SunkissedΟ Θοδωρής Βουρνάς και οι συνεργάτες του μας μιλούν για την παράσταση «Πόσα ζώα χωράει ένας άνθρωπος;»
Λίγο πριν την έναρξη του εαρινού φεστιβάλ «Η δυναμική του ελληνικού λόγου στο θέατρο» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά συναντήσαμε στο πανέμορφο νεοκλασικό τον Θοδωρή Βουρνά και τους συντελεστές του «Πόσα ζώα χωράει ένας άνθρωπος;».
Είναι η πρώτη φορά που το έργο του Τσιμάρα Τζανάτου παρουσιάζεται ως σκηνοθετημένο θεατρικό αναλόγιο και το Frapress.gr και εγώ βρεθήκαμε στην ευχάριστη θέση να δούμε μια πλήρη πρόβα του.
Πρόκειται για μία υπαρξιακή δραματική κομεντί, στην οποία μία κατσαρίδα και μία γάτα λογοφέρνουν βάζοντας στη μέση έναν άνθρωπο. Λογική, ταμπού και σταθερές πάνε περίπατο καθώς η συζήτηση τους βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία μαύρη τρύπα γεμάτη χιούμορ και μελαγχολία. Θέτει με μία αβάσταχτη ελαφρότητα ζητήματα μείζονα στις ημέρες μας και ένα ερώτημα που θα βρεθείτε να κάνετε στον εαυτό σας (ή στον διπλανό σας, εξαρτάται με το αν είστε εσωστρεφής ή όχι) στο τέλος της παράστασης είναι: Θα ξαναλιώσω κατσαρίδα;
Η κατσαρίδα της παράστασης (Μάριος Ράμμος) μας μίλησε επί του θέματος…
Θα σκοτώσεις ξανά κατσαρίδα;
Ναι! Δεν άλλαξε κάτι και δεν πρόκειται να αλλάξει. Νομίζω είναι απολύτως φυσικό ένστικτο, για το συγκεκριμένο έντομο, μόλις το δεις να το πατήσεις ή να του πετάξεις κάτι, τέλος πάντων κάπως να το ξεκάνεις.
Μετά από αυτήν την παράστασης και τις τόσες ώρες που υποδυόσουν την κατσαρίδα δεν σου γεννήθηκε μια άλφα ευαισθησία;
Καμία ευαισθησία, δεν έχω εξοικειωθεί με την κατσαρίδα, θα την σκοτώσω όπου την βρω.
Το πρόβλημα της κατσαρίδας, στο έργο, ποιο είναι;
Η κατσαρίδα αντιμετωπίζει υπαρξιακά προβλήματα. Όχι τόσο για το τι έχει κάνει, αλλά για το πού πάει, πού πάμε, πού πάει ο πλανήτης. Έχει πρόβλημα όχι συγκεκριμένα με τον άνθρωπο, τον αντιμετωπίζει ως ένα δίποδο που δεν βλέπει κάτω από την μύτη του.
Δικαιολογημένα πιστεύεις;
Ε ναι, σε μεγάλο βαθμό.
Μέσα σε όλα τα θέματα που θίγει, πάντα με μία ελαφρότητα, θίγει και το θέμα των φύλων;
Δεν νομίζω ότι το θίγει, παίρνει κάποια πράγματα δεδομένα, είναι sex friendly. Ο έρωτας είναι ένα σύστημα που δεν αφορά το φύλο και αυτό λέει το έργο.
Εσύ γάτα (Νίκο Βατικιώτη), θεωρείς πως το bullying που ασκείται στον άνθρωπο είναι δικαιολογημένο; Ειδικά όταν προέρχεται από ένα ζώο που το έχει βασίλισσα…
Νομίζει πως μας έχει βασίλισσες. Ουσιαστικά με έχει βασίλισσα για ικανοποίηση του ιδίου μέσω το αίσθημα της εξουσίας πάνω σε κάτι.
Αν σε κάτι συμπεριφέρεσαι σωστά, αλλά ουσιαστικά το κάνεις για να έχεις το πάνω χέρι, ακυρώνει την όλη έννοια της βασίλισσας.
Είναι όπως ανέφερε και η κατσαρίδα sex friendly το έργο;
Ο έρωτας που τονίζεται στην σχέση κατσαρίδας-γάτας είναι κάτι το πολύ ιδεατό, δεν τον ενδιαφέρουν ούτε φύλα, ούτε είδη..
Υποκριτικά πως σου φαίνεται να κάνεις ρόλο αντίθετου φύλου;
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον γιατί πρέπει να το κάνεις χωρίς να φανεί γελοίο, αλλά αστείο.
Και συ άνθρωπε (Στέλιος Γιαννάκος), τι έχεις να πεις για όλο αυτό το bullying;
Σε έναν βαθμό είναι δικαιολογημένο. Δεν είμαστε και η πιο άκακη μορφή ζωής του πλανήτη. Αλλά η γάτα δεν έχει δίκιο, βασίλισσες τις έχουμε.
Ο άνθρωπος στο έργο αντιπροσωπεύει την ουδετερότητα, ενώ η κατσαρίδα και η γάτα έχουν πιο “ακραίες”, ενδιαφέρουσες απόψεις.
Ουσιαστικά βάζοντας τον άνθρωπο στην μέση, αναπτύσσουν γύρω του όλες αυτές τις συζητήσεις. Είναι έργο υπέρ της διαφορετικότητας, παρόλο που στην Ελλάδα δεν είμαστε, ακόμα, αρκετά ανοικτοί..
Θοδωρή, πώς και διάλεξες το συγκεκριμένο έργο;
Το έργο μου ανατέθηκε δεν το διάλεξα. Τελικά το απολαμβάνω πάρα πολύ. Από την πρώτη ανάγνωση κατάλαβα ότι αυτό το έργο έχει μεγάλη δόση χιούμορ, το οποίο το βγάζει αβίαστα. Σηκώνει πολύ συζήτηση και θίγει σοβαρά θέματα συζήτησης, αλλά το κάνει τόσο ανάλαφρα που δεν γίνεται να μην το ευχαριστηθείς.
Η συνέχεια λοιπόν επί σκηνής την Δευτέρα 21 Μαΐου στις 19:30 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά!
Ευχαριστούμε την Νέλλυ Παλασσάντζα για τις εξαιρετικές φωτογραφίες της.