίχους που δημιουργούν εικόνες γεμάτες χρώμα και κίνηση, εκφράζοντας κατά κάποιο τρόπο την ανάγκη του καθενός να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
7. Α. Παράσχος – “Αλλού να μ’αγαπάς”
“Δεν θέλω να με αγαπάς ως αγαπούν οι άλλοι, μ’ αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς· το αίσθημα του έρωτος στιγμήν ως άνθος θάλλει, εδώ υπάρχει θάνατος· αλλού να μ’ αγαπάς!”
Ένα καθαρόαιμο ρομαντικό ποίημα, από ένα εκ των σπουδαιότερων Ρομαντικών της ελληνικής ποίησης, τόσο αισθαντικό για εμένα, σαν ένα γλυκόπνοο αεράκι…
“Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες όπου η ζωή χορεύει.” (Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου)