Βάσια Σ.Πολλές φορές στη ζωή σου έχει χρειαστεί να ζητήσεις κάτι, να κάνεις μια ερώτηση της οποίας η απάντηση είτε θα είναι “ναι” είτε ένα “όχι”. Ίσως πρόκειται για μία αύξηση, μία προαγωγή, ή -ακόμα πιο επικίνδυνα- το τηλέφωνο της κοπέλας που σου άρεσε χθες στο μπαρ.
Ξέρεις και ξέρω όμως, πως πολλές φορές ο φόβος του όχι σε έχει κρατήσει πίσω. Και σε ερωτώ:
γιατί το όχι, μία τόσο μικρή και φαινομενικά ακίνδυνη λέξη, να σε τρομοκρατεί τόσο πολύ;
Η αλήθεια είναι, πως όταν ακούς τη λέξη “όχι”, δεν ακούς απλά το “όχι”. Αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα! Όλοι στο βάθος του μυαλού μας έχουμε μια πολύ κακή εικόνα του εαυτού μας. Είναι η πλευρά με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση, αυτή που προσπαθούμε να κρύψουμε και να αποβάλλουμε, να την καταχωνιάσουμε στο υποσυνείδητο ώστε να μη μας επηρεάζει στο παρόν.
Είναι οι ντροπιαστικές σου σκέψεις και στιγμές, οι αδύναμες πτυχές του χαρακτήρα σου. Ωστόσο, αυτές είναι που ξυπνούν και ιντριγκάρονται, όταν σου αρνούνται κάτι. Συνεπώς, όταν ακούς “όχι”, στα δικά σου αυτιά ηχούν “χαρούμενα” οι φράσεις: είσαι άχρηστος, δεν αξίζεις το χρόνο και την προσοχή μου, δεν αξίζεις τίποτα μάλλον, είσαι αηδιαστικός και απορώ που είσαι εδώ κιόλας.
“Ως παιδί σίγουρα μια άρνηση σου στοίχιζε πολύ περισσότερο, ωστόσο, μεγάλωσες! Είσαι πιο ώριμος και έτοιμος να αποδεχτείς τα πράγματα γύρω σου.”
Βέβαια, όσοι σε απορρίπτουν, δεν το γνωρίζουν αυτό. Δε σκέφτονται με γνώμονα τις δικές σου ανασφάλειες και (μάλλον) δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν. Εξάλλου, συνήθως αυτές οι σκέψεις απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Αξίζεις να είσαι εδώ, και ήσουν, είσαι, και θα είσαι εντάξει. Όπως ο καθένας.
Ο βασικός λόγος που οι άνθρωποι λένε “όχι” είναι άλλος, γράψ’ τον σε μια αφίσα πάνω από τον καθρέφτη σου για να το βλέπεις κάθε μέρα: απλά δε θέλουν, δεν ταιριάζουν τα πλάνα σας. Κανένας δε δίνει δεκάρα για τις ντροπιαστικές σου σκέψεις, για το πόσο άεργος ήσουν σήμερα ή για το πόσο τεμπέλης πιστεύει η μαμά σου ότι είσαι. Απλά αυτό που πρότεινες/ζήτησες τους βγάζει εκτός αρχικού σχεδίου.
Και εσύ, αντί να ζητήσεις περισσότερες πληροφορίες περί αυτού του “σχεδίου” προτρέχεις σε συμπεράσματα, φοβάσαι την απόρριψη, είσαι σχεδόν σίγουρος γι’ αυτή. Πιστεύεις πως ένα “όχι” θα ήταν η καταστροφή σου, ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Η αλήθεια είναι, πως μπορείς να επιβιώσεις με αυτό το όχι. Και περισσότερα όχι. Μέσα σε λίγες ώρες, ίσως ημέρες, θα είσαι εντάξει! Αν το καλοσκεφτείς… μεγαλώσαμε πια! Ως παιδί σίγουρα μια άρνηση σου στοίχιζε πολύ περισσότερο, ωστόσο, μεγάλωσες! Είσαι πιο ώριμος και έτοιμος να αποδεχτείς τα πράγματα γύρω σου.
Ο φόβος του όχι λοιπόν, μπορεί να αποβεί καταστροφικός. Τόσο καταστροφικός που δημιουργεί μια εντελώς παθητική στάση ζωής. Μια πιθανή απόρριψη σε αποτρέπει από το να κάνεις την ερώτηση. Τότε όμως η απάντηση είναι σίγουρα “όχι”. Γεγονός λυπηρό, αν σκεφτεί κανείς ότι η ζωή είναι τόσο μικρή και οι επιθυμίες μας παραμένουν ανεκπλήρωτες για λίγες λέξεις και ένα ερωτηματικό βαλμένα στη σωστή σειρά…
Σωστά;