Γιώργος ΦιρμάνιΜια playlist αφηγείται ιστορίες από ταξίδια, αϋπνίες και ταινίες…
Υπερβολικές δόσεις καφεΐνης, λιγοστός ύπνος, υπερένταση και ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά και σημειώσεις. Η εξεταστική αχνοφαίνεται στον ορίζονται και πίσω από αυτήν, το σχεδιάγραμμα ενός πτυχίου. Η playlist συνεχίζει να παρατηρεί ατάραχη τη καθημερινότητα και να αφηγείται τις ιστορίες της.
Σερφάρω την Ερμού με BROCKHAMPTON
Άπειρος κόσμος κατηφορίζει την Ερμού ψωνίζοντας, χαζεύοντας ή απλά κλείνοντας μου το δρόμο. Και τότε το ρεφρέν σκάει στα αυτιά μου:
“Ridin’ on the roof with a dollar sign
Attached to my head, head, head, head, head, head, head, head”
Αυτή η επανάληψη της λέξης head με κάνει να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσω τα κεφάλια των διερχόμενων ως βοήθημα και να φτάσω στο προορισμό μου πολύ πιο γρήγορα χοροπηδώντας επάνω τους. Τελικά δεν το έκανα για προφανείς λόγους, αλλά συνέχισα να ακούω BROCKHAMPTON, οι οποίοι τα (ξανά)-δικάσανε όλα με το SATURATION 3.
Ψωνίζω μπαγκέτες με Alchemist
Συνεχίζοντας την θεματική που τον θέλει να εμπνέεται από τη μουσική μιας ολόκληρης χώρας (βλέπε Russian Roulette και Israeli Salad), ο Alchemist κυκλοφόρησε δύο ορχηστρικά album με τίτλο “The French blend”. Όπως δηλώνει ο τίτλος οι μουσικές είναι κατασκευασμένες με τη χρήση αποκλειστικά γαλλικών sample και με λίγη… αλχημεία! Το συγκεκριμένο δανείζεται στοιχεία από το “Des Barriques Et Des Bidons” του Michel Jonasz και δε ξέρω ως τι είδος να το κατηγοριοποιήσω. Ξέρω όμως πως με κάνει να χορεύω και αυτό μετράει!
Α και Alchemist έχω δει τα stories σου στο insta. Ξέρω ότι ψώνιζες Στράτο Διονυσίου στο Ζαχαρία τον Μάη. Το καλό που σου θέλω να βγάλεις album με ελληνικά samples το συντομότερο δυνατό.
Χαζεύω την ανατολή με Radiohead
Αϋπνίες χωρίς αιτίες και λοιπές ιστορίες. Το ρολόι δείχνει τέσσερεις παρά δέκα και το ξυπνητήρι πέντε ακριβώς. Σκατά. Από τα ηχεία βγαίνει ένας ήχος παράξενος και απόκοσμος. Άγριος και ήρεμος ταυτόχρονα. Με συνεπαίρνει και με ηρεμεί. Κερδίζω ένα πολύτιμο μισάωρο ύπνου πριν πεταχτώ όρθιος, αγχωμένος μήπως παρακοιμήθηκα. Λίγες στιγμές μετά είμαι στο λεωφορείο και σκέφτομαι : “Γιατί οι Radiohead είναι τόσο καλοί ρε φίλε;”
Θυμάμαι πράγματα που δε θέλω με Ours Samplus
Μερικές φορές η μουσική μπορεί να σε κάνει να ξεχαστείς, να ηρεμήσεις, να ταξιδεύσεις, να σκεφτείς και να αποδράσεις λίγο από αυτόν τον αγχωτικό αγώνα δρόμου που λέγεται ζωή. Κάποιες όμως μπορεί να είναι ένα καλοζυγισμένο direct ανάμεσα στα μάτια, ακολουθούμενη από ένα ύπουλο χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Ακούτε κύριοι Ours Samplus; Η ζωή μου ήτανε μια χαρά αυτή τη περίοδο. Δε χρειαζότανε να ακούσω τους στίχους του “Everybody’s gotta learn sometime” και να θυμηθώ αυτή τη κωλοταινία. Δεν το είχα καθόλου ανάγκη!
*(Ναι ρε είμαι βασικός και γουστάρω να βλέπω το Eternal Sunshine of the Spotless Mind, υπάρχει πρόβλημα;)
Εξασκώ τη τεχνική μου στα chopsticks με Nujabes
https://www.youtube.com/watch?v=mAH7CLUmvhE
To Samurai Champloo είναι ένα από τα καλύτερα anime της περασμένης δεκαετίας. Η μουσική του δε, θεωρείται από τις κορυφαίες στην ιστορία του είδους. Εδώ, οι ατμοσφαιρικές μελωδίες του Nujabes λειτουργούν ως περιτύλιγμα για τη τρυφερή φωνή της ΜΙΝΜΙ δημιουργώντας ένα υπέροχο maki το οποίο είνα έτοιμο να βουτηχτεί στο μπολάκι με τη σόγια και να καταναλωθεί με chopsticks. Καλή όρεξη, καλή ακρόαση και sayonara!
Κάνω #flashback στην ιστορία του Anser… με Anser
Ο Anser είναι ένας από τους αγαπημένους μου Έλληνες MC. Έχω ακούσει αμέτρητες φορές το “Ιθύνων νους” και κατά τη γνώμη μου αυτό το album είναι στο top 10 εγχώριων κυκλοφοριών ever. Παρ’ όλα αυτά είχα πολύ καιρό να ακούσω κάτι δικό του και να ενθουσιαστώ τόσο όσο τώρα. Το “Ούτε μια λέξη” είναι μια περιγραφή της πορείας του Anser χωρίς κομπασμούς και μεγάλα λόγια, μόνο με 100% αλήθεια. Το δεύτερο κουπλέ ειδικά, λειτουργεί σαν φωτογραφικό λεύκωμα, με τις συνεχόμενες αναφορές σε στίχους και κομματια από τον πρώτο δίσκο Flowjob μέχρι τα σημερινά singles να δίνουν μαθήματα ιστορίας.
ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ ΡΕ!
*H playlist θα επιστρέψει με περισσότερες ιστορίες προς αφήγηση.