FrapressΟ Θωμάς Κινδύνης μας μιλά για τα νοήματα της παράστασης. Μια παράσταση γεμάτη διαχρονικά και όμορφα μηνύματα.
Συνέντευξη: Γεωργία Σιουπoύλη, Ελένη Μαρόκου
Πώς αποφασίσατε να λάβετε μέρος σ’ αυτήν την παράσταση; Τι θα λέγατε ότι σας κινητοποίησε;
Με κινητοποίησε το ίδιο το έργο που τα νοήματά του μ’ εκφράζουν απόλυτα. Συγκλονίστηκα όταν το διάβασα. Πίστεψα ότι μας αφορά σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Πίστεψα μόλις το ανακάλυψα ότι είναι το έργο της ζωής μου. Και παρά την τρίχρονη αποχή μου από το θέατρο και την απόφασή μου να αποσυρθώ, το έργο αυτό μου αναίρεσε κάθε μου δισταγμό και αμφιβολία. Για αυτό το παίζω και φέτος δεύτερη χρονιά και λόγω της θερμής αποδοχής θα το συνεχίσω και τρίτη.
Τι σημαίνει για σας αυτός ο μονόλογος και πώς πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει πράξη το μήνυμα αυτού του έργου;
Ο μονόλογος αυτός είναι για μένα ένας ύμνος στην αληθινή υπόσταση του ανθρώπου, που η βάση του πάντοτε είναι να είναι καλός, να αγαπάει τον συνάνθρωπο του όπως τον εαυτό του, αφού ανακαλύψει πρώτα ποιος είναι και να συνειδητοποιήσει πως είναι ένα πλάσμα γεμάτο αγάπη.
Ο τρόπος που το υλοποιήσαμε εγώ και η σκηνοθέτης μου, ήταν κατ’ αρχάς να αποφύγουμε το διδασκαλικό τρόπο καθώς και δια της νουθετήσεως. Δημιουργήσαμε επομένως έναν ρόλο δράσεων και όχι απαγγελίας, έντονων συναισθημάτων, γεμάτο από ζωντανές εικόνες με σημαντικές περιπέτειες. Έτσι αναδύθηκε ανάγλυφα το μήνυμα του έργου, που στην κυριολεξία συγκλόνισε το κοινό.
Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε το 1877. Πιστεύετε στη διαχρονικότητα της ιδέας του και θεωρείτε ότι θα συνεχίσει να εμπνέει και στο μέλλον;
Δυστυχώς ο άνθρωπος έχει εξελίξει το τεχνολογικό του μέρος και έχει παραμελήσει το ανθρωπιστικό. Όχι μόνο το 1877 που γράφτηκε το έργο, αλλά και πολύ πιο πριν και πολύ πιο μετά. Το ίδιο συμβαίνει και με την εποχή μας. Μια εποχή που βασιλεύει η καλπάζουσα ανάπτυξη της τεχνολογίας, σε βάρος των βασικών αξιών του ανθρώπου.
Έτσι αυτά που συμβαίνουν στον άνθρωπο του τότε συμβαίνουν και ίσως και χειρότερα στον άνθρωπο του σήμερα. Έτσι κατ’ επέκταση το έργο είναι διαχρονικό και συνεχίζει να εμπνέει. Ένας ύμνος στην αγάπη. Μιαν αγάπη φορτισμένη όχι από έναν αγοραίο συναισθηματισμό αλλά από επικοινωνία, θαυμασμό και αισθητική που σημαίνει μιαν αγάπη που ανεβάζει την επίγνωση του ανθρώπου.
Πώς ορίζετε εσείς τον «γελοίο» άνθρωπο;
Γελοίος είναι εκείνος που εμμένει στις καθημερινότητες του, στην έλλειψη δημιουργίας, στο να πιστεύει χωρίς να ερευνά και έτσι να ακολουθεί κάθε ανοησία που διατυπώνεται από την κάθε τυχάρπαστη αυθεντία, γελοίος είναι αυτός που πιστεύει πως οι απόψεις μας για τη ζωή καθώς και ο καθωσπρεπισμός μας είναι πιο πάνω από την ίδια την έννοια της ζωής. Γελοίος είναι εκείνος που μένει άπραγος και ατενίζει τα γεγονότα της ζωής χωρίς να ζει τη ζωή και να γίνεται ο ίδιος αιτία. Γελοίος είναι εκείνος που ιδιωτεύει, αγαπά τη ζωούλα του, τον εαυτούλη του και το μόνο που καταφέρνει είναι να μειώνει την αξία των άλλων.
Μέσα στο έργο ακούγεται η εξής φράση: Το κακό έγκειται σ’ αυτό: «Η συνείδηση της ζωής αξίζει περισσότερο από τη ζωή· και η συνείδηση των νόμων της ευτυχίας αξίζει περισσότερο από την ευτυχία». Θα θέλατε να το σχολιάσετε;
Είναι ένα ειρωνικό σχόλιο του Ντοστογιέφσκι για την παρανόηση που έχουν οι άνθρωποι για την ίδια τη ζωή. Οι ιδέες μας και οι απόψεις μας είναι πάντοτε κατώτερες από τα ίδια τα γεγονότα που πρέπει να μάθουμε να παρατηρούμε για να μπορέσουμε να καταλάβουμε
Πώς θα βλέπατε τον εαυτό σας σήμερα αν δεν ήσασταν ηθοποιός;
Ένας άνθρωπος δημιουργός που θα ενέπνεε τους συνανθρώπους του να συνεχίζουν να ζουν γεμάτοι από πνευματική υγεία και χαρά, πράγμα που αυτό κάνω έτσι κι αλλιώς.
«ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ»
Αλκμήνης 13, Κ. Πετράλωνα
τηλ. 210 3464903 – 3464002
ΑΠΟ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017
κάθε Κυριακή: 19.30