Μαρία ΜακράκηΟ Τζόζεφ Πούλιτζερ, δημοσιογράφος που εργάστηκε με πάθος και ζήλο για τον κόσμο της δημοσιογραφίας, έφυγε από τη ζωή στις 29 Οκτωβρίου του 1911.
Ξεκινώντας από το μηδέν, ο Τζόζεφ Πούλιτζερ κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο της δημοσιογραφίας που τόσο ποθούσε και να φτάσει τη φήμη του τόσο ψηλά ώστε σήμερα, εν έτει 2017, να τον θεωρούμε ακόμα έναν εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων αλλά και να συνεχίζουμε να διατηρούμε ψηλά το όνομά του μέσω των βραβείων Πούλιτζερ.
Ένα σύντομο ταξίδι στη ζωή του
– Ουγγρικής καταγωγής Αμερικανός δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Makó της Ουγγαρίας, στις 10 Απριλίου του 1847.
– Όντας έφηβος, προσπάθησε να ενταχθεί σε μισθοφορικούς στρατούς στην Ευρώπη, μάταια όμως εξαιτίας των προβλημάτων όρασης και της εύθραυστης φυσικής του κατάστασης.
– Κατάφερε να ενταχθεί στο Ιππικό του Λίνκολν, την περίοδο του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου και αφού απολύθηκε από αυτόν φτάνει στη Νέα Υόρκη αναζητώντας κάποια θέση εργασίας χωρίς όμως με μεγάλη επιτυχία.
– Αλλάζει πλεύση, κατευθύνεται προς το Μιζούρι και φτάνει στο Σεντ Λούις, όπου καταπιάνεται με διάφορες δουλειές για να κερδίσει τα προς το ζην. Πέρασε από διάφορα πόστα εργασίας. Ναύτης, οδηγός, νεκροθάφτης, σερβιτόρος καθώς επίσης και υπάλληλος στην «Atlantic and Pacific Railroad», όπου κατέγραφε τα δικαιώματα γης, πάνω σε ένα άλογο ταξιδεύοντας σε όλο το Μιζούρι.
– Έπειτα από δεκάδες ανατροπές στα σχέδια του μέλλοντός του ξεκίνησε να ασχολείται με το αγαπημένο του χόμπι, τη δημοσιογραφία. Γίνεται μέλος της Westliche Post και αποκτά μερίδιό της έναντι 3.000 δολαρίων.
Βραβεία Πούλιτζερ: Η συγκλονιστική φωτογραφία με τον αναίσθητο υπάλληλο ηλεκτρικής εταιρείας
– Στη συνέχεια, το πάθος του και η μεγάλη του αγάπη για τη δημοσιογραφία τον οδηγούν στην αγορά των εφημερίδων “St. Louis Dispatch” και “St. Louis Post”. Ενώνει τις δύο αυτές εφημερίδες και δημιουργεί τη “St. Louis Post-Dispatch” που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι η καθημερινή εφημερίδα του Σεντ Λούις.
– Το 1883 αγοράζει την εφημερίδα “New York World” που παρά τα τεράστια χρέη της καταφέρνει να ανεβάσει στην κορυφή τις πωλήσεις της, κυρίως έπειτα από την ένταξη του γνωστού σκιτσογράφου Ρίτσαρντ Άουτκολτ και της διάσημης τότε ρεπόρτερ της ερευνητικής δημοσιογραφίας Νέλλι Μπλάι στο δυναμικό της ομάδας του. Παράλληλα, καταπιάστηκε και με την πολιτική, ενταγμένος αρχικά στους ρεπουμπλικάνους και ύστερα στους δημοκρατικούς.
– Από τη δεκαετία του 1890, ο Πούλιτζερ είχε σχεδόν τυφλωθεί, όμως εξακολούθησε να κινεί τα νήματα των ιδιοκτησιών του. Χτίζει ένα δεκαεξαόροφο κτίριο για να στεγάσει τη “The World”, το ψηλότερο κτίριο στη Νέα Υόρκη εκείνη την περίοδο. Η “The World”, γίνεται γνωστή για την ερευνητική δημοσιογραφία και το καταγγελτικό της ρεπορτάζ, ενώ παράλληλα, συγκεντρώνει χρήματα για να πληρώσει το βάθρο πάνω στο οποίο στήθηκε το Άγαλμα της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
– Το 1909 η εφημερίδα του “The World” αποκαλύπτει ένα τεράστιο σκάνδαλο ύποπτων πληρωμών που άγγιζαν τα 40 εκατ. δολάρια από την αμερικανική κυβέρνηση προς την γαλλική εταιρεία που διαχειριζόταν τη Διώρυγα του Παναμά. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ προβαίνει αμέσως σε κατηγορίες για δυσφήμιση του προέδρου Θίοντορ Ρούσβελτ και του τραπεζίτη J.P. Morgan, τις οποίες όμως η δικαιοσύνη απορρίπτει. Η νίκη αυτή του Πούλιτζερ καταγράφηκε ως νίκη για την ελευθερία του τύπου.
– Το 1892 ο Πούλιτζερ προσέφερε στον πρόεδρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ένα αξιόλογο ποσό με σκοπό τη δημιουργία της πρώτης παγκοσμίως σχολής δημοσιογραφίας. Το πανεπιστήμιο αρχικά απέρριψε τα χρήματα αυτά, όμως η προσφορά του αυτή γίνεται αποδεκτή το 1912, μετά τον θάνατο του, δημιουργώντας με τα δύο εκατομμύρια δολάρια που είχε αφήσει στην διαθήκη του για αυτόν τον σκοπό την Μεταπτυχιακή Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια, καθώς μέχρι τότε η πρώτη σχολή δημοσιογραφίας είχε ήδη ιδρυθεί στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι.
-Η μεταπτυχιακή αυτή σχολή παραμένει έως και σήμερα μία από τις πιο αξιοζήλευτες και αξιέπαινες σχολές δημοσιογραφίας παγκοσμίως.
– Στις 4 Ιουνίου του 1917, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του, απονεμήθηκαν τα πρώτα βραβεία Πούλιτζερ, όπως όριζε ο ίδιος στη διαθήκη του.
– Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 29 Οκτωβρίου του 1911, σε ηλικία 64 ετών και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Γούντλον του Μπρονξ.
Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ υπηρέτησε όσο κανείς μέχρι τότε τη μαχητική δημοσιογραφία, εκείνη τη δημοσιογραφία που δεν περιβάλλεται από συμφέροντα, διαφθορά και πελατειακές σχέσεις. Πάλεψε κατά της κυβερνητικής και επιχειρηματικής διαφθοράς και υιοθέτησε πρακτικές του έντυπου τύπου που διατηρούνται έως και σήμερα. Πολυποίκιλα θέματα, ένθετα και αφιερώματα, χρήση φωτογραφιών και εικονογραφήσεων.
Έμεινε στην ιστορία για τον μόχθο του ώστε να νικηθούν η διαφθορά και οι απάτες παντός είδους και αποτελεί έως και σήμερα πρότυπο για κάθε νέο και παλιό δημοσιογράφο.
“What a newspaper needs in its news, in its headlines and on its editorial page is terseness, humor, discriptive power, satire, originality, good literary style, clever condensation and accuracy, accuracy, accuracy!”
Άγαλμα του Τζόζεφ Πούλιτζερ στη γενέτειρα του, στο Makó της Ουγγαρίας. Γλύπτης είναι ο Jenő Ferenc Kiss. Πηγή: wikipedia.org
**Extra information!
Βραβείο Πούλιτζερ
– Το Βραβείο Πούλιτζερ (Pulitzer Prize) είναι ένα βραβείο των Ηνωμένων Πολιτειών, που απονέμεται κάθε χρόνο τον μήνα Απρίλιο και που θεωρείται ως η ύψιστη τιμή στην έντυπη δημοσιογραφία. Το βραβείο τιμά επίσης λογοτεχνικά επιτεύγματα και μουσικές συνθέσεις. Υπάρχει μια ανεξάρτητη επιτροπή που επίσημα διοικείται από τη Μεταπτυχιακή Σχολή Δημοσιογραφία του Πανεπιστημίου Κολούμπια όπου επιλέγει εκείνους που θα λάβουν το βραβείο.
Σύμφωνα με το κληροδότημα του Τζόζεφ Πούλιτζερ προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέμονται σε κατηγορίες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράμματα. Παράλληλα με τα βραβεία, απονέμονται και ταξιδιωτικές υποτροφίες Πούλιτζερ σε τέσσερις διακεκριμένους φοιτητές της Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας.
