Φωτεινή Καρέτση~Μάθε να παλεύεις κάθε φορά που η μοναξιά σου χτυπά απρόσκλητη την πόρτα.~
Aπαισιοδοξία, θλίψη, αδυναμία, απόγνωση. Αρνητικά συναισθήματα που εγκαθιδρύονται στην ψυχή σου και κυριαρχούν ολοκληρωτικά στη σκέψη σου. Όλα σου φταίνε. Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, αλλά και πάλι μικρή σημασία έχει αυτό. Δεν υπάρχει κανείς γύρω σου να αφουγκραστεί τον πόνο σου και νιώθεις απελπιστικά μόνος, εγκαταλειμμένος από όλους.
Μοναχικός καβαλάρης της ζωής που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην βουβή πραγματικότητα και την παράνοια.
Τα γεγονότα γύρω σου τρέχουν γοργά μα εσύ δείχνεις τόσο ανήμπορος να ακολουθήσεις τους ξέφρενους ρυθμούς τους. Μοιάζεις αδύναμος να κυνηγήσεις το οτιδήποτε, μεμψιμοιρείς και αυτοκαταστρέφεσαι.
Γιατί αυτό πραγματικά συμβαίνει.
Η απαισιοδοξία σου και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που αυτή γεννά σε οδηγούν ένα βήμα πριν την κατάθλιψη. Είσαι μονίμως σκυθρωπός, χωρίς ούτε μία ρανίδα γέλιου να φωτίζει το υπέροχο πρόσωπό σου.
Ναι, υπέροχο, άσχετα αν εσύ τα βλέπεις όλα μαύρα και θαρρείς πως μοιάζεις με Κουασιμόδο (ανοίγεις κι άλλο μέτωπο εδώ).
Η καθημερινότητά σου θυμίζει ανεπαίσθητη ρουτίνα, καθώς όλα συμβαίνουν μηχανικά, τυποποιημένα, δίχως στάλα διάθεσης και ενέργειας. Είσαι συνεχώς κουρασμένος, προκλητικά αδιάφορος και κατσούφης. Κι αν για τον εαυτό σου δεν υπάρχει πρόβλημα, επειδή έχεις αποδεχτεί την τραγική σου κατάσταση, οι άλλοι σε παραγκωνίζουν σταδιακά καθώς δεν θέλουν να τους αμαυρώνεις την ψυχή.
Άλλωστε, ένας άνθρωπος χωρίς χαμόγελο και όρεξη για ζωή ισοδυναμεί με καταστροφική «συνήθεια» με την οποία προσκολλάται ένα άτομο (κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά, τζόγος).
Δρα σαν πισωγύρισμα σε κάθε συλλογική δραστηριότητα και συνιστά πηγή όλων των κωλυμάτων, είτε λόγω απροσεξίας (που προέρχεται από την αδιαφορία φυσικά) είτε λόγω σκοπιμότητας –εμμονής.
Ένας δυστυχισμένος άνθρωπος είναι μισάνθρωπος και εμμονικός. Η ευτυχία δεν πρέπει να υφίσταται στο λεξιλόγιο κανενός τριγύρω του και αποκτά στόχο ζωής να διαδώσει την «κατάρα» του.
Η ουσιώδης διαφορά, ωστόσο, εντοπίζεται στο γεγονός ότι οι βλαβερές εξαρτήσεις συνιστούν, δυστυχώς, πολύ ισχυρό εθισμό για τους ανθρώπους σε αντίθεση με αυτή την περίπτωση. Ένα άτομο που μεταδίδει αρνητισμό και επομένως, δεν φαίνεται παραγωγικό για την κοινωνία, σύντομα θα παραγκωνιστεί, θα κλειστεί περισσότερο στο «καβούκι» του και θα απομονωθεί.
Τα συναισθήματά σου μεγεθύνονται. Το αρχικό σου πρόβλημα συνέβαλε στην ολοκληρωτική σου παραμέριση από τους άλλους. Κι έτσι καταλήγεις να αισθάνεσαι ακόμη περισσότερο μόνος.
Ο μοναχικός άνθρωπος είναι δυστυχισμένος εφόσον δεν ήταν δική του απόφαση.
Και, προφανώς, δεν είναι ούτε δική σου.
Η μοναξιά, δηλαδή, ήταν η τιμωρία σου για τις επιλογές σου, τις πρακτικές/καθημερινές και τις στοχαστικές. Για κάθε σου ιδιαιτερότητα, που μαγνητίζει τα αδιάκριτα βλέμματα, προκαλεί φθόνο και κακία και συνιστά στόχο προς εξόντωση. Για κάθε σου απόφαση στη ζωή, στα επαγγελματικά σου βήματα και στις παρέες.
Καμία ανοχή στο διαφορετικό. Κανένα περιθώριο συγχώρεσης «λανθασμένων επιλογών».
Αυτό που σε πληγώνει κυρίως είναι αυτού του είδους η μοναξιά. Η επιβεβλημένη από τους άλλους. Που δεν την επέλεξες συνειδητά αλλά πλέον, βιώνεις τις συνέπειές της και οδηγείσαι με βεβαιότητα στην καταστροφή. Στην παράνοια και στην κατάθλιψη. Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα βρίσκεσαι απελπιστικά μόνος ανάμεσα σε «τοίχους», είτε πραγματικούς είτε εικονικούς και δεν ξέρεις πώς να το αντιμετωπίσεις αυτό.
Διέγραψες την πορεία σου και τώρα είσαι αναγκασμένος να υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου. Να ακολουθήσεις σιωπηλά το ρου της ζωής.
Το ζήτημα είναι να καταφέρεις να προκαλέσεις την «έκρηξη». Να σπάσεις τους φραγμούς που σε οριοθετούν. Να αφυπνίσεις την επιθυμία σου για ζωή και να πολεμήσεις με θεούς και δαίμονες για την ευημερία σου.
Να μη φοβηθείς για τίποτα και για κανέναν αλλά να αγαπήσεις τον εαυτό σου και κάθε του ατέλεια/ιδιαιτερότητα. Να γκρεμίσεις τους τοίχους που σε περιορίζουν και να αντικρίσεις τη ζωή. Να παλέψεις για τα «θέλω» σου και να τα καταφέρεις.
Γιατί μπορείς. Όλοι μπορούμε αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε. Εξάλλου, η κάθε ιδιαιτερότητά μας είναι αυτή που μας κάνει μοναδικούς. Γήινους, εύθραυστους, αληθινούς μα πάνω απ’ όλα ξεχωριστούς.
Αυτή είναι η δύναμή μας.