Αλεξάνδρα ΤσατσαβαΈκανες κι εσύ στο σχολείο περίεργα πράγματα που κατά κάποιον τρόπο ήταν σαν την αγία γραφή των μαθητών τότε;
Στο σχολείο υπήρχαν οι ”άγραφοι νόμοι” που όλοι ως μαθητές τηρήσαμε πιστά. Όλοι το ξέρουν αυτό. Κανείς από μας δε φύτρωσε και έγινε φοιτητής. Όλοι περάσαμε από το σχολείο και κάναμε τα ίδια χαζά πράγματα λες και υπήρχε βιβλίο με κανόνες γραμμένους για όλους τους μαθητές της Ελλάδας ανεξαιρέτως.
Μπορεί να μην τα θυμάσαι, ή να κάνεις πως δεν τα θυμάσαι, αλλά παρακάτω θα συγκεντρώσω μερικά για να αναπολήσουμε μαζί το ανέμελο μαθητικό παρελθόν.
Ζωγράφιζες το θρανίο σου
Σε αυτό το κατάλευκο θρανίο έβγαζες τον Πικάσο από μέσα σου και αφιέρωνες κόπο και χρόνο στο έργο σου. Όσες φορές κι αν σε μάλωνε η δασκάλα, εσύ έκανες τα ίδια και τα ίδια.
Δεν άφηνες κενό ούτε ένα χιλιοστό πάνω στη τσάντα σου
Εννοείται πως δεν περιοριζόσουν στο θρανίο, αλλά εξέφραζες τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες πάνω στην τσάντα σου με διάφορους τρόπους. Τα βασικά εργαλεία ήταν συνήθως το μπλάνκο και εκείνο το χοντρό μαρκαδοράκι, πόσκα. Έγραφες πράγματα τύπου ”Μαρία+ Σοφία= B.F.F.E.” και ζωγράφιζες ό,τι σου κατέβαινε στο κεφάλι. Αλήθεια, με το Σοφάκι μιλάτε ακόμα; γκούχου γκούχου…
Η γόμα δεν ήταν ποτέ απλά μια γόμα
Εδώ μιλάμε για πολλά είδη γόμας. Η γόμα ρόδα, με ένα πλαστικό ροδάκι στη μέση, η οποία αποτελούσε το πιο ωραίο παιχνίδι εν ώρα μαθήματος. Καλά, ειδικά αν η δασκάλα τοποθετούσε τα θρανία σε σχήμα ”π”, έδινες πόνο μαζί με την υπόλοιπη τάξη. Μετά, ήταν εκείνη η υπέροχη γόμα, που στην αίσθηση ήταν σαν βελούδο και όταν την έτριβες σε μια επιφάνεια τα ”σκουπιδάκια” που άφηνε χρησίμευαν ως πλαστελίνη για την κατασκευή μεγάλων έργων.
Επίσης μύριζε και κάπως ωραία. Περίεργα, αλλά ωραία. Για κάποιο λόγο έκανες καμβά ακόμα και τη γόμα και πολλές φορές ζωγράφιζες πάνω της και φυσικά την τρυπούσες με μίσος με τη βοήθεια του μολυβιού, κάνοντας την κούκλα βουντού και μετά την έκανες 100 κομμάτια. Γιατί έτσι.
Μύριζες το μπλάνκο μέχρι να ζαλιστείς
Πραγματικά δεν ξέρω πως εξηγείται αυτό το βίτσιο που είχαμε όλοι, αλλά ρε παιδί μου γούσταρες να σνιφάρεις το μπλάνκο λες και ήταν το πιο ωραίο πράγμα που είχες μυρίσει ποτέ. Φυσικά πρώτα το έπνιγες στο διαλυτικό.
Έγραφες πάνω στα παπούτσια σου
Θεωρούσες πολύ καλή ιδέα να συνεχίσεις το έργο που λέγαμε παραπάνω και στα παπούτσια σου. Ειδικά τα all star είχαν τόσο πολύ περιθώριο που σχεδόν σε προκαλούσαν να τα ζωγραφίσεις και να γράψεις διάφορες ”cool” φράσεις.
