Ραφαέλα ΧαμπίπηΤην ώρα που οι διαδηλωτές με τις σφεντόνες και οι εθελόντριες νοσηλεύτριες πέφτουν νεκροί από τα πυρά του ισραηλινού στρατού, κάποιοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει πως η κατάσταση στην Παλαιστίνη μας αφορά όλους!
Όλα ξεκίνησαν το 1947, με τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο νεοσύστατος Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ψήφισε την απόφαση με την κωδική ονομασία 181. Αυτή έμελλε να αλλάξει ( και να τερματίσει ) τις ζωές αμέτρητων ανθρώπων στην Παλαιστίνη. Επιβάλλεται λοιπόν η διχοτόμηση της χώρας σε δύο διαφορετικά κράτη, με κριτήρια τη γλώσσα και τη θρησκεία.
Αποτελέσματα:
- 750.000 Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν τότε από τα πάτρια εδάφη και κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες.
- Η περιοχή με το όνομα “Λωρίδα της Γάζας” να είναι “νεκροταφείο” αμάχων και να μην είναι αναγνωρισμένη από κανένα φορέα, έχοντας περάσει από διεκδήκηση Ισραήλ, Ιορδανίας, Παλαιστίνης και Αιγύπτου.
- Από το 1948 τα εδάφη της Παλαιστίνης έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 80%, το οποίο ανήκει στο κράτος του Ισραήλ.
- Το 30% των κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών να μην αναγνωρίζει την Παλαιστίνη ως κράτος.
Στο Ισραήλ σήμερα:
Η Αμερικάνικη πρεσβεία μεταφέρθηκε προσφάτως από το Τελ Αβίβμ στην Ιεαρουσαλήμ, γεγονός που συνέπεσε με την 70ή επέτειο από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948. Κάτι τέτοιο δεν είναι παρά η ξεκάθαρη θέση των Η.Π.Α σχετικά με την υπό διαπραγμάτευση μεταξύ των κρατών στάσης απέναντι στη διαμάχη Ισραηλινών – Παλαιστινίων.
Η συμμαχία Η.Π.Α – Ισραήλ δε σημαίνει παρά τη διαιώνιση της καταστροφής!
Δεν είμαστε σε θέση να μιλάμε για πόλεμο αλλά για σφαγή αθώων και διαρκείς ενέργειες που οδηγούν σε μεθοδευμένη γενοκτονία!
Η Ελλάδα;
Η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει την Παλαιστίνη! Η Ελλάδα προφανώς δεν υφίσταται μόνη της σε κάποιο αυτόνομο σύμπαν. Κράτος μικρό, οικονομικά εξαρτημένο, κοινωνικά αδύναμο. Καλώς ή κακώς έχουν επιβληθεί συμμαχίες και συνεργασίες που αποβλέπουν σε μία γενικευμένη θεωρητική ασφάλεια. Είναι όμως τόσο δύσκολο να αναγνωρίσει η Ελλάδα την Παλαιστίνη όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει εγκρίνει την de facto αναγνώριση του κυρίαρχου κράτους της από το 2012; Σε αυτό το ζήτημα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν όλων μας βασικά θέματα και θεσμοί που ξεφεύγουν από το πρόβλημα μόνο της Παλαιστίνης και αγγίζουν άλλους, φαινομενικά ανεξάρτητους όρους. Όλα σχετίζονται και ολα πηγάζουν από κάπου.
Η οικονομία, ο τρόπος διεξαγωγής της εξουσίας και οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των λαών επηρρεάζουν τον καθένα από μας ξεχωριστά και όλους μας ως σύνολο!
Ναι, πολλοί θα πουν: Αδικίες υπάρχουν. Δες εδώ τι γίνεται. Η Ελλάδα υποφέρει. Πρώτα θα λύσουμε τα δικά μας. Είμαστε αδύναμοι. Θα μας την πέσουν. Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε.
Ο ατομισμός είναι φαινομενικά επωφελής αν σκεφτεί κανείς βραχυπρόθεσμα!
Η κοινωνία όμως είναι ένα παιχνίδι ντόμινο. Όταν πέσει ο ένας θα παρασύρει και τους άλλους.
Το εξέφρασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Μάρτιν Νιμέλερ στην πρώτη στροφή του ποιήματος – σταθμού «Όταν ήρθαν να πάρουν…»
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…
***Για διαρκή ενημέρωση σχτικά με τα γεγονότα στην Παλαιστίνη:
https://www.facebook.com/neaapopalestini/