Μαρία ΣτρατήγηΤο «Μετάξι» είναι μια ιστορία, ένα παραμύθι για έναν άντρα που διασχίζει τον κόσμο. Μα μέσα σ’ αυτό το ταξίδι κρύβονται επιθυμίες, πόνος κι όνειρα…
Μόλις σ’ ένα μυθιστόρημα 111 σελίδων ξεδιπλώνεται μια πανέμορφη ιστορία κατά μήκος της γης. Στο «Μετάξι» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, ένας άντρας φτάνει μέχρι την άκρη του κόσμου, σ’ ένα ταξίδι αναζήτησης αυγών μεταξοσκωλήκων. Μέσα όμως απ’ αυτό το ταξίδι ξετυλίγονται απλές, αλήθειες της ζωής που πρόκειται να αλλάξουν την φαινομενική ευτυχία του Ερβέ Ζονκούρ ο οποίος είναι από τους ανθρώπους που «αγαπούν να παρευρίσκονται στη ζωή τους, θεωρώντας ανάρμοστη οποιαδήποτε φιλοδοξία να τη ζήσουν».
Μέσω μια λιτής μα συνάμα λυρικής διήγησης παρακολουθούμε αυτή τη πανέμορφη ιστορία όπου γλυκόπικρα συμπεράσματα για τη μοίρα, τη ζωή και τις ανθρώπινες αποφάσεις κινητοποιούν τη σκέψη τόσο του αναγνώστη όσο και του ήρωα. Κι όμως, η οπτική γωνία του ήρωα δεν είναι παρά μια πλάνη. Μια πλάνη που ξετυλίγεται σαν ένα όμορφο παραμύθι, όπου μόνο στο τέλος μας επιτρέπεται να δούμε πως ίσως να υπάρχει κι ένας δεύτερος, κρυφός πρωταγωνιστής. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, αλλά κι όλα όσα φαίνονται θα μπορούσαμε να πούμε πως μοιάζουν με μια γλυκιά νοσταλγία.
***
-Ο Ερβέ Ζονκούρ παρέμεινε όρθιος,μπροστά της, με το καπέλο στο χέρι.
-Είναι ανάγκη να μου κάνετε μια χάρη. Δεν έχει σημασία η τιμή.
Έπειτα πήρε από μια εσωτερική τσέπη του σακακιού ένα μικρό χαρτάκι διπλωμένο στα
τέσσερα και το έτεινε προς το μέρος της.
-Πρέπει να μάθω τι γράφει.
Η μαντάμ Μπλανς δεν κουνήθηκε ούτε χιλιοστό. Τα χείλη της μισάνοιχτα, θύμιζαν προϊστορία χαμόγελου.
-Σας παρακαλώ μαντάμ.
Δεν είχε κανένα λόγο στον κόσμο να το κάνει. Κι όμως πήρε το χαρτί, το άνοιξε, το κοίταξε. Σήκωσε το βλέμμα της στον Ερβέ Ζονκούρ, μετά το χαμήλωσε ξανά. Ξαναδίπλωσε το χαρτί αργά. Όταν έκανε μπροστά για να του το επιστρέψει, το κιμονό της άνοιξε μια ιδέα στο στήθος. Ο Ερβέ Ζονκούρ είδε πως δε φορούσε τίποτα από κάτω και πως η επιδερμίδα της ήταν νεανική και πάλλευκη.
-Ελάτε ξανά, αλλιώς θα πεθάνω.
Το είπε με ψυχρή φωνή, κοιτάζοντας τον Ερβέ Ζονκούρ κατάματα, χωρίς ν’ αφήσει να της ξεφύγει η παραμικρή έκφραση.
-Ελάτε ξανά, αλλιώς θα πεθάνω.
Ο Ερβέ Ζονκούρ ξανάβαλε το χαρτάκι στην εσωτερική τσέπη του σακακιού.
-Ευχαριστώ.
Έκανε μια ελαφριά υπόκλιση, έπειτα στράφηκε, πήγε προς την πόρτα κι έκανε να ακουμπήσει μερικά χαρτονομίσματα πάνω στο τραπέζι.
-Αφήστε καλύτερα.
Ο Ερβέ Ζονκούρ δίστασε για μια στιγμή.
-Δε μιλάω για τα χρήματα, αλλά γι’ αυτή τη γυναίκα. Ξεχάστε την. Δε θα πεθάνει και το ξέρετε.
Χωρίς να γυρίσει. Ο Ερβέ Ζονκούρ ακούμπησε τα χαρτονομίσματα στο τραπέζι, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε.
***
Ο Αλεσσάντρο Μπαρίκκο γεννήθηκε το 1958 στο Τορίνο. Γνωστός για πολλά του μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια, πήρε το βραβείο Viareggio και το Palazzo al Bosco για το έργο του «Ο Ωκεανός»(1993). Το έργο του «Μετάξι»(1996) έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, ενώ έχει μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη(2007) με τους Μάικλ Πιτ και Κίρα Νάιτλι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.