Φοίβη ΟικονομίδηΗ ομορφιά υπάρχει! Είναι γύρω μας, είναι κομμάτι μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ας μην την προσπερνάμε και ας μην την υποτιμάμε δίνοντάς της επιφανειακό χαρακτήρα.
Ομορφιά! Μια λέξη τόσο υποκειμενική. Μια λέξη της οποίας η σημασία έχει διαστρεβλωθεί. Μας θυμίζει κάτι επιφανειακό που δυστυχώς καθορίζει τη ζωή μας. Πόσο όμορφοι είμαστε, πόσο όμορφο σπίτι έχουμε, πόσο όμορφο είναι το αυτοκίνητο και τα ρούχα μας. Κυνηγάμε την ομορφιά για να την αποκτήσουμε, να τη διατηρήσουμε και να την επιδείξουμε. Όχι την ουσιαστική, την επιφανειακή! Αυτή που καμιά σχέση δεν έχει με την αληθινή.
Ξεχάσαμε τη μουσική. Την όμορφη μουσική. Φυσικά αυτό είναι κάτι υποκειμενικό. Ποιος όμως δε συγκινείται με τη μελωδία του βιολιού, ποιος δε συγκινείται στο άκουσμα μιας σύνθεσης του Bach ή του Beethoven (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όχι δε λέω να ακούμε συνέχεια τέτοια μουσική). Όμως μας συγκινεί γιατί μας θυμίζει κάτι από μας. Κάποιο σημείο της μελωδίας μπορεί να μας θυμίζει τη θάλασσα, τον ήλιο, το φεγγάρι. Μπορεί να μας θυμίζει τη βροχή και να μυρίζουμε το βρεγμένο χώμα και να νιώθουμε την άμμο στα γυμνά μας πόδια.
Ξεχάσαμε να αισθανόμαστε. Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τη σοκολάτα που τρέχει από ένα σουφλέ; Μεγαλύτερη ευτυχία από το να ακούς ένα μωρό να λέει την πρώτη του λέξη ή να το βλέπεις να σχηματίζει το πρώτο του χαμόγελο; Κοίτα την ομορφιά σ’ ένα σκύλο που τρέχει πάνω σου για να σου δείξει την αγάπη του. Δες την ομορφιά όχι με τα μάτια στον καθρέφτη αλλά με τα μάτια στην ψυχή.
Ξεχάσαμε τα όμορφα λόγια. Ναι είναι απλά λέξεις αλλά άμα τις αισθάνεσαι δεν είναι κακό να τις εκφράσεις. Όχι δεν είσαι φλώρος αν το κάνεις. Είσαι απλά άνθρωπος. Η ομορφιά είναι στη φράση “είμαι δίπλα σου”, είναι στη φράση ” σ΄αγαπώ χωρίς να θέλω να σε εγκλωβίσω”. Μη φοβάστε τα λόγια. Δεν είναι δεσμευτικά. Τα λες μια στιγμή γιατί εκείνη τα αισθάνεσαι. Είσαι άνθρωπος και μπορεί να έκανες και λάθος. Ή μπορεί και όχι. Άλλωστε ποιος το καθορίζει αυτό!
Ας θυμηθούμε πώς είναι τα όμορφα μάτια. Είναι αυτά που καθρεφτίζουν την ευτυχία, την απόλαυση, την επιθυμία, τη νοσταλγία. Ας θυμηθούμε πώς είναι τα όμορφα χείλια. Είναι αυτά που λένε λέξεις που δεν πληγώνουν και δεν προσβάλλουν. Ας θυμηθούμε πώς είναι τα όμορφα χέρια. Είναι αυτά που δείχνουν προς την αλήθεια και τη ζωή. Ας θυμηθούμε πώς είναι η αγάπη. Είναι αυτή που καθορίζει την ομορφιά!
