Ελευθερία ΜαρίνουΠολλά πράγματα μέσα από την καθημερινότητα μας γίνονται σύμβολα, έχοντας, πολλές φορές, παραπάνω από μια έννοιες. Αυτό το άρθρο, όμως, θα διαπραγματευτεί τα παπούτσια και τη δύναμή τους!
Εκ πρώτης όψεως, τα παπούτσια είναι, πρακτικά, το περίβλημα στο βήμα μας. Πριν καν μάθουμε να περπατάμε, δένουμε σφιχτά τα κορδόνια και μαθαίνουμε τρόπους να μην λυθούν καθόλη την πορεία μας…
Παπούτσια για τους αγώνες,
παπούτσια καλά γυαλισμένα για ειδικές περιστάσεις,
παπούτσια χιλιοφορεμένα, τρύπια και σκονισμένα να κουλουριάζουν τους δρόμους που πέρασαν και ύστερα προσπέρασαν εκείνα τα δρομάκια- που τώρα, άλλα ζευγάρια συναντιούνται και ξεμακραίνουν…
Χρησιμοποιήθηκαν ως Έκφραση στην Καθομιλουμένη
Και καθώς περπατάμε, καθώς βαδίζουμε στα διάπλατα στενά των ορίων που μας περιβάλλουν, χρειαζόμαστε κατανόηση ως προς τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις συμπεριφορές μας… γι’ αυτό και υπάρχει μια φράση, που χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, η οποία είναι “To be in my shoes” .
Χρησιμοποιήθηκαν ως Τέχνη
Υπάρχει μια τέχνη για τις ρωγμές της αστικής ζωής, η οποία φέρει το όνομα “Shoefiti” – εκ του shoe (παπούτσι) και graffiti (γκράφιτι). Πρακτικά, είναι παπούτσια πάνω στα σύρματα της ΔΕΗ.
Αυτή η μόδα, εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στην Αμερική και διαδόθηκε σαν ένα βουβό σύνθημα, καθώς παραπέμπει σε συμβολισμούς τόσο οικονομικούς και κοινωνικούς, όσο σε περιθωριακούς ήρωες και underground θεωρίες.
- Ο μύθος θέλει τους Αμερικάνους στρατιώτες να βάφουν τις μπότες τους κίτρινες ή πορτοκαλί και να τις εκσφενδονίζουν στα ηλεκτροφόρα καλώδια του στρατώνα στο τέλος της βασικής τους εκπαίδευσης.
- Ένας άλλος μύθος θέλει τους ποδοσφαιριστές να κρεμάνε τα παπούτσια τους όταν αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το άθλημα.
- Άλλοι, λένε ότι το shoefiti χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει διάφορες ιεροτελεστίες διέλευσης στη ζωή, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι τα παπούτσια χρησιμοποιούνται για να σηματοδοτήσουν την περιοχή των συμμοριών.
Υπάρχει κάτι τελεσίδικο σε όλο αυτό, κάτι ανέκκλητο!
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μια αντιστροφή της κανονικής τάξης: κάτι που πρέπει να είναι στο έδαφος και τώρα απλά κρέμεται στον ουρανό “από μια γραμμή κοινής ωφέλειας “…
Χρησιμοποιήθηκαν για να αποδώσουν Ιστορία
Ένα πολυ συγκινητικό μνημείο, που βρίσκεται δίπλα από τη Γέφυρα των Αλυσίδων, στις όχθες του Δούναβη είναι “Τα παπούτσια των Εβραίων”.H ιστορία καταγράφει 550.000 Ούγγρους Εβραίους να χάνουν τη ζωή τους το 1944 – 45.Πριν τους εκτελέσουν, λοιπόν, τους ανάγκαζαν να βγάλουν ό τι πιο πολύτιμο είχαν επάνω τους: τα παπούτσια τους!
Γυναικεία, ανδρικά, παιδικά… βρίσκονται κατά μήκος του πεζοδρομίου σαν μια αιώνια κίνηση, γιατί παρά το γεγονός ότι είναι στάσιμα- καρφωμένα, έχουν την δύναμη να παρακινήσουν το νου που ένα βήμα πιο μπροστά θέλει να κάνει…
Πέραν από την δύναμη που έχει κάθε μνημείο, όμως, εντύπωση μπορούν να προκαλέσουν και οι άνθρωποι που σπεύδουν σε αυτά. Στο συγκεκριμένο, θα δεις πως οι άνθρωποι στέκονται πάνω από ένα συγκεκριμένο ζευγάρι κάθε φορά:
το φωτογραφίζουν, το αποτυπώνουν και το επεξεργάζονται σαν να βρίσκουν, εν τέλει, το δικό τους νούμερο, αναγνωρίζοντας τα από τις χαρακιές που σύλλεξαν μέχρι το σήμερα….
Όποια και αν είναι η απόδοσή τους σαν σύμβολο, το να λύνεις τα κορδόνια δε σημαίνει παραίτηση…
[..]
Ξαφνικά
αισθάνθηκα ότι δεν ξέρω πού είμαι.
εκείνη την ελάχιστη στιγμή
μέχρι να γίνουν πάλι όλα γνώριμα
έζησα μια απέραντη ελευθερία.
[Κώστας Ψαράκης / Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Ο Καπετάν Περδίκης και τα συναισθήματα θανάτου]