Γωγώ ΝταλλήΈνα άρθρο αφιερωμένο στην γιορτή της μητέρας!
Οι μαμάδες γιορτάζουν Κυριακή, γιατί είναι ημέρα γαλήνης και οικογενειακής ηρεμίας.
Γιορτάζουν Μάιο, γιατί είναι ο μήνας της γονιμότητας και των λουλουδιών.
Γιορτάζουν, γιατί μια κόρη που έχασε από καρκίνο τη μαμά της είχε πεί ότι “πρέπει να τιμούμε αυτή που έχει κάνει τα περισσότερα πράγματα για εμάς”.
Μαμά. Λέξη μικρή. Εύκολη να λεχθεί, αλλά δύσκολη στο νόημα. Μαμά είναι αυτή που γεννάει, που φέρνει στο κόσμο ένα παιδί.
Μερικές φορές, όμως δεν αρκεί μια βιολογική διαδικασία για να ονομαστεί μια γυναίκα μητέρα. Αρκεί μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, ένα φιλί τους για να πάρουν το χρίσμα του πολύτιμου τίτλου. Όχι από κάποιο γιατρό, από κάποιο δικαστήριο αλλά από το ίδιο τους το παιδί.
Μαμά είναι και αυτή, που δίνει όλη της την αγάπη σε ένα μικρό πλασματάκι ακόμη και αν δεν έχει περάσει εννιά μήνες στο σώμα της.
Ακόμη και αν δεν κυλάει το αίμα της μέσα του.
Ακόμη και αν δεν έχει τα χαρακτηριστικά της.
Τη συνδέει μαζί του ένας δεσμός ανώτερος από το συγγενικό, το βιολογικό. Ένας δεσμός συναισθηματικός.
Κάπου είχα διαβάσει ότι μια μαμά, που είχε υιοθετήσει το παιδί της και ήταν πολύ άρρωστη είχε πει για τη βιολογική του μητέρα που δεν διατηρούσε επαφή με το παιδί της:
«Όταν φύγω το παιδί μου θέλω να έχει μια μαμά.»
Οι περισσότερες γυναίκες, που αναλαμβάνουν αυτό το ρόλο σε κάποια στιγμή της ζωή τους αναρωτιούνται: Άραγε είμαι καλή μαμά;
Μερικές φορές η απάντηση έρχεται από το στόμα των ίδιων των παιδιών, κάποιες άλλες όχι. Άλλοτε πληγώνει και άλλοτε γεμίζει χαρά.
Καλή μαμά είναι εκείνη, που μεγαλώνει η ίδια το παιδί της, που αφιερώνει το μεγαλύτερο ίσως κομμάτι της ζωή της στην ανατροφή του, που στέκεται πάντα δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί. Είναι εκείνη, που ξυπνά και κοιμάται καθημερινά με τη σκέψη του, την αγωνία του για το μέλλον. Που θέτει το παιδί της πάνω από χρήματα, προσωπικές σχέσεις, φιλοδοξίες.
Που είναι εκεί όταν θα πέσει για να το βοηθήσει να σηκωθεί, να του σκουπίσει με τα δάχτυλα της τα δάκρυα όταν οι άλλοι τον απογοητεύουν. Είναι ο άνθρωπος, που όταν θα αποτύχει θα είναι εκεί να του χαμογελά και να του δίνει την ώθηση να ξαναπροσπαθήσει. Ακόμη και όταν κάνει κάτι κακό η μαμά θα τον αποδοκιμάσει δείχνοντας του το σωστό.
Δεν θα σου πει ψέματα. Θα σε προστατέψει. Θα σε κλείσει στην αγκαλιά της και θα ξεχάσεις κάθε κακή σκέψη. Στόχος της η δική σου ευτυχία. Όχι η καλύτερη μαμά δεν είναι εκείνη, που πνίγει το δωμάτιο με δώρα, που υπόσχεται παιχνίδια και κάνει όλα τα χατίρια. Που περνά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της με το παιδί της αντιμετωπίζοντας το σαν μια ακόμη δραστηριότητα στη ρουτίνα της. Δεν είναι αυτή, που δεν ξέρει καν ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα και το κακομεταχειρίζεται. Αυτή δεν λέγεται μαμά.
Μαμά. Γλυκιά λέξη. Από τις πρώτες κουβέντες, που ξεστομίζουν δειλά δειλά τα παιδιά στα πρώτα βήματα να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους. Δυστυχώς, όσο μεγαλώνουμε, όσο ανακαλύπτουμε τον κόσμο, όσο εντυπωσιαζόμαστε από κάθετι καινούριο, τόσο ξεχνάμε αυτή τη μικρή λέξη.
Δεν την προφέρουμε συχνά, την αντικαθιστούμε με άλλες λέξεις πιο ψυχρές και απρόσωπες. Υποβαθμίζουμε τη μοναδικότητα της.
“Τη θεωρούμε μια λέξη δεδομένη στο λεξιλόγιο μας, που μόνο αν χαθεί συνειδητοποιούμε την αξία της.”
Άραγε, αξίζει αυτή η αντιμετώπιση στον άνθρωπο, που μας δίνει απλόχερα και ανιδιοτελώς την αγάπη του από την πρώτη στιγμή της ζωής μας;
Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά. Μια αγκαλιά, ένα φιλί και ένα “σ’αγαπώ μαμά” αρκούν.