SunkissedΜια μουσική διαδρομή στη ζωή και την πορεία της Μαμαλέττα!
Πριν από 2-3 χρόνια με “τράβηξαν” κάτι φίλοι να ακούσω Kill Emil & Mamaletta στο Sixdogs. Δεν ήξερα κανέναν από τους 2 τότε. Μαζί με Kill Emil και πριν εμφανιστεί η Μαριλέτα Κωνσταντάρα στην σκηνή έπαιζαν κάτι ξενόφερτοι djs υποτίθεται μεγάλα ονόματα… Τελικός απολογισμός της βραδιάς ήταν η Μαμαλέττα να μαγέψει τους πάντες με εμφάνιση και φωνή, ο Kill Emil να κάνει τους άλλους να μοιάζουν noob μπροστά του και εγώ να αρχίσω να παίρνω συνεντεύξεις από γυναίκες, για να φτάσω στην Μαμαλέττα + να κάνω κάποια dj set, αφού είδα πλέον και επίσημα ότι η μουσική που μου αρέσει έχει εξελιχθεί (δια χειρός Αιμίλιου).
Αυτή η μικρή εισαγωγή από εμένα, πάμε να γνωρίσουμε την Μαμαλέττα μέσω της εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη που μας παραχώρησε.
“Η μουσική ήταν στο status quo μου. Γεννήθηκα σε ένα μέρος όπου παίζανε μουσική και τραγουδούσανε όλη την ώρα. Η οικογένειά μου όλη είναι στην κλασσική μουσική, ο πατέρας μου βαρύτονος στην Όπερα, καθηγητής κλασικής φωνητικής και μαέστρος σε χορωδίες, η μάνα μου καθηγήτρια κλασικού πιάνου, η γιαγιά μου είχε Ωδείο, οπότε από την κοιλιά της μαμάς μου ακούω τις κορώνες του μπαμπά και την μάνα μου να μελετάει πιάνο. Πρώτη φορά σκαρφάλωσα στο πιάνο στα 2 μου και το κοπανούσα και τραγουδούσα μόνη μου, έχω φωτογραφίες μωρό παιδάκι που μόλις φτάνω το πιάνο, ηχογραφήσεις που τραγουδάω μωρό πριν το κυριακάτικο τραπέζι”
-Μεγάλωσες μόνο με κλασσική;
-Ο πατέρας μου έπαιζε μόνο κλασική μουσική στο σπίτι, ευτυχώς η μάνα μας μας έβαζε καμιά φορά στο αυτοκίνητο μουσική και είχε μια κασέτα με Beatles και μια με Boney M και είχα ακούσει και αυτά τα δύο πράγματα εκτός από κλασική -μέχρι μεγάλη ηλικία. Φυσικά δεν είχα ιδέα από ελληνική μουσική.
-Έμαθες και κάποιο μουσικό όργανο;
-Παίζω μπόλικα όργανα, από λίγο. Αρχικά έκανα πιάνο με την μάνα μου, με το ζόρι σχεδόν, το ψιλοσιχαινόμουν, αλλά βλέπω ότι μου άφησε μια σχετική ευκολία με τα πλήκτρα, τα οποία χρησιμοποιώ πάρα πολύ, σε ότι beat παραγωγές φτιάχνω, demos, midi keyboards. Aγαπώ πολύ την μελόντικα, με το τρίχορδο μπουζούκι και τους μπαγλαμάδες έβγαζα ουσιαστικά μεγάλο ποσό των χρημάτων με τα οποία ζούσα στην Αμερική.Έπαιζα ελληνική μουσική –την οποία άρχισα να ακούω αφού πήγα στην Αμερική. Εκεί μου ήρθε κι άρχισα να ακούω παλιά ρεμπέτικα, μικρασιάτικα, κάτι αρχαία λαϊκά.
Τώρα έχω γράψει και κάποια κομμάτια, κάποια στιγμή θα’θελα να τα κάνω κάτι. Έκανα λοιπόν πιάνο από τα γενοφάσκια μου, μετά έκανα 7 χρόνια τσέλο, και λίγο θεωρία και λίγο σολφέζ, αλλά ποτέ τραγούδι. Αφού ξέμπλεξα με τα Ημισκούμπρια έκανα τα πρώτα μαθήματα φωνητικής και συνέχισα πια στην Αμερική.
-Αφού το ανέφερες, τα Ημισκούμπρια πώς προέκυψαν;
-Ήθελα να δουλέψω με τους σκληροπυρηνικούς αλλά με σνομπάρανε γιατί ήμουν μικρούλα κι έτσι βρήκα την ευκαιρία, μια μέρα πέτυχα τα Ημισκούμπρια στον δρόμο και τους λέω «Γεια σας, είμαι η τάδε και κάνω αυτό» και με κοιτάει ο Μυθριδάτης και μου λέει «Α ναι; Τραγουδάς; Ε, τραγούδα μας τώρα» και αρχίζω και τραγουδάω «killing me softly» στη μέση της Μεταξά, Παρασκευή βράδυ, κι έχει παγώσει ο κόσμος, έχουν παγώσει κι αυτοί. Στο τέλος μου έδωσαν όλοι κάρτες και ήταν σε φάση: «Πάρε μας τηλέφωνο οπωσδήποτε, κτλ». Έτσι έκατσαν τα Ημισκούμπρια. Ήταν κάτι πολύ αυθόρμητο, πολύ χύμα.
-Τελικά σου έκανε καλό ή κακό στην καριέρα σου;
-Μου έκανε πολύ καλό στο να ακουστεί το όνομά μου, όλοι με ξέρουν- κι όσοι δεν με ξέρουν φατσικά, άμα τους πεις «η τύπισσα που είπε το πάμε όλοι μαζί» με τα Ημισκούμπρια, μένουν παγωτό «ωω, όντως; Τι λες τώρα;!». Όλοι το ξέρουν. Είναι το fucking Greek summer anthem των τελευταίων 12-13 χρόνων, δεν σταματάει να παίζεται.
Βέβαια δεν έχω βγάλει ποτέ ούτε μια δεκάρα από τα Ημισκούμπρια. 3 χρόνια δουλέψαμε μαζί, ούτε δεκάρα τσακιστή. Αλλά έμαθα κι από αυτό, όλα σχολείο είναι. Ήμουνα 16 χρονών, γιόλαρα, το έζησα.
-Αμερική πως έκατσε, τι έκανες;
-Μετά (από τα Ημισκούμπρια) πέρασα ένα υπαρξιακό κενό. Κάπου εκεί δούλεψα με τον Dj Marble που ήταν ο πρώτος dj των Βαβυλώνα, και είχαμε ένα project πιο πειραματικό το Musicaholiks, βγάλαμε κι ένα δισκάκι μαζί. Ήταν μια ωραία αξιόλογη δουλειά, στην προσπάθειά μου να βρω νέα μονοπάτια γιατί είχα πέσει σε ένα τέλμα, μια λούμπα. Δημιουργικά με βοήθησε. Μετά έλαβα μέρος σε έναν διαγωνισμό του «Νάκα» και πήρα μια τεράστια υποτροφία για το Berkeley και πήγα στην Αμερική.
Πήρα το bachelor degree, έκανα κυρίως σύνθεση, ενορχήστρωση, fusion jazz, R&B, soul, hip-hop, reggae, roots, προσπάθησα να εντρυφήσω όσο περισσότερο μπορούσα σε όσα περισσότερα μπορούσα, έκανα πολύ ντραμς, κρουστά, και συνδυασμό με φωνή. Δούλεψα με πολλές μπάντες όπου έγραφα το υλικό, είχα περίπου 120 original κομμάτια που έπαιζα τμηματικά με μια κολεκτίβα 45 μουσικών μπόμπα. Κι έτσι κύλισαν 10 χρόνια στην Αμερική, με σπουδές και δουλειά και δημιουργία.
Η Μαριλέτα στην Αμερική ήταν φουλ παραγωγική και ζούσε από την μουσική. Ένα από τα αγαπημένα Project της (και αυτό που είχε μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο εκεί) ήταν το Endangered Speeches. Το Endangered Speeches ήταν ένα project-μίξη Original Fusion Jazz, Soul, Hip-Hop, Afro-Balkan, Psychedelic Rock mixtures, αποτελούμενο από: drums, bass, guitar, 2x keys, percussion, trumpet, trombone, tenor sax, 3x back vox & την Mamaletta.
Άλλα project της εν Αμερική ήταν τα: Mamaletta’s Roots Music, MariSoul, AcousticMama και to pareaki (rebetika) όπου περιστασιακά μαζεύονταν Έλληνες μουσικοί παρέα με την Μαριλέτα και παίζανε ρεμπέτικα, παλιά λαϊκά, κτλ.
Δες τη συνέχεια της συνέντευξης στην επόμενη σελίδα!