Χρησιμοποιούσες άπειρα χρώματα στα τετράδιά σου
Εντάξει είπαμε να βάλουμε λίγο χρωματάκι στις σημειώσεις, αλλά εκείνα τα χρόνια πραγματικά το παρακάναμε. Δεν έφτανε να είναι διαφορετικό χρώμα ο τίτλος, αλλά και όλο το υπόλοιπο έπρεπε να μοιάζει με ουράνιο τόξο. Μάλιστα πολλές φορές τα γράμματα μιας λέξης διέφεραν χρωματικά. Πόσο ψυχαναγκαστικό πλάσμα ήσουν, μου λες;
Καμάρωνες για τη συλλογή σου με τα αυτοκόλλητα
Το θυμάμαι σαν σήμερα που διαπραγματευόμασταν με τους συμμαθητές μας ποιο αυτοκόλλητο θα ανταλλάξουμε με ποιο, αν μου έδινε ο άλλος ένα μεγάλο έπρεπε να του δώσω 2 αυτοκόλλητα κτλ. Ειλικρινά παίζει να είχε ο καθένας 5 άλμπουμ με αυτοκόλλητα που η μόνη τους χρήση ήταν να παινεύεται για το πόσο απίστευτη συλλογή έχει κάνει.
Το μηχανικό μολύβι είχε κι άλλες χρήσεις
Το μηχανικό μολύβι που όλοι λατρέψαμε και παράλληλα μισήσαμε, γιατί αυτές οι μύτες τελείωναν αστραπιαία, ήταν παράλληλα και σύριγγα με την οποία κάναμε ”ενέσεις” στον εαυτό μας και στους φίλους μας. Πιέζαμε τη μύτη στο δέρμα μας και βάζοντας τη μύτη ξανά πίσω στο μηχανικό μολύβι πιστεύαμε ότι κάναμε κάτι πολύ γαμάτο.
Κόντευες να καταπιείς το μελάνι από το στυλό φυσώντας το
Είχες πάντα τεράστια συλλογή από στυλό, όπως και τα περισσότερα παιδάκια. Η συλλογή περιείχε ό,τι χρώμα μπορείς να φανταστείς. Το κακό με αυτά τα στυλό ήταν πως συνέχεια για κάποιον ανεξήγητο λόγο σταματούσαν να γράφουν. Έτσι κι εσύ το σαΐνι ξεβίδωνες το καπάκι και άρχιζες να φυσάς, μήπως και ”προχωρήσει” το μελάνι και γράψεις τίποτα. Τις πιο πολλές φορές μπερδευόσουν και κατέληγες να ρουφάς το στυλό γεμίζοντας το στόμα σου με μελάνι και έτρεχες να πλυθείς.
Τραβούσες διαχωριστική γραμμή στο θρανίο
Αν πεις ότι δεν το έκανες ποτέ είσαι μεγάλος ψεύτης. Πραγματικά παίζει να βρίσκαμε αφορμή για τσακωμό μόνο και μόνο για να τραβήξουμε με πάθος αυτήν τη διαχωριστική γραμμή στο θρανίο, την οποία δεν μπορούσε να παραβεί ο διπλανός σου αλλά ούτε κι εσύ.
Έγραφες λεύκωμα
Καλά, μιλάμε για τρελή τάση εκείνη την εποχή. Το λεύκωμά σου περνούσε από τα χέρια όλου του τμήματος. Οι συμμαθητές σου καλούνταν να απαντήσουν σε ερωτήσεις τύπου ”Τι γνώμη έχεις για μένα;”, ”Ποιος είναι ο πιο διάσημος της τάξης;”. Ορισμένες φορές διατύπωνες ερωτήσεις με λάθη τύπου ”Τι ζωόδιο είσαι;”. Ναι, το έχουμε δει κι αυτό.
Στις εκδρομές καθόσουν γαλαρία στο πούλμαν
Σε κάθε εκδρομή τρέχαμε σαν λυσσασμένα να προλάβουμε τις θέσεις στη γαλαρία. Τι κι αν ήταν οι πιο άβολες θέσεις, με τη λιγότερη ασφάλεια, δεν μας ένοιαζε τίποτα. Η γαλαρία ήταν cool κι αυτό ήταν κανόνας.
Ορισμένες φορές θέλεις τόσο πολύ να γυρίσεις σε αυτά τα ανέμελα χρόνια που το μεγαλύτερο σου πρόβλημα ήταν ποιας φίλης το όνομα θα έγραφες πρώτο στην τσάντα σου για να μην παρεξηγηθεί καμία. Το να γυρίσεις είναι δύσκολο ως αδύνατο, επομένως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να θυμάσαι εκείνα τα όμορφα χρόνια μαζί με όλες τις παράξενες και κουλές συνήθειες που είχες τότε.