Γωγώ ΝταλλήΜια οικογένεια. Μια απειλή. Ένας απαράβατος κανόνας. Για να επιβιώσεις πρέπει να σιωπήσεις. Το καθηλωτικό θρίλερ που θα έχει και σίκουελ μετά την τεράστια επιτυχία του. Σίγουρα δεν θα σας κάνει να σιωπήσετε!
Υπόθεση: Μια πενταμελής οικογένεια που κατορθώνει να επιβιώσει από μια επιδημία επιθέσεων αγνώστων πλασμάτων, βρίσκει καταφύγιο σε μια απομονωμένη αγροικία και καλείται να αντιμετωπίσει μια μοχθηρή απειλή που κατασπαράζει ό,τι κάνει θόρυβο. Ο Λι και η Έβελιν μαζί με τα δύο παιδιά τους βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα παιχνίδι φόβου και τύψεων, στο οποίο τον πρώτο λόγο έχει το απρόβλεπτο και ο παραμικρός ήχος.
Στην τρίτη του σκηνοθετική απόπειρα ο Τζον Κραζίνσκι κάνει την έκπληξη και παραδίδει στο κοινό ένα καθαρόαιμο και υποβλητικό θρίλερ που χρησιμοποιεί τη σιωπή, ως όχημα για να δομήσει ένα καλοστημένο σκηνικό αγωνίας. Επιλέγοντας μια ατμοσφαιρική και δωρική αφήγηση, το «Ένα Ήσυχο Μέρο» δεν σε αφήνει σε ησυχία σε όλη τη διάρκεια του καθώς η αμείωτη ένταση είναι διάχυτη από το πρώτο λεπτό και απλώς μετατοπίζεται σκόπιμα και εύστοχα στα πρόσωπα προκειμένου να αντισταθμιστεί το αφηγηματικό βάρος.
Τα πλάνα εστιάζουν μεθοδευμένα, ήδη από την πρώτη σκηνή, στα στοιχεία που προσπαθούν να αποκλείσουν το παραμικρό θόρυβο, όπως τα ξυπόλυτα πόδια, οι ψίθυροι, οι κινήσεις των χεριών. Ο κανόνας είναι απαράβατος. Όποιος κάνει θόρυβο, πεθαίνει ακαριαία. Τα μοχθηρά πλάσματα αποκαλύπτονται σταδιακά, χωρίς επεξηγήσεις, με αιματοβαμμένη χροιά, όπως προστάζει το είδος.
Πρόκειται για μια ταινία με προσεγμένη αφηγηματική συνοχή που καλλιεργεί την ψυχογραφική πλευρά των χαρακτήρων που βασανίζονται όχι μόνο από το φόβο της επίθεσης και του θανάτου αλλά και από τις προσωπικές τους ενοχές που γεννήθηκαν στον οικογενειακό περιβάλλον μετά από ένα τραγικό γεγονός.
Η νεαρή κωφή ηθοποιός Μίλισεντ Σίμονς, που ξεχώρισε στο Wonderstruck του Τοντ Χέινς είναι συγκλονιστική στο ρόλο της Ρέγκαν, που αισθάνεται υπεύθυνη για την οικογενειακή τραγωδία. Ενώ ο Τζον Κραζίνσκι και η Έμιλυ Μπλάντ, ως τρυφεροί και προστατευτικοί γονείς που προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες στο ταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον είναι λιτοί και εκφραστικοί υποκριτικά, μέσα στην απόλυτη σιωπή, χωρίς τρομακτικές κορώνες και επιτηδευμένους συναισθηματισμούς.
Το «Ένα Ήσυχο Μέρος» δεν είναι ακόμη ένα θρίλερ αλλά μια ιστορία οικογενειοκρατική που αν και αγγίζει το μελό και τα κλισέ που επιτάσσει η επίπλαστη συναισθηματικότητα του Χόλιγουντ, όταν πλησιάζει στην κορύφωση του, κατορθώνει να εισχωρήσει στον πυρήνα της οικογενειακής εστίας και να αναδείξει τους απαράβατους δεσμούς που συνδέουν τα μέλη της, ό,τι και αν συμβεί.
Αθόρυβο ηχητικά, αλλά θορυβώδες κινηματογραφικά το «Ένα Ήσυχο Μέρος» είναι ένα υποδειγματικό άρτια δομημένο θρίλερ με αρχή, μέση και τέλος, που θα σου κλείσει το στόμα από θαυμασμό.