Γωγώ ΝταλλήΤο Frapress.gr βρέθηκε στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Θανάση Νεοφώτιστου «Λεωφόρος Πατησίων» που ταξίδεψε στο 75ο Φεστιβάλ Βενετίας και συνομίλησε με τους συντελεστές. Action!
Κυριακή μεσημέρι. Ζέστη αρκετή. Το κέντρο της Αθήνας σχεδόν έρημο. Ό,τι πρέπει για γύρισμα. Ένα αυγουστιάτικο απόγευμα επέλεξε ο Θανάσης Νεοφώτιστος για να γυρίσει τη νέα μικρού μήκους ταινίας του με τίτλο “Λεωφόρως Πατησίων”, το σενάριο της οποίας έχει ήδη ταξιδέψει στο NisiMasa ESP2016.
Ο σκηνοθέτης
Ο Θανάσης Νεοφώτιστος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική και στη συνέχεια σκηνοθεσία στο Queen Margaret University. Το πάντρεμα των σπουδών του έφερε την ενασχόληση του και με τη σκηνογραφία.
Τον γνωρίσαμε με την «Προσευχή» που αποτέλεσε την πτυχιακή του εργασία και κέρδισε το χρυσό Διόνυσο (1ο καλύτερο βραβείο) στο 37ο Φεστιβάλ Δράμας, καθώς και πολλές διεθνείς διακρίσεις σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
Η «Προσευχή» είναι μια ιστορία ενηλικίωσης για το bullying, τη σεξουαλική αφύπνιση της εφηβείας, και τη ψυχολογική βία στο σχολικό περιβάλλον. Η αναζήτηση της ταυτότητας μέσα στο νεφελώδες και ορμητικό σκηνικό της εφηβικής ηλικίας.
(Ακολούθησε ο «Πωγωνίσκος», που κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Δράμας και ήταν μια πολύ προσωπική ιστορία όπως είχε δηλώσει καθώς ήθελε να καταγράψει την ιστορία των παππούδων του.)
Λεωφόρος Πατησίων
Υπόθεση: Η Κατερίνα βρίσκεται στο δρόμο για τη σημαντικότερη οντισιόν της καριέρας της. Το τηλέφωνό της χτυπά. Ο εξάχρονος γιος της είναι μόνος στο σπίτι. Μπορεί να κινδυνεύει. Κανείς δεν μπορεί να τη βοηθήσει. Η Κατερίνα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο γιο της και την καριέρα της.
Η Λεωφόρος Πατησίων είναι μια διλημματική ταινία. Η Κατερίνα θα επιλέξει το ρόλο της μητέρας ή το ρόλο της ηθοποιού; Μπορείς να κερδίσεις το στοίχημα της ζωής όταν όλα καταρρέουν γύρω σου;
Στα γραφεία της παραγωγής στην Κουντουριώτου οι ρυθμοί ήταν πυρετώδεις. Προηγούνται πολλές πρόβες μέχρι την τελική λήψη. Η κάμερα ακολουθεί την ηρωίδα στη Λεωφόρο Πατησίων μέσα από ένα μονόπλανο. Δεν υπάρχουν cut άρα απαιτείται απόλυτος συγχρονισμός.
Τα δέκα λεπτά της ταινίας ισοδυναμούν με πολύωρα γυρίσματα, πρόβες, δεκάδες συντελεστές και ασκήσεις πάση φύσεως προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το κλειδί της επιτυχίας είναι το ομαδικό πνεύμα και ο συντονισμός.
Ο σκηνοθέτης ευδιάθετος και φιλικός δίνει συνεχώς οδηγίες στους συντελεστές που πλαισιώνουν το φόντο της ηρωίδας. Ο ρόλος τους είναι ένα παιχνίδι. Πρέπει να είναι αληθινοί και να αποφεύγουν να κοιτάξουν την κάμερα. Σημασία έχει να βγει ρεαλιστικό και εκείνοι να το διασκεδάσουν. Αυτό ζήτησε ο Θανάσης Νεοφώτιστος και εκείνοι όπως φαίνεται το απόλαυσαν πραγματικά.
Γυρίσματα
Όταν έγινε το κάλεσμα συμμετοχής για την ταινία Λεωφόρος Πατησιών αρχικά δίστασα. Πρώτον, διότι η εμπειρία μου στην υποκριτική είναι ανύπαρκτη και δεύτερον διότι στο κάλεσμα έγινε σαφές πώς θα παίζαμε το ρόλο του διαδηλωτή. Στο μυαλό μου ήρθαν αμέσως εικόνες από πληκτικές πορείες που θα περιελάμβαναν μεγάλα πλακάτ και αντι-καπιταλιστικά συνθήματα.
Για καλή μου τύχη όμως αποφάσισα να συμμετάσχω μιας και ένα γύρισμα ταινίας ήταν μια νέα εμπειρία για εμένα. Προς ευχάριστη έκπληξη, το γύρισμα της ταινίας δεν έμοιαζε καθόλου με το γύρισμα που είχα στο μυαλό μου.
Η συμμετοχή στα γυρίσματα της ταινίας ήταν μια φανταστική και πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία παρά την όποια κούραση. Αξέχαστη θα μου μείνει η σκηνή της σύγκρουσης όπου καπνογόνα και μαύρες σημαίες δημιούργησαν μια εντυπωσιακή μάχη. Ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη έμεινα από το έργο των συντελεστών και κυρίως του σκηνοθέτη. Πάρα το γεγονός ότι μια δεύτερη λήψη ή το μοντάζ δεν αποτελούσαν επιλογές, ο σκηνοθέτης ήταν απόλυτα ψύχραιμος καθόλη την διάρκεια των γυρισμάτων και συντόνιζε με εξαιρετικό τρόπο το κάστινγκ.
