Εβίτα ΓοργορίνηΚαι ναι σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει ήδη αυτόν τον χρόνο θα βρίσκομαι στο Παρίσι για το μεταπτυχιακό μου.
Ερχόμενη, λοιπόν, στο Παρίσι ήμουν σίγουρη ότι θα έρθω αντιμέτωπη με διαφορετικές καταστάσεις άλλες τις περίμενα και άλλες με εξέπληξαν εντελώς.
Ας δούμε λοιπόν τι εννοώ.
1. Η γαλλική γραφειοκρατία είναι πιθανότατα κάποια πύλη της κολάσεως παρανοϊκή
Η γαλλική γραφειοκρατία είναι ο ορισμός της απόλυτης παράνοιας και κάνει την ελληνική να φαίνεται παιχνιδάκι μπροστά της. Στη τελική, στην Ελλάδα, εάν κάποιος κοντοχωριανός σου δουλεύει στο ΙΚΑ μια άκρη θα την βγάλεις, στη Γαλλία δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Θα ακολουθήσει ένας μονόλογος που ως στόχο έχει να ξεθυμάνω, εάν βαριέσαι να τον διαβάσεις μπορείς να πας απευθείας στο νούμερο 2.
Για να καταλάβεις λοιπόν τι εννοώ η παράνοια ξεκινάει από τη στιγμή που ψάχνεις για σπίτι. Για να βρεις ένα διαμέρισμα θα πρέπει να έχεις ένα “ντοσιέ” του οποίου το βασικό στοιχείο είναι ότι διαθέτεις έναν “εγγυητή”.
O εγγυητής -ευτυχώς για εμάς- δεν είναι απαραίτητο να είναι Γάλλος αλλά θα πρέπει να δηλώνει το εισόδημα του στη Γαλλία, το οποίο πρέπει να είναι τουλάχιστον τριπλάσιο μηνιαία από το ενοίκιο σου. Εάν δεν διαθέτεις κάποια τέτοια γνωριμία μπορείς να κάνεις μια “τραπεζική εγγύηση” όπου στην πραγματικότητα “παγώνεις” τα ενοίκια ΟΛΟΥ του χρόνου και τα πληρώνεις με άλλα χρήματα.
Για να φτιάξεις, όμως, λογαριασμό στη τράπεζα χρειάζεσαι διεύθυνση κατοικίας στη Γαλλία. Μπορείς βεβαίως να πάρεις ένα “χαρτί” το οποίο μπορεί να είναι και εικονικό ότι κάποιος σε φιλοξενεί για να καταφέρεις να φτιάξεις τον λογαριασμό. Ωστόσο και πάλι θα πρέπει να ξέρεις κάποιον που να μένει κάπου στη Γαλλία και φυσικά να θέλει να στο δώσει.
Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια σου ζητάνε ΠΑΝΤΑ γαλλικό αριθμό τον οποίο για να φτιάξεις θα πρέπει να έχεις λογαριασμό στη τράπεζα και κατά βάση κάρτα τραπέζης. Όταν πας στη τράπεζα για να σου κλείσουν ραντεβού ώστε να φτιάξεις τραπεζικό λογαριασμό και να πάρεις γαλλικό αριθμό, ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΓΑΛΛΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ και αναρωτιούνται που δεν έχεις.
Γενικά σε όλα αυτά τα “προβλήματα” υπάρχουν λύσεις απλά αναγκάζεσαι να βρεις ένα “παραθυράκι” για να τα καταφέρεις γεγονός που με εκνευρίζει απόλυτα σαν λογική αλλά από την άλλη είναι σαν να μην έφυγα ποτέ από την Ελλάδα.
Βασικά αυτό το βίντεο τα λέει όλα:
2. Το μετρό στο Παρίσι είναι μια περίεργη ιστορία
Για να καταλάβεις από εκεί που μένω έχω ΤΡΕΙΣ στάσεις μετρό από δύο διαφορετικές γραμμές στα 200 μέτρα. ΝΕ ΤΙ.
Από τη μια λοιπόν στο κέντρο του Παρισιού έχεις στάσεις μετρό ανά 300 μέτρα – ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ- και από την άλλη όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο, τόσο δυσκολεύει αισθητά η μετακίνηση σου. Θα μου πεις το ίδιο ισχύει σε κάθε πόλη και θα σου πω ότι εν μέρει έχεις δίκιο.
Στο Παρίσι όμως η περίπτωση είναι ιδιαίτερη διότι στην πραγματικότητα οι Γάλλοι που μένουν στο κέντρο είναι ελάχιστοι.
Σημείωση: Όταν λέω κέντρο εννοώ τα 20 διαμερίσματα εντός της περιφέρειας.
Fun Fact: Στο μετρό οι εκφωνήσεις είναι σε πολλές γλώσσες αλλά ανάλογα τις στάσεις οι γλώσσες αλλάζουν. Σε κάποιες ας πούμε είναι στα κινέζικα και σε άλλες στα γερμανικά.
– Δεν έχω καταλάβει γιατί, το διαπίστωσα, το συζήτησα και ήθελα να το μοιραστώ-.
3. Η νυχτερινή ζωή στο Παρίσι είναι απλά εξαιρετική
Εδώ θα καταρρίψω τον μεγάλο μύθο του Έλληνα πως σαν τη νυχτερινή ζωή στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Εντάξει παραδέχομαι ότι τα περισσότερα μπαρ στο Παρίσι κλείνουν στις 2 και ναι δεν μπορείς να καπνίσεις μέσα αλλά υπάρχουν άπειρα μπαράκια σε διαφορετικές γειτονιές για διαφορετικό στυλ διασκέδασης.
Επίσης εννοείται ότι υπάρχουν κάποια μπαρ για μετά τις 2. Φυσικά υπάρχουν και τα clubs, τα οποία βεβαίως έχουν είσοδο και είναι πανάκριβα οπότε δεν θα τα θέσω ως επιχείρημα.
4. Οι μπύρες είναι είδος πολυτέλειας αλλά ευτυχώς για εμάς υπάρχει το κρασί και το pastis
Στο Παρίσι δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να βρεις φτηνή μεγάλη μπύρα, αν και όχι ανέφικτο. Στα περισσότερα μπαρ έχει γύρω στα 7 ευρώ αλλά μη μείνεις έκπληκτος εάν τη δεις και 10.
Το κρασί όμως είναι φθηνό και καλό, ειδικά εάν μοιραστείς με κάποιον ένα μπουκάλι.
Το απόλυτο όμως ποτό του φοιτητή είναι το αγαπημένο μου pastis. Κάνει γύρω στα 3 ευρώ και με τρία τέτοια έχεις κάνει ένα εξαιρετικό κεφάλι. Το pastis είναι το ούζο των Γάλλων και γευστικά φέρνει όντως πολύ στο δικό μας οπότε και θα σου αρέσει και θα την ακούσεις και θα σου βγει οικονομικά. ΤΙ ΑΛΛΟ.
5. Οι Γάλλοι θεωρούν γοητευτικό το να έχεις “προφορά”
Εδώ θα καταρρίψω έναν ακόμη μύθο για τους σοβινιστές Γάλλους. Όχι, δεν έχουν θέμα εάν έχεις προφορά, ούτε δεν θα σου μιλήσουν ούτε θα σου απαντήσουν αγγλικά.
Η τάση των Γάλλων να μιλάνε αγγλικά όταν είσαι ξένος (έπειτα από έμπειρη προσωπική επιστημονική ανάλυση) έγκειται στο γεγονός ότι προσπαθούν πολύ να μιλήσουν αγγλικά αλλά δεν τα καταφέρνουν. Επομένως εάν κάποιος μιλάει έστω και λίγο ξεχωρίζει και προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να το κάνει. Το λες και γλυκούλι.
Κατά τα άλλα η “προφορά” που είναι δύσκολο να φύγει σε μια γλώσσα όπως τα γαλλικά είναι κάτι που κατά γενικό κανόνα (πάλι μετά από έμπειρη προσωπική επιστημονική ανάλυση) θεωρούν γοητευτικό άρα δεν θα έχεις θέμα με αυτό.
Χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσεις να βάλεις τα δυνατά σου ώστε να την αποβάλεις όσο γίνεται.
6. Δε βγάζει καν νόημα το πόσες εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, θέατρα και εκδηλώσεις μπορείς να δεις, λεφτά να υπάρχουν.
Θα μου πεις ότι δεν περίμενες κάτι λιγότερο από το Παρίσι και θα σου πω ότι δίκιο έχεις. Ωστόσο άλλο να έρχεσαι εδώ και να το βλέπεις να συμβαίνει. Για παράδειγμα την επόμενη εβδομάδα θα έρθει ο Bela Tarr ως καλεσμένος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών για να μιλήσει για τις ταινίες του, γιατί ΕΤΣΙ.
7. Οι Γάλλοι είναι ΠΟΛΥ ευγενικοί. ΠΟΛΥ.
Εάν είχα ένα ευρώ κάθε φορά που ακούω bonjour ή pardon μάλλον θα τα είχα παρατήσει όλα και θα ήμουν σε κάποια εξωτική παραλία στην Κούβα.
Οι Γάλλοι είναι τόσο ευγενικοί που μερικές φορές αισθάνεσαι ότι σε κοροϊδεύουν. Είναι όμως πραγματικά στην κουλτούρα τους και δεν προσποιούνται, έτσι έχουν μάθει να μιλάνε και να συμπεριφέρονται.
Επίσης οι Γάλλοι ξέρουν να φλερτάρουν.
Ε νταξ δεν είναι τυχαίο ότι το φλερτ είναι γαλλική λέξη. (Το παράκανα, το ξέρω).
Θα ακούσεις πολλά κοπλιμέντα στο δρόμο, θα βιώσεις πολύ φλερτ στα μπαρ ή όπου κυκλοφορείς και δεν έχει να κάνει με το πόσο όμορφη ή γοητευτική είσαι, όσο με το γεγονός ότι πράγματι το να μιλάνε με κόσμο και να φλερτάρουν είναι επίσης στην κουλτούρα τους.
Σημαντική σημείωση: Η γαλλική ειρωνεία “σπάει” κόκαλα και πίστεψε με είναι τόσο με το γάντι που μπορεί να μην την αντιληφθείς καν.
8. Το Παρίσι ναι μεν είναι ακριβό αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να βρεις οικονομικά πράγματα να κάνεις
Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερα χρήματα έχεις στο Παρίσι τόσο καλύτερα θα περάσεις και θα ενδώσεις σε περισσότερους πειρασμούς. Αυτό όμως δεν αποκλείει το γεγονός ότι υπάρχουν μπαρ με την μπύρα να κάνει 3 ευρώ, δωρεάν εκδηλώσεις, δωρεάν εκθέσεις και γενικά πολλές οικονομικές ευκαιρίες για διασκέδαση και κουλτούρα.
9. Το Παρίσι είναι εντελώς multinational ακόμη και εάν οι Γάλλοι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα
Πρόκειται για ένα χαλαρό άρθρο και δεν θέλω να εμβαθύνω πολιτικά αλλά θα πω τα παρακάτω όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορώ.
Οι Γάλλοι γενικά φαίνεται να είναι ανοιχτοί στις διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς. Παντού βλέπεις ξένους να έχουν δικές τους επιχειρήσεις είτε είναι πρώτης είτε δεύτερης γενιάς. Οι γείτονες μου, σε ένα από τα καλύτερα διαμερίσματα του Παρισιού, είναι κυρίως ξένοι (Τούρκοι, Βορειοαφρικάνοι, Κινέζοι) που έχουν δικές τους επιχειρήσεις.
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα βιώσεις κάποιου είδους ρατσισμό. Έχει μεγάλη διαφορά το να είσαι απλά μια ξένη κοπέλα με γοητευτική προφορά που πετυχαίνουν στο μπαρ και το να είσαι κάποια που θα τους “ανταγωνιστεί” επαγγελματικά.
+1 Τα περιστέρια είναι όντως επιθετικά και δεν είναι ιδέα μου
Γενικά θα παραδεχτώ ότι έχω ένα φόβο με τα περιστέρια – μη κρίνεις για να μη κριθείς – και αρχικά πίστευα ότι τα βρίσκω επιθετικά στο Παρίσι λόγω αυτού. Ωστόσο, όχι. Κατά γενική ομολογία κάτι παίζει με την πάρτι τους και δεν είναι λίγοι αυτοί που θα σου διηγηθούν ιστορία με περιστέρι να έχει πέσει κυριολεκτικά πάνω τους.
Επίσης επειδή το έψαξα για να έχω και βάσιμο επιχείρημα γι’ αυτό το +1 μου, στο 10ο διαμέρισμα όπου και μένω, αμόλησαν ΓΕΡΑΚΙΑ για να αντιμετωπίσουν τα περιστέρια. Καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά έτσι.
Για το κλείσιμο, εάν κατάφερες να διαβάσεις μέχρι εδώ, να σου πω πως μπορεί ένας μήνας να είναι λίγος για να κρίνω εάν μου αρέσει το Παρίσι και εάν θα ήθελα να μείνω και άλλο αλλά δεν παύει να είναι μια μοναδική ευκαιρία. Σε περίπτωση λοιπόν που έχεις την ευκαιρία να το κάνεις, μη διστάσεις.
Υ.Γ1: Για οποιαδήποτε πληροφορία και βοήθεια σε κάποιον που σκοπεύει να έρθει, εννοείται ότι είμαι διαθέσιμη. Επίσης υπάρχoυν αυτά τα groups στο facebook που μπορεί να σε βοηθήσουν:
Υ.Γ2: Το ξέρω ότι έπεσε πολύ Louis Garrel στο άρθρο αλλά τι να κάνω που του έχω αδυναμία.