Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη με τον διοργανωτή του Ikaria Run, Βαγγέλη Κοτσάμπα.
Μερικές μέρες πριν την διεξαγωγή του 4ου Ikaria Run συναντήσαμε τον Βαγγέλη Κοτσάμπα, την ‘ψυχή’ της μεγαλύτερης αθλητικής διοργάνωσης του νησιού και συζητήσαμε όχι μόνο περί αθλητισμού αλλά και πώς οι Ικαριώτες αντιμετωπίζουν την κρίση, πώς συντηρούν τον ‘μύθο’ της μακροβιότητας που πλανάται και φυσικά βρήκαμε τον λόγο (ή μάλλον τους λόγους) για να πάμε Ικαρία και φέτος!
Η ενασχόλησή σου με τους αγώνες σε δημόσιο δρόμο άρχισε αρχικά σαν δρομέας αν δεν κάνω λάθος και έπειτα από αρκετά χρόνια κατέληξες να διοργανώσεις το Ikaria Run στο νησί σου (την Ικαρία όπως προδίδει και το όνομα του αγώνα). Ποιο ήταν το ερέθισμα που σε οδήγησε να συμμετέχεις σε αγώνες δρόμου και ποιο ήταν εκείνο που σε ώθησε στο να διοργανώσεις το Ikaria Run;
Πολύ σωστά, όπως είπες η ενασχόλησή μου με τους αγώνες δρόμου ξεκίνησε σαν δρομέας, η έλλειψη πραγματικής αθλητικής δραστηριότητας και η διέξοδος που έδιναν οι λίγοι και σε αρχικό στάδιο τότε αγώνες δρόμου, ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθώ με το τρέξιμο και σαν δρομέας και σαν προπονητής. Από τότε και όσο το δρομικό κίνημα μεγάλωνε και εξαπλωνόταν άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου η ιδέα για έναν αγώνα δρόμου στην γενέτειρά μου την Ικαρία, έτσι όπως γίνεται παντού με τις ίδιες προδιαγραφές αλλά προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του νησιού.
Oι Ικαριώτες είναι αρκετά ‘ιδιαίτεροι’ άνθρωποι. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να πούμε ότι προωθούν άρα και στηρίζουν ιδιαίτερα τον τουρισμό του νησιού. Χωρίς φυσικά να λέει κανείς ότι δεν είναι φιλόξενοι (θα λέγαμε το αντίθετο). Πώς αντιμετώπισαν οι ντόπιοι αλλά και οι τοπικές αρχές το Ikaria Run; Υπάρχει η κατάλληλη στήριξη;
Οι Ικαριώτες είναι ιδιαίτερα φιλόξενοι άνθρωποι, απλώς θα μπορούσα να πω ότι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την ραγδαία αύξηση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια στο νησί, τα καταλύματα, και τα καταστήματα εστίασης δεν είναι αρκετά για να φιλοξενήσουν τόσο κόσμο, και η μικρή τουριστική σεζόν δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω επενδύσεις στον τομέα αυτό.
Οι ντόπιοι και οι τοπικές αρχές ήταν λίγο διστακτικοί στην αρχή όπως είναι λογικό για μία καινούργια διοργάνωση. Τώρα όμως υπάρχει μέχρι στιγμής ικανοποιητική στήριξη, συμμετοχή και βοήθεια στον αγώνα από κατοίκους αλλά και από φορείς (Δήμος, Επαρχείο, ΕΚΑΒ, Νοσοκομείο, Αστυνομία).
Ένα ζήτημα το οποίο έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια λόγω της ανάπτυξης του δρομικού κινήματος άρα και τον πολλαπλασιασμό των αγώνων δρόμου είναι το ποιος τελικά ‘πρέπει’ να επιμελείται τέτοιες διοργανώσεις. Πιστεύεις ότι οι αγώνες δρόμου πρέπει να διοργανώνονται αποκλειστικά από άτομα που ασχολούνται με τον αθλητισμό;
Η αλήθεια είναι πως η ανάπτυξη του δρομικού κινήματος και ο πολλαπλασιασμός των αγώνων δρόμου έχει βγάλει στην επιφάνεια πολλά προβλήματα κυρίως στην διοργάνωση των αγώνων, έχουμε δει αγώνες με λανθασμένη μέτρηση της απόστασης, με μη ικανοποιητική παροχή νερού, χωρίς υγειονομική κάλυψη, χωρίς προστασία των δρομέων όταν τρέχουν, χωρίς σήμανση, με ακριβό κόστος συμμετοχής και πολλά άλλα. Δεν ξέρω αν οι αγώνες πρέπει να διοργανώνονται αποκλειστικά από ανθρώπους του αθλητισμού αλλά σίγουρα πρέπει να επιμελούνται από κάποιους από αυτούς.
Φέτος είναι η 4η συνεχή χρονιά που διοργανώνεις το Ikaria Run. Με τι στόχους είχες ξεκινήσει το 2014 και ποιους στόχους έχει θέσει πλέον σήμερα σχετικά με την διοργάνωση;
Πλεον είναι η 4η χρονιά για το Ikaria Run, όταν ξεκινούσα το 2014 ήθελα απλώς να διοργανώσω έναν αγώνα 5χλμ που θα μπορεί να γίνεται με σωστές προδιαγραφές κάθε χρόνο. Πλέον ο αγώνας έχει και 10χλμ με πολλές συμμετοχές και στόχος είναι να αυξήσουμε τις υπάρχουσες συμμετοχές δρομέων από το εξωτερικό, και να ενισχύσουμε την θέση μας στο καλεντάρι των αγώνων δρόμου.
Το Ikaria Run ξεκίνησε και συνεχίζει να διοργανώνεται εν μέσω κρίσης. Ξεπερνώντας ακόμα και τον σκόπελο των Capital Controls αποδεικνύει ότι είναι ένας θεσμός που ήρθε για να μείνει στο νησί. Παρόλ’ αυτά ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετώπισες ως προς την ομαλότητα της διοργάνωσης;
Εν μέσω κρίσης καταφέραμε να διοργανώσουμε έναν αγώνα και να μην λείπει τίποτα από αυτόν, δεδομένου του γεγονότος ότι η συμμετοχή στο Ikaria Run είναι δωρεάν, καλύψαμε τις ανάγκες του αγώνα (μετάλλια, κύπελλα, αριθμοί, σήμανση, διαφήμιση, pasta party, νερά, κτλ) αποκλειστικά από χορηγούς, φίλους, και από τον Εξωραϊστικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο του Χωριού Πλαγιά που φιλοξενεί τον Αγώνα.
Ο Αγώνας του 2015 κρεμόταν από μία κλωστή ώστε να ακυρωθεί, ήταν μόλις είχαν επιβληθεί τα capital controls. Αυτό και μόνο δείχνει ότι ο αγώνας ήρθε για να μείνει. Αυτός ο σκόπελος αλλά και ο αρχικός δισταγμός των κατοίκων ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε.
O αγώνας των 5χλμ αλλά και των 10χλμ είναι ιδιαίτερα απαιτητικός. Βέβαια η υπέροχη θέα στην θάλασσα σε αποζημιώνει και με το παραπάνω. Έχεις να συμβουλέψεις κάτι έναν μέτρια προετοιμασμένο συμμετέχων στον αγώνα;
Ο αγώνας είναι λίγο απαιτητικός καθώς έχει διακυμάνσεις στην κλίση του οδοστρώματος και στο υψόμετρο, θα συμβούλευα κάποιον μέτρια προετοιμασμένο να κρατήσει έναν σταθερό ρυθμό τρεξίματος να ενυδατώνεται συχνά και η διαδρομή και ο τερματισμός στην πλατεία του χωριού θα τον αποζημιώσει.
Όσον αφορά τα διαδικαστικά του αγώνα θα ήθελα να μας αναφέρεις το κόστος συμμετοχής στον αγώνα αλλά και τις παροχές τις οποίες προσφέρει το Ikaria Run.
Το κόστος συμμετοχής για τον αγώνα είναι δωρεάν. Τα έξοδα θα καλυφθούν εξ ολοκλήρου από χορηγούς, φίλους, και από τον Εξωραϊστικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο του Χωριού Πλαγιά που φιλοξενεί τον Αγώνα. Να σημειώσουμε εδώ ότι είναι ένας από τους ελάχιστους αγώνες δρόμου στην Ελλάδα που δεν υπάρχει κόστος συμμετοχής.
Ξεφεύγοντας λίγο από τα της διοργάνωσης…. Σύμφωνα με μεγάλο αριθμών μελετών που έχουν γίνει όσον αφορά τον μέσο όρο ζωής στην Ικαρία γίνεται αντιληπτό ότι η Ικαρία έχει ως συνώνυμο την μακροβιότητα. Σαν γνήσιος Ικαριώτης θα μας αποκαλύψεις κάποια από τα μυστικά της Ικαριωτικής αυτής ‘συνταγής’;
Η «συνταγή» για την μακροβιότητα δεν είναι και τόσο πολύ μυστική, είναι απλά πράγματα που με τον σύγχρονο τρόπος ζωής τα έχουμε αποβάλει από την καθημερινότητα μας. Στην Ικαρία δεσπόζουν οι χαλαροί ρυθμοί ζωής, έτσι δεν υπάρχει άγχος, η καλή διατροφή με πολλά χορταρικά και λιγότερο κρέας, ο ελληνικός καφές, το ικαριώτικο κρασί με πολλούς βαθμούς, η κοινωνικοποίηση των κατοίκων, τα ζεύκια (μικρά γλέντια συνήθως απροετοίμαστα), και η καθημερινή δραστηριότητα είναι μερικά από τα «μυστικά» για την μακροβιότητα. Τα υπόλοιπα στο νησί…
Η ζωή στην Ικαρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μοναχική τον χειμώνα λόγω του δριμύ χειμώνα που αντιμετωπίζει το νησί. Παρόλ’ αυτά υπάρχουν προοπτικές για κάποιον ο οποίος μπορεί να αποφασίσει να κάνει την Ικαρία τον μόνιμο τόπο κατοικίας του;
Ο χειμώνας στην Ικαρία είναι δύσκολος, η οικονομική κρίση, η μικρή τουριστική σεζόν, οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει πολλές φορές να διανυθούν, η αραίωση των δρομολογίων της ακτοπλοΐας, οι λίγες επαγγελματικές ευκαιρίες δυσκολεύουν την διαμονή των κατοίκων. Παρόλα αυτά αν κάποιος αποφασίσει να μείνει μόνιμα στο νησί θα δυσκολευθεί λίγο στην αρχή ώστε να προσαρμοστεί αλλά αξίζει να δοκιμάσει την φιλοξενία των υπόλοιπων κατοίκων που θα τον βοηθήσουν να ενταχθεί στην καθημερινότητα της Ικαρίας.
Φτάνοντας πλέον στο τέλος της συνέντευξής μας θα ήθελα να μας δώσεις μερικές ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε στο νησί αν συνδυάσουμε το Ikaria Run με ολιγοήμερες διακοπές.
Το νησί έχει πάρα πολλά πράγματα τα οποία μπορεί κανείς να κάνει συνδυάζοντας το Ikaria Run με ολιγοήμερες διακοπές. Το βασικότερο για εμένα είναι να επισκεφτεί οπωσδήποτε ένα από τα ξακουστά παραδοσιακά πανηγύρια που διοργανώνονται τον Αύγουστο και να ζήσει από κοντά αυτού του είδους την διασκέδαση.
Να επισκεφτεί τις παραλίες του νησιού, ωραίες με καθαρά νερά, Μεσαχτή, Λιβάδι, Νας, Κάμπος, Σεϋχέλλες, Ξυλοσύρτης, Φάρος, Τραπάλου, είναι λίγες από αυτές. Να δοκιμάσει την κουζίνα της Ικαρίας με επιρροές από την Μικρά Ασία, να πιεί ένα καφέ στο καφενείο κάποιου χωριού και να παρακολουθήσει κάποιο από τα πολλά live με rock ρυθμούς συνήθως που γίνονται κάθε καλοκαίρι σε όλη την Ικαρία.
Ευχαριστούμε πολύ τον Βαγγέλη Κοτσάμπα για την όμορφη συνέντευξη. Ραντεβού το Σάββατο 5 Αυγούστου στην Πλαγιά Ικαρίας.