Αναμφίβολα, η συμμετοχή στο γύρισμα μιας ταινίας και η συναναστροφή με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδεί, αλλά είστε εκεί με έναν κοινό σκοπό, είναι μία εμπειρία που δεν την ξεχνάς εύκολα. Ιδιαίτερα, αν αποτελεί ένα μονόπλανο, όπου κάθε κίνησή σου έχει σημασία.
Για δεκαπέντε λεπτά μεταφέρεσαι σ’ έναν άλλον κόσμο, προσπαθείς να αποδώσεις με το σώμα σου τη συνθήκη που έχει οριστεί και μάλιστα βουβά (μιας και ο ήχος ηχογραφήθηκε ξεχωριστά).
Προσωπικά, αγαπημένη στιγμή ήταν εκείνη που, από το ρόλο ενός απλού περαστικού στην Πατησίων, έπρεπε το αμέσως επόμενο λεπτό να βάλουμε όλη την ενέργειά μας, να τρέξουμε στην Μπουμπουλίνας, όπου πια ως κουκουλοφόροι αναπαραστήσαμε την εσωτερική σύγκρουση που βιώνει η πρωταγωνίστρια.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να μην έχει ιδιαίτερη αξία η ”εκτός γυρίσματος” εμπειρία με τις ασκήσεις χαλάρωσης, τις κινήσεις jiu jitsu (ω ναι), αλλά και τα ομαδικά παιχνίδια την ώρα της αναμονής για την πρόβα (αξέχαστη, βέβαια, θα μείνει και η λατρεμένη ντουντούκα του σκηνοθέτη Θανάση Νεοφώτιστου)!
Χωρίς εμπειρία στο χώρο των γυρισμάτων ταινιών μπορώ να πω ότι είχα πάει με αρκετό άγχος στα γυρίσματα καθώς δεν ήξερα τι κλίμα θα υπάρχει και αν θα καταφέρουμε να βγάλουμε εις πέρας αυτό που θα μας ζητηθεί.
Τελικά, αποδείχθηκε ως μία από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου που θα τη θυμάμαι για χρόνια.
Όλο το crew, από το σκηνοθέτη μέχρι και τη παραγωγή, ήταν εξαιρετικά φιλικοί και συνεργάσιμοι, δούλευαν ως μια πολύ καλή ομάδα και αυτό φάνηκε την ώρα του γυρίσματος. Τη μεγαλύτερη εντύπωση βέβαια μου έκανε πως δεθήκαμε με τα υπόλοιπα παιδιά που είχαμε τον ίδιο ρόλο και καταφέραμε μέσα σε όλο το άγχος του γυρίσματος, να διασκεδάσουμε και να το ευχαριστηθούμε πραγματικά με τη ψυχή μας.
Μιχάλης Σαγκάνης
Όταν οι μέχρι σήμερα «υποκριτικές» σου εμπειρίες- και το υποκριτικές σίγουρα σε εισαγωγικά- περιορίζονται σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θεατρικών ομάδων, το να βγεις στον δρόμο μαζί με ολόκληρο συνεργείο βοηθών, παραγωγών και τεχνικών και μέσα σε 15 λεπτά, που κάθε λάθος έχει σημασία, να συνδράμεις στο γύρισμα ενός μονοπλάνου, είναι σίγουρα μια διαφορετική έως πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Πέραν ωστόσο από το κομμάτι του να βλέπεις από την αρχή μέχρι το τέλος το γύρισμα μιας επαγγελματικής ταινίας, το να γνωρίζεις νέους ανθρώπους, πολλά υποσχόμενους για το μέλλον του ελληνικού κινηματογραφικού χώρου και να συνεργάζεσαι μαζί τους είναι επίσης κάτι, που δεν σου συμβαίνει καθημερινά.
Ξεκινήσαμε περαστικοί, «μεταμορφωθήκαμε» σε αναρχικούς στην συμβολή Αλεξάνδρας και Μπουμπουλίνας και πραγματικά στήσαμε ένα σκηνικό αντάξιο τόσο του ψυχολογικού πολέμου στο μυαλό της πρωταγωνίστριας, όσο και των ρεαλιστικών επεισοδίων που γίνονται στα Εξάρχεια πλέον κάθε Σαββατόβραδο.
Όχι για την δική μας, αλλά για την προσπάθεια των συντελεστών που πραγματικά έστησαν μια ταινία μικρού μήκους άξια πολλών φεστιβαλικών βραβείων, δείτε την «Λεωφόρο Πατησίων» με την πρώτη ευκαιρία!
Αργά το απόγευμα το γύρισμα ολοκληρώθηκε. Η κάμερα έκλεισε. Οι μάσκες των κουκουλοφόρων έπεσαν. Οι περαστικοί που για μια στιγμή πίστεψαν ότι το γύρισμα ήταν μια αληθινή διαδήλωση συνέχισαν τη βόλτα τους.
Φεύγοντας, από τη Λεωφόρο Πατησίων αυτό που μένει δεν είναι τόσο η κούραση από την προσπάθεια αλλά ο ενθουσιασμός και η αγάπη των νέων αυτών ανθρώπων γι’ αυτό που κάνουν. Η αλήθεια του σινεμά και της καθημερινότητας. Εξάλλου ποιος δεν έχει βιώσει μια εσωτερική σύγκρουση ανάλογη με εκείνη της Κατερίνας; Φεύγω και αφήνω πίσω μου εικόνες για να τις δω ξανά στην οθόνη.
Υ.Γ. Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο να γυριστεί μια ταινία μικρού μήκους, επειδή διαρκεί λίγο, γελιέστε!