Μαριάννα ΧατζησάββαΚερδίστε 5 διπλές προσκλήσεις για την Παρασκευή 24/11 για την παράσταση “Back 2 Back Improv”! Κάνε like και tag έναν φίλο σου εδώ για να λάβεις μέρος. Ο διαγωνισμός λήγει στις 23/11.
Μία ξεχωριστή παράσταση, όπου κανόνες και σενάριο δεν υπάρχει, όπου το κοινό είναι υπεύθυνο για την ιστορία που θα διαδραματιστεί. Στο “Back 2 Back Improv”… “η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται”. Οι “Bus και” και οι “Μη Μου Up Two” είναι ντουέτα Improv Theater. Μίλησαν στο Frapress για τη συνεργασία τους και για την παράσταση “Back 2 Back Improv”.
Τους ζητήσαμε να συμπληρώσουν τις ίδιες προτάσεις. Το εντυπωσιακό είναι, πως κανείς δε ήξερε την απάντηση του άλλου!
Ομάδα “Bus και”: Μενέλαος Πρόκος, Βασιλική Κίσσα
Ομάδα “Mη Μου Up Two”: Παναγιώτης Δελαβίνιας,, Λίλα Μπάρμπα
1. Για μένα το «Θέατρο» είναι…
(Βασιλική) …το μόνο πράγμα που μου φαίνεται τόσο φυσικό να κάνω. Η μόνη σταθερά στην ζωή μου.
(Μενέλαος) …παρεξηγημένο. Στην Ελλάδα πάρα πολύς κόσμος λέει ότι δεν του αρέσει το θέατρο, αλλά δεν έχει καν πάει ποτέ. Έχει συνδυαστεί στο μυαλό του κόσμου με βαρύγδουπα έργα και ερμηνείες, που πρέπει να μελετήσεις λίγο παραπάνω για να κατανοήσεις. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς, μέχρι που ανακάλυψα -στο εξωτερικό- το Improv και κατάλαβα ότι το θέατρο μπορεί να είναι πάρα πολλά πράγματα. Αρκεί να φύγεις από παραδόσεις και να θέλεις να εξερευνήσεις τη δημιουργικότητα και το ρίσκο.
(Λίλα) …μια ευκαιρία να έχω ένα σωρό ακόμα διαφορετικές ζωές.
(Παναγιώτης) …αυτό το κορίτσι που καθώς το κοιτάς, σε κάνει να ξεχνάς το πού είσαι, το ποιος είσαι, το τι είναι γύρω σου και δε θες να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του.
2. Αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη την παράσταση Back 2 Back Improv είναι…
(Βασιλική) …αυτά που κουβαλάμε μέσα μας. Γιατί είναι τα μόνα μας εργαλεία. Είναι ό,τι υλικό έχουμε, εφόσον δεν έχουμε κείμενο, προκαθορισμένους χαρακτήρες κλπ, για να χρησιμοποιήσουμε και να δημιουργήσουμε ιστορίες πάνω στην σκηνή.
(Μενέλαος) …η μοναδικότητα κάθε βραδιάς. Η παράσταση επινοείται και εκτελείται επί σκηνής, μπροστά στο κοινό, και δεν ξαναπαρουσιάζεται ποτέ. Όσες Παρασκευές και να έρθεις, τόσες εντελώς διαφορετικές παραστάσεις θα δεις.
(Λίλα) …για μένα η αφορμή από την οποία δημιουργήθηκε, δηλαδή το βραβείο μας στο πρώτο “Duet Yourself” Festival, αλλά και η σύσταση της ομάδας μας.
(Παναγιώτης) …ότι τα πάντα δημιουργούνται στη στιγμή. Αυτό που βλέπεις ως θεατής, γεννήθηκε μέσα από μία έμπνευση εκείνη ακριβώς την ώρα και είναι μοναδικό. Τίποτα δεν έχει κανονιστεί από πριν, τίποτα δεν είναι δουλεμένο ξανά, όταν ανεβαίνουμε στη σκηνή, είμαστε “γυμνοί”.
3. Η συνεργασία μου με τα παιδιά είναι…
(Βασιλική) …κάτι που βγαίνει φυσικά και αβίαστα. Έχουμε την ίδια εκπαίδευση, τους ίδιους κώδικες, τις ίδιες αρχές και αξίες. Γνωριζόμαστε καλά εδώ και καιρό, είμαστε φίλοι, οικογένεια. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον πάνω και κάτω από την σκηνή. Και για να δείξω πόσο ηθοποιοί είμαστε, “περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω”.
(Μενέλαος) …η πιο ξεκούραστη που είχα ποτέ. Ξέρω ότι μπορώ να βασιστώ πάνω τους.Μοιραζόμαστε την ίδια βλακεία, το ίδιο όραμα για το Improv, το ίδιο πάθος για εξέλιξη και -πάνω απ’όλα- τον ίδιο εθισμό για το φαγητό και τα γλυκά. Με εξαίρεση τη Λίλα. Θα πάρει ένα σουβλάκι και θα το τελειώσει σε 7 γεύματα.
(Λίλα) …μοναδική!
(Παναγιώτης) …κάτι παραπάνω από συνεργασία, είμαστε οικογένεια θα έλεγα. Έχουμε σχεδόν καθημερινή επαφή και το σημαντικό είναι πως είμαστε παρέα. Ξέρουμε ο ένας τον άλλον, έχουμε κοινές εμπειρίες και η χημεία μας πάνω στη σκηνή είναι πολύ καλή.
4. Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς…
(Βασιλική) …πολλά πράγματα. Φαγητό, νερό, οξυγόνο… Α! Μεταφορικά μιλάμε… Ξέρεις ότι θα πω improv, αυτό προωθούμε τώρα. Αλλά να πω την αλήθεια νιώθω ότι είναι ψέμα. Αν δεν είχα το improv θα έβρισκα κάτι άλλο. Δεν θα σταμάταγε να υπάρχει αυτή η ανάγκη μέχρι να την κάλυπτα κάπως. Οι άνθρωποι έχουν πολύ μεγαλύτερες αντοχές και δυνάμεις απ’ ό,τι εμείς πιστεύουμε. Οπότε θα έκανα υπομονή και με επιμονή θα έβρισκα το αντίστοιχο “improv” μου.
(Μενέλαος) …σοκολάτα. Τα γλυκά είναι ένα σημαντικότατο μέρος της καθημερινότητάς μου. Και συγκεκριμένα το καλό προφιτερόλ. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι το ανθρώπινο σώμα περιέχει 60% σοκολάτα.
(Λίλα) …όνειρα.
(Παναγιώτης) ...improv. Ίσως ακούγεται υπερβολικό αλλά για μένα είναι ο λόγος που η καθημερινότητά μου είναι καλύτερη. Εκτός του ότι με άλλαξε και σαν άνθρωπο (και συνεχίζει), αυτή η έκπληξη ανά πάσα στιγμή, ο κόσμος που δημιουργείται σε κάθε λέξη, η μαγεία που νιώθω στη σκηνή, δεν υπάρχει κάπου αλλού.
5. Τα επαγγελματικά μου σχέδια για το μέλλον είναι…
(Βασιλική) …περισσότερο improv στην Ελλάδα, στην επαρχία που δεν έχει την δυνατότητα να έρχεται συχνά σε επαφή μ’αυτό, σε παιδιά για να μην χάσουν όλη την μαγεία που κουβαλάνε μέσα τους, σε ηθοποιούς γιατί το χρειάζονται περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουν. Περισσότερο improv στο εξωτερικό. Οι συνεργασίες που συμβαίνουν με improvisers απ’ όλο τον κόσμο μου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και αντίληψης για την τέχνη και την ζωή. Το χρειάζομαι και μετά από αρκετές συνεργασίες έχω εθιστεί στα ταξίδια… Και τόσα άλλα που δουλεύονται καθημερινά στο κεφάλι μου μέχρι να βρουν την κατάλληλη στιγμή να βγουν προς τα έξω.
(Μενέλαος) …ανύπαρκτα. Είμαι αυτοσχεδιαστής, δεν κάνω σχέδια. Έχω ιδέες, τις οποίες μοιράζομαι με κόσμο και κάτι μπορεί και να προκύψει. Το σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να διδάσκω και να παίζω improv στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχουμε ένα project στο μυαλό μας, αλλά θέλει κάποια χρόνια για να υλοποιηθεί και ακόμα δεν το φανερώνουμε.
(Λίλα) …τόσα πολλά, δε μπορώ να τα βάλω σε μια τάξη προς το παρόν. Το σίγουρο είναι πως θέλω να συνεχίσω να βάζω το δικό μου μικρό λιθαράκι στην ανάπτυξη του Improv Theatre στην Ελλάδα.
(Παναγιώτης) ...να δουλεύω με ανθρώπους που αγαπάω και να δημιουργώ. Γενικά δε μου αρέσει να κάνω σχέδια για το μέλλον, προτιμώ να μένω στο τώρα και να δουλεύω.
6. Αυτό που μ’ αρέσει στο συγκεκριμένο είδος θεάτρου (Improv Theater) είναι…
(Βασιλική) … η ποικιλία. Είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Το improv με απαλλάσσει απ’ αυτό το συναίσθημα. Ο ενθουσιασμός που νιώθω με την σκέψη, “Τι θα δημιουργήσουμε άραγε σήμερα;” είναι ασύγκριτος. Η συγκίνηση που νιώθω κάθε φορά όταν πρέπει να αποχαιρετήσω για πάντα, μετά από μια σύντομη συνάντηση, έναν χαρακτήρα που δημιούργησα και μου άρεσε, επίσης. Είναι ένα είδος καθαρής περιπέτειας.
(Μενέλαος) …η δυνατότητά του να μεταμορφώσει τον κόσμο. Πολλοί μπορεί να το δουν και να πουν “εγώ δεν το ‘χω.” Ή “αποκλείεται, αυτό δεν γίνεται.” Όλοι μπορούν όμως, με την κατάλληλη εκπαίδευση. Είναι πραγματικά πολύ μαγικό να βλέπεις κάποιον να πρωτομπαίνει στην εκπαίδευση του Improv φοβισμένος και χωρίς αυτοπεποίθηση, και μετά από κάποιο καιρό να ανεβαίνει στη σκηνή ενός κατάμεστου θεάτρου και να δημιουργεί εκπληκτικές παραστάσεις!
(Λίλα) …η ελευθερία που σου προσφέρει.
(Παναγιώτης) ...πως ανά πάσα στιγμή, μπορείς να ανέβεις στη σκηνή με οποιονδήποτε και να δημιουργήσεις κάτι. Είναι φοβερό το ότι σε παγκόσμια φεστιβάλ Improv Theater άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου, βρίσκονται – ακόμα και για πρώτη φορά – πάνω στη σκηνή μαζί και παίζουν. Και επειδή το να το βλέπεις είναι πολύ πιο συναρπαστικό από το να το ακούς, αν έρθετε τον Ιούνιο στο 3ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Improv Theatre που διεξάγεται στην Αθήνα (Mount Olymprov) θα το ζήσετε.
7. Λίγο πριν ανέβω στη σκηνή, αυτό που σκέφτομαι, είναι…
(Βασιλική) …“Γιά να δούμε τι θα ζήσουμε σήμερα!” Νιώθω σαν παιδάκι που περιμένει να δει τι δώρο του πήραν για τα Χριστούγεννα. Από το πρώτο κουδούνι με πιάνει μια απάνθρωπη ανυπομονησία. Είναι από τα πιο βασανιστικά λεπτά της ημέρας.
(Μενέλαος) …ότι ανυπομονώ να ανακαλύψω τι θα δημιουργηθεί απόψε. Σε τι ιστορίες θα σύρουμε ο ένας τον άλλο.
(Λίλα) …“Που είναι ο Παναγιώτης; Πρέπει να με ταρακουνήσει, κρατώντας με από τους ώμους, για να ξεμουδιάσω!”
(Παναγιώτης) ...ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ! Προσπαθώ να βρω τρόπους να αδειάσω το μυαλό μου όσο το δυνατόν περισσότερο και να ρυθμίσω όλους τους νευρώνες του εγκεφάλου μου να “κοιτάνε” προς τον συμπαίκτη μου.
8. Το αγαπημένο μου θεατρικό έργο, όλων των εποχών, είναι…
(Βασιλική) …Δύσκολο. Ανάλογα με την διάθεσή μου, αλλάζω αγαπημένα πράγματα. Θα αναφέρω δύο έντονες φάσεις που έχω περάσει. “Οι οικοδόμοι της αυτοκρατορίας” του Boris Vian, “Οι Βρικόλακες” του Henrik Ibsen.
(Μενέλαος) …αυτό που θα δημιουργήσουμε την επόμενη εβδομάδα.
(Λίλα) …“Η τρυφερή σου μολότοφ” του Γκουστάβο Οτ.
(Παναγιώτης) ...μετά από πολύωρη σκέψη, θα καταλήξω στο “Θάνατο του εμποράκου” του Άρθουρ Μίλλερ.
9. Το κοινό μας βοηθάει πολύ όταν…
(Βασιλική) …υπάρχει! (γέλια)
(Μενέλαος) …είναι ορεξάτο και ανυπομονεί να γίνει κομμάτι της παράστασής μας. Στο improv δημιουργούμε ιστορίες στις οποίες, έστω και για μία στιγμή, καθένας στο κοινό θα δει τον εαυτό του. Όταν το κοινό έρχεται με παιδικό ενθουσιασμό και ανυπομονεί να δει τι θα θυμηθεί ή τι θα ζήσει, μας δίνει απίστευτη ενέργεια. Και το νιώθουμε όταν είμαστε επί σκηνής. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πώς, αλλά το καταλαβαίνουμε όταν συμβαίνει.
(Λίλα) …αφήνει χώρο να δεχτεί την ενέργεια μας και μας επιτρέπει να νιώσουμε τη δική του.
(Παναγιώτης) …νιώθει άνετα να μιλήσει, να μοιραστεί κάποια πρόταση – λέξη μαζί μας και να γίνει μέρος της παράστασης.
10. Και μας δυσκολεύει όταν…
(Βασιλική) …δεν υπάρχει!
(Μενέλαος) …ζητάμε μία πρόταση στην αρχή της παράστασης και κανένας δεν φωνάξει τίποτα. Συμβαίνει συχνά, μιας και το ελληνικό κοινό είναι ακόμα –ακόμα λέω… το παρατήρησες το “ακόμα”- απαίδευτο στο improv, αλλά αν νιώσω από τις πρώτες στιγμές ότι το κοινό είναι κουμπωμένο και δεν έχει εισπράξει αυτό το κομμάτι της “συμμετοχής” στην παράσταση, θα με επηρεάσει.
(Λίλα) …κάνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι “κλειστό”, μη δεκτικό.
(Παναγιώτης) …δεν έχουμε ανταπόκριση. Οι περισσότεροι θεατές “παγώνουν” όταν τους απευθύνεις το λόγο, πράγμα πολύ κατανοητό καθώς δεν το έχουν συνηθίσει – τους είναι ξένο.
11. Αυτό που πρέπει να μείνει στο θεατή, αφού δει την παράσταση είναι…
(Βασιλική) …ό,τι θέλει! Δεν μπαίνουμε μόνο εμείς στο θέατρο κουβαλώντας τα δικά μας πράγματα. Το ίδιο κάνει και το κοινό. Και μέσα από αυτά φιλτράρονται όλες οι πληροφορίες που παίρνει. Δεν έχουμε ποτέ συγκεκριμένο μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε, πέρα απ’το ότι αυτό που βλέπεις, μπορείς να το κάνεις και συ. Ναι, ίσως αυτό θα ήθελα να κρατήσει.
(Μενέλαος) …η συνειδητοποίηση ότι αυτό που μόλις απόλαυσε στο θέατρο γεννήθηκε και πέθανε μπροστά στα μάτια του. Ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να λειτουργήσει αυθόρμητα, εμπιστευόμενος το ένστικτό του, και να δημιουργήσει πραγματικά ό,τι θέλει, ακόμα και αν δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί. Το ρίσκο, ο αυθορμητισμός και η παρόρμηση είναι τα συστατικά του πιο γλυκού προφιτερόλ!
(Λίλα) …πως η τέχνη είναι παντού γύρω μας και η δημιουργία μπορεί να είναι τόσο άμεση όσο μια παράσταση χωρίς ούτε μια γραμμή προσχεδιασμένων λέξεων.
(Παναγιώτης) … πως αυτό που μόλις είδε δεν έχει ξαναπαιχτεί, δε θα ξαναπαιχτεί και φυσικά επινοήθηκε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Και αν δεν το πιστεύει, μπορεί να έρθει και την επόμενη εβδομάδα να διαπιστώσει πως “Η Ιστορία Δεν Επαναλαμβάνεται”.
—————————————————————————————————————-
Συντελεστές:
Παναγιώτης Δελαβίνιας,, Λίλα Μπάρμπα (Μη Μου Up Two)
Μενέλαος Πρόκος, Βασιλική Κίσσα (Bus και)
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή στις 21.30
Διάρκεια: 90 λεπτά
Είσοδος: 10 ευρώ
Θέατρο Άλφα.Ιδέα
Πατησίων 37, Αθήνα, Τηλ.: 210 5